Alle inzendingen over Zorgen

Aan elke traptree die ik achterlaat geef ik mijn zorgen en verdriet en til mezelf naar een hoger plan bijna ontstijg ik mezelf maar aard met beide voeten op de grond het uitzicht wordt er beter op nu ik mij ontdoe van alle last en grijp de vrijheid met al mijn zijn…

, is de vraag U bent verzekerd van een hartinfarct Zolang de zorg verzorgd wordt door de markt…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

Dus maak je zorgen maar niet al te groot en wees tevreden met het dagelijkse brood.…

Het norm-gezin, als hoeksteen ooit geijkt, heeft moedig met zijn vorm en kleur getoverd: het homo-koppel heeft een plaats veroverd en solomoeders doen het goed, zo blijkt. ’t Is duidelijk dat deze trend ons leert dat inhoud – liefdevolle zorg – primeert.…

Die met handen van liefde Uit kostbaar albast gevormd Het licht doorlaat In zeldzame zachtheid De aderen toont die ook Jou tot leven hebben gewekt Kent een nauw'lijks zichtbare Opening waar zorgen door verglijden Van gisteren Van vandaag Van morgen…

ze hekelt de zorgen van morgen ze zou ze maar wat graag van haar af willen spoelen en laat tranen de vrije val om weer te kunnen ademen haar hart lucht te geven zodat ze deze dag als een nieuwe jas aan kan trekken het zonnetje speelt al met haar haren…

de wind raast en de wind blaast ze verwaait de zorgen uit m’n kop ze bolt de rokken op doet jassen omkrullen honden veegt ze van de stoep de wind raast en de wind blaast ik heb haar uitnodiging tot dans maar wat graag aangenomen…

in de ruis van alledag sprokkel ik licht en lucht bijeen een stukje lucht zal open blijven ik breng de zorgen naar de slaap de wind blaast de woorden overboord de liefde houd ik vast noemt de witte steen mijn naam…

zo'n allereerste zin van wat nog moet komen daar hangt veel van af je maakt een start hoopt dat 't loopt want dat maakt het gedicht lezenswaardig veel is poëzie zegt men maar ware woorden zorgen ervoor dat 't gedicht mogelijk zal overleven…

de klok een uur vooruit gezet het uur verdwenen in 't niets zo zou het eigenlijk ook met de pandemie moeten gaan laten verdwijnen in het niets doch als alles zó simpel was verdwenen alle zorgen en angsten in 't niets maar ik weet wel aan mijn dromen hebt u ook al niets…

Mensen die hun eigen noden opzij zetten om te zorgen voor de anderen. Mensen die in de puinen een hongerbloempje zien.…

ze waren er de bonte bloemen luisterrijk in een mysterieuze nevel warme harten heilzame blaadjes als lichten in de schaduwtijd droegen glansloze broze vlindervleugels naar de zoete nectar een keur van vruchten ze waren er als een fleurig boeket met zorg heb ik ze in een vaas gezet…

Laat de woensdag nu maar komen haar jurk van dinsdag als pyjama Vandaag wordt het helder blauw Bij het douchen spoelt zij af de zonden van gisteren en haar goede en slechte daden Er zijn nieuwe in de maak maak je dus geen zorgen, eens wacht een eeuwigheid van tijd…

De monarchie daar moeten we voor zorgen Ze horen immers bij het meubilair Een ruim forfait, dat is niet meer dan fair Maar dubbelop bleef 30 jaar verborgen Zo lijk je wel het volk erom te vragen Onder je stoel de poten af te zagen.…

Geen zorg meer om een schuldje of een stropke: ‘gat in de hand’ heet voortaan ‘truc van Wopke’.…

We leven in een tijd van tien verboden Was de mondneúsnikáb eerst in 't OV De zorg, het onderwijs, horecafé Niet toegestaan, nu zijn 't de tien geboden Den Haag is nu pas wakker en gezwicht Voor RIV iMam en burgerplicht…

