118 resultaten.
In bloed gedoopt
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 458 de pen streek neer
zonder compassie
bloedrood belasterden
dodelijk krullende letters
het argeloze papier
de schijnbloei
van mooie woorden
kon onwaarachtigheid
echter niet verbloemen
slechts de achterkant
van het gehavende vel
draagt het gelijk
de pen is leeggebