Alle inzendingen over aardse gebondenheid

ik voel de aarde aan mij zuigen als mijn armen zich willen verheffen het zou de hoop zijn die wil juichen om niet de stilte van de winter te beseffen maar seizoenen zijn niet te verplaatsen net zo min als ik mijn gemoed kan kleuren mij in een gewenste vrolijkheid te haasten om te reiken naar vergelegen lentedeuren o, zeker, ik heb weet…

Daar lig je naakt Opgewonden Een beetje huiverig Wachtend op contact Blind gebonden Een zachte kus Aan de zijkant van je lippen Je wilt meer, maar Ik ben weer weg Plagend speelt mijn tong Met je oor Fluisterende hunkering Je adem stokt Je fluistert terug Mijn lippen raken De jouwe Een hete zoen Tongen verstrengeld In eeuwige…

nog steeds gebonden nog steeds alleen mijn liefde voor jou is als een molensteen ik strijd met mezelf maar tot op heden blijf ik nog kampen met heimwee naar 't verleden je bent het ergste dat mij is overkomen hebt mij mijn onschuld en toekomst afgenomen ik kan je niet haten al wil ik zo graag ik blijf elke dag hopen dat morgen beter…

Vrijheid en regeltjes: dichters probleemgebied. Is het zo erg als ik lekker wat speel? Kijk, hier een voorbeeldje: Óverbeklemtoning. Hartstikke fout, maar hier héél functioneel !…

Ze stonden met hun koppen in de krant Ouwe, bebrilde, gezagsgetrouwe koppen Waren naar het gemeentehuis gelokt met een raar verhaal Alsof het gekken zijn die opgepakt moeten worden vóór de keuning in z'n koets stapt Veel gedaan voor enge kerken of de sjoelvereniging, of zoiets Geen afwassers van demente bejaarden Die worden nooit voorgedragen…

allerlaatste bloemen Mijn laatste zomergast ik volg je al een tijdje terwijl de winterkou zich reeds aankondigt Je kijkt me nog even aan voor je op je reis gaat vol heimwee kijk ik je na tot je uit het zicht verdwijnt Kon ik maar met je mee of anders met de vogels ik zou nu gaan, meteen Maar mijn lichaam is te zwaar houdt mijn geest gebonden…

tussen mijn handen voel ik moeders gezicht waar de dood pas nog op heeft geschreven zijn signatuur is op de huid achtergebleven waarna hij zich verschool in gedempt licht haar lichaam wordt nu in linnen gedragen met namen erop van hen die haar mogen in haar leven had ze maar zelden gelogen alleen op de antwoorden van wat vragen in haar besluiten…

Ergens davert de trein In rechte lijn naar het doel Naar het eind van ’t zicht Verdwijnend over verre horizon Vast aan rails gebonden Noch links noch rechts Die ene voorbestemd weg Van vastgesteld station Zonder keerpunt op z’n reis En ik reis mee Gebonden aan trein en rails Tot over ‘t einder van ’t zicht.…

Met de aarde ben ik door taal en cultuur verbonden mijn wortels hebben hun eigen verhaal, aan geen enkele traditie of geloof ben ik gebonden toch zit ik met plezier aan een feestmaal. Een boom temidden van dieren die knabbelen aan mijn bast, herten, konijnen, eekhoorns en mieren, voelen zich bij mij een welkome gast.…

Te midden van ontginningen der woeste gronden liggen kanalen van vloeibaar zwart als primaire aderen aan geboortegrond gebonden. Nauwelijks hoorbaar zijn fluisterende verhalen over een week gedempt hart gelegen op de waterscheiding langs de palen.…

Ik heb er velen lang zonder zonde los en/of gebonden volstrekt onoverdacht verleid en genomen in slaap vannacht…

Loop door eindeloos denk door doordenk het gaat door eindeloos ondoordacht zinloos fysiek en mentaal gebonden.…

eenzaam en alleen gekooide mens gebonden aan handen en voeten vechtend voor de vrijheid mond gesnoerd…

een enkele traan drupt bezeerde de ziel handen gebonden waar woorden sluimeren zonder toekomst…

in zijn eenzaamheid voelt hij zich slechts gebonden door andermans schijn zie verstarring posteren in broze onwetendheid…