Geen koffie meer met cake maar bier en wijn Met troostclown, slagroomtaart, verfijnde catering Ook funk en jazzrock zorgen voor verbetering Een uitvaart moet thans meer een party zijn Het wordt dan wel flink balen in je kist Als jij je eigen, laatste feestje mist…

Vandaag de dag maak ik me grote zorgen. Een alsmaar falend kabinetsbeleid, de pengels van van Gaal, het wordt hoog tijd voor een verandering, het liefst al morgen. Excuses? Nee stop die maar in je reet. Geld wil ik zien voor ´t aangedane leed.…

Bezoekt u eerdaags het Van Brakelplein Zorg dan het nieuwe bankje niet te missen Met daarop een kwatrijn van Driek van Wissen Mooi eerbetoon in ’t openbaar domein Maar ik moet zeggen dat het toch wel steekt Dat op die bank des dichters naam ontbreekt…

En voor de dag van morgen maak ik mij niet zoveel zorgen. Want dat wordt een dag van vrijwillig werk, een dag dat ik je gemis hopelijk niet zo merk. En een ding is zeker: dan zijn het nog 4 dagen, vier dagen dat dat vervelende gevoel mij nog kan plagen.…

Het lonken naar de zorg, de zorg van een vriend, het begrip van een geliefde, het begrip dat jij verdient. Een foto van het mooie, bekeken door de lens, een droom die nooit is uitgekomen, een niet ingevulde wens. Een briesje dat naar binnen sluipt, geluidloos en zo kil, kunnen denken over morgen, bedenken wat ik wil .…

Je kleine meid, schuilde altijd in jouw armen Alleen jij kon haar hartje verwarmen Als ze weer eens ziek of bang was Hield jij haar altijd liefdevol vast Mam, je kleine meid is nu groot geworden En toch, ze kan haar eigen zorgen Niet alleen te boven Mam, je kleine meid kan de wereld niet volgen Haar vroeger zo kleine zorgen Zijn nu grote…

Een vogeltje vroeg in de morgen, Zong vrolijk en zonder veel zorgen, Als vogelkens zijn, een lied. O vogeltje, hou toch uw snater! O denk aan de loerende kater – Gij zingt... ge ontsnapt hem niet. Een dichtertje, vroeg in de morgen Des levens, zong zonder veel zorgen, Als dichteren zijn, een lied, O zangertje, hou toch uw snater!…

Misschien was de lucht toen niet blauw, Of leefde ik meer dan nu met de zorgen.…

De nacht bevrijdt mij van de zorgen, een paar uurtjes vrij, tot de nieuwe morgen! Eventjes je zorgen vergeten, en je pijn, even verlost van alles zijn! Je lichaam en geest even tot rust laten komen, als je geluk hebt beleef je mooie dromen. En als de nacht weer henen gaat, begint opnieuw de dageraad.…

wenste me even een terug in de tijd niet kunnen slapen voor je verjaardag (ik wist het nog zo goed) geen zorgen, gewoon kind zijn feesten, met mijn ouders er nog bij ah, ik mag niet klagen.. ik het lentekind voornamelijk leefde ik in de zon kindje zonder zorgen. en vandaag?…

De zon is weer verdwenen, maar de zorgen zijn heel even toch wat minder zwaar en ‘k weet een zoet geheim dat zachtjes zingt, heel zacht.…

Ik was nog even bij jou zelfs op een koude dag als vandaag ik mis je zo ik zag je heel graag Ik zorg voor je "tuintje" kom geregeld aan dat heb ik je gezegd ik zal er voor gaan Ik weet "het is goed zo" al weer tien weken ben je verlost van pijn en verdriet wie had dit kunnen weten Weg je zorgen en pijn voorbij je narigheden weg die…

ik begrijp jou wel moeder, dat je me naar de kop vliegt je moet gewoon terug naar die plek van die takjes en twee warme eitjes die ik met zorg, veger en blik opnam en wegkieperde je moet wel en daarvoor trotseer je zelfs de daderes van die dubbele moord…