Alle inzendingen over Zijn we zélf verantw

jij en ik, we zijn zelfs als de afstand groot is altijd verbonden…

het is mooi gweest neem alles niet te serieus soms te klein soms op de schouder van een reus mag het pad bepalen dat wij soms elkaar weerzien lach dan om wat oude verhalen en proost dan nemen we er een er stuk tien…

De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dat aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien.…

Ik krijg een rekening met meer getallen Bijzonder, al die cijfers op een rij Al heb ik zo’n getalrijke gevallen Nou nooit eens óp die rekening van mij…

We verliezen heel wat " geliefden" om ons heen, ik vraag me wel eens af Waarheen? Doodstil, liggend in een kist, een laatste blik, 'k wou da'k wist, hoe de dood tegen te houden. Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet.…

We herdenken ze veel, we vergeten ze niet. Zelfs de koningin niet.…

We kunnen ze beschrijven. We kunnen er mee leven. Illusies zijn mogelijkheden. Zo werd het mogelijk, dat mensen evalueren, die zich illusies maken. Zo is het zelfs mogelijk geworden, na oneindig vallen en weer opstaan, om ons daarvan zelfs bewust te zijn.…

sinds kort spreken we zacht over liefhebben en waarin ik je vrouw wil zijn en zelfs nog meer de bloemen waaraan ik denk de vogels en de zee en hoe je mij nodig hebt de vlinders en de duizend vragen die meevliegen langs plekjes waar we uitrusten en zelfs nog meer dat ik stil wil worden als jij 's avonds mijn vrouwzijn voelt…

als wij op een dag als vandaag zo dicht-bij komen dan kunnen we morgen alles aan zelfs geen gedicht…

Zo mooi was het, toen, en we wisten het, want we fotografeerden. Wisten we het niet? we wisten het. We hadden een griezelig inzicht in later. En ook zelf waren wij mooi, zelfs wijzelf. We waren mooier dan we dachten. --------------------------- uit: 'Maar zingend', 2013.…

We gaan jong dood, dus laten we genieten.…

je zwarte hoed was handelswaar completeerde altijd jouw outfit in het openbaar een bekend verschijnen zelfs als glimp kon jij nooit onopgemerkt verdwijnen alleen al je ogen waren gekend de gouden handtas en je dito nagellak gaven stof aan een karakteristiek in hun kleine roddelcircuit maar wie al jaren op de set verkeerde genoot…

ook jij kunt niet in alle spiegels lezen omdat slechts één het ware beeld je toont laat zien wat is en komt zelfs wat ooit is geweest en 't altijd maar veranderen vrezen ’licht’ tot het duister zeggen moet - al trekt het onberoerd in eigen verten weg te wachten tot jij ook jouw schaduw bent en van je houden durft omdat jij eindelijk kent…

Ik hield van je Ik houd van je Ik zal van je houden... Nooit vergeten, nooit uit mijn hart, nooit uit mijn hoofd... Jij daarboven, Ik beneden En toch nooit een dag zonder jou!…

licht kan dagen niet meer scheiden tafel, stoelt vervloeit tot schijn ’k wil het maanlicht nooit meer kennen - zie slechts autolichten branden hoe zij één na één verflauwen - plaats en tijd en doel verdwijnen ’t avondzwart met bittere steek wil zich met de nacht nu mengen sterren die in plassen deinen en mijn denken geldt slechts jou.…

Zelfs de golven toasten nu trots op Nederland met een schuimkraag…

gezin bekronen met nieuw leven hopend om kinderen van ver hier te laten opgroeien omringd door genegenheid was het wachten lang werd het paar op de proef gesteld maar toen was het moment daar vlogen ze hen tegemoet om hun kroost te omarmen met heel hun zijn de blijdschap niet te bevatten tot rampspoed hun grond deed wankelen zelfs…

Het is niet waar, dat ik ieder kan genezen, dat kan god zelfs niet. God is een oude grijze wijze en tevens een jonge baby. God gaat aldoor dood en wordt aldoor geboren en is die die is. God eet een stroopwafeltje, geniet het hele gedoe.…

wanneer zij hun doden willen begraven lopen zij gewapend met witte vlaggenstokken vooraan de stoet nietsontziend klinken salvo's van tanks om zoveel mogelijk te verwonden te vermoorden wellicht het bloed kruipt waar de weg vrij is men kreunt en blaast de laatste adem uit aangesnelde ambulances worden beschoten toch wagen zij hun leven om te…

Zelfs wie de voorzichtigheid zelf is wordt tevoorschijn gelokt: 'Een beetje vertrouwen, honingbeer! We willen je slechts enkel helpen; weet je ik schenk je een kind! Een troonopvolger. Jij moogt zorgen.' In overmoed heb ik met laten zien. Ik lig in de greppel om mijn domheid te lachen, het lukt me niet overeind te komen.…

‘k zou zo graag over iets anders schrijven iets van tijden geleden toen we onbezonnen deden zomaar handen schudden kennis maken, in liefde aanraken ‘k zou zo graag het woord niet kennen de beelden evenmin ‘k heb zo’n onbedwingbaar zin om net te doen als toen je zomaar om je hals te vliegen ‘t zou toch zomaar kunnen...…

Toen we keken over het water en de wind toevlucht zocht achter een andere rug, of Toen we onbepaald flaneerden met het oog op een ander gezicht, of Toen we die nacht werden verlicht door mijn laatste sigaret, omdat er verder niets was Zelfs toen, was het er…

Zelfs tranen kunnen niet de dorheid tot een stromen brengen, er zijn alleen maar vragen en zelfs die verstommen tot een kijken zonder zien, een niet verstaan van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.…

Mijn liefde is niet in waarde uit te drukken, zelfs niet als we alle bankbiljetten lieten herdrukken, zelfs niet als we alle bloemen ter wereld zouden afplukken, zelfs niet als we alle geschreven letters in geld zouden uitdrukken. Ik hou van jou, meer dagen in een week dan er minuten in een uur gaan.…

Sterker zullen we zijn misschien zelfs al morgen. Schrijven we een nieuwe zin zonder einde zonder punt…

Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…

Soms vouwen we de handen tezamen En soms mogen we onze handen dichtknijpen Een andere keer steken we ze uit de mouwen of zelfs voor iemand in het vuur Soms reiken we elkaar de hand of houden we iemand de hand boven het hoofd Dat doen we bijvoorbeeld ook als iemand ons iets heeft toegezegd, ons iets heeft…

Vechtend en schietend staan we paraat en ook in 't zeilen hebben we praat. Maar zelfs op de fiets presteert België niets. Hou 't dus goedkoop en stuur Piet Piraat !…

Laten we alles laten rusten Geen olie op de golven gooien Zelfs... hartje winter ontdooien Herinneren dat we elkaar -in 't voorbijgaan-kusten In de nek op de lippen en de vingertoppen We waren niet te stoppen als een waterstroom op weg naar zee.…

Zelfs het sterrenlicht, zelfs het maanlicht niet.…