Ik zou me zo graag Gebonden willen weten In jouw omslag Niet als notities op een schouw Of als brieven in een la Zelfs niet als de bladzijden Van een paperback Die zo gemakkelijk los En dus verloren kunnen raken Maar gebonden, jij en ik Voor ik mezelf verliezen zal Uit droefenis om jou Daarom wil ik bij je zijn Om te voorkomen dat…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

je niet gebonden, ik gaf je onomwonden die vrije wil, hol niet stuurloos in je cirkel rond, sta eindelijk eens stil…

de onderkoning greep naar de macht in het koninkrijk de oorlog een machtige strijd der titanen het begin van duisterheid en vele tranen de opstandelingen verbannen naar een verre planeet die in onze taal de aarde heet…

Weet, dat er een God is die je hoort Waar je ook bent of waar je ook gaat God is aan geen tijd of plaats gebonden Vertrouw maar op Zijn onfeilbaar woord. Deel met Hem je vreugde en verdriet God hoort naar jouw oprecht gebed Vertel Hem maar wat je bezig houdt Hij wil je steeds nabij zijn op elk gebied.…

Op aarde is zwaartekracht, die houdt ons hier gebonden. Het kostte niet veel tijd om van jou te houden. Maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid. In de stroom van de tijd hebben wij samen geleefd. Een moment in het bestaan van het universum. Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht.…

Rodica en Dodica waren aan elkaar gebonden zo heeft de vroedvrouw ze gevonden Rodica en Dodica de ooievaar speelt trekharmonika Op de trekharmonika schilderde de schilder Rodica en Dodica Rodica was net zo groot als Dodica op die trekharmonika Op de trekharmonika speelt het liedje van Rodica en Dodica Dodica had een vrijer en Rodica had…

alles voelde anders in raken het deed onverwacht nieuwe energieën ontwaken het was geen stoffig verschijnen na decennialang verdwijnen maar een herboren in nieuwe gloren spanning voelen in een warm contact waar delen heel intens zijn unieke info overbracht de wereld bekijken met een nieuw ontzag omdat alles blijkbaar een eigen…

De polsen gebonden aan pannen en emmers, de mond aan een mond, het hart aan twee poppen. In de verte de pen. Splinter in het lampgeel van de kamer. Tussen haar en daar een web van stemmen dat haar stopt. Als een dolle bal. ------------------------------------- uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004…

Soms zou jij je hart graag delen En is het zo moeilijk te kiezen Je weet wat je ermee zou winnen Maar tevens wat je zal verliezen Soms heb ik slapeloze nachten Gedachten zweven in mijn hoofd Twijfel gezaaid in mn vlindertuin Beloftes die je mij hebt beloofd Soms lijkt mijn wereld zo mooi Je stem zo warm en even dichtbij De passie die dan…

heb eindelijk mijn stuurloos schip bevaar wereldzeeën in een wip was altijd al het ketelbinkie met de hik alleen in het vooronder in mijn schik de kapitein is bezig met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de…

mijn geest is vrij maar kerkert in de ketens van mijn lijf naadloos aangesloten op het protocol van leven waarin de lentebloei is vergeten in schuren en dwingen proberen we meer eigen invloed af te dingen losgelaten blijkt dat vrijheid is begrenst geen nieuwe horizonnen kent godzijdank is er verlangen zijn er dromen in ontsnappen…

venijn met het inzichtelijker worden van het leven bleken de gegevens niet meer de basis te zijn voor het bestaan het strijden is gedaan de verlokkingen zijn in mijn geest gelegd door opvoeding en gemanipuleerd maatschappelijk besef nu straalt ultieme vrijheid in haar transparante pracht maar de wereld aan mijn voeten kent de gebondenheid…

Hoe vrees ik te grote gebondenheid als zij de regels onzer taal herschrijft!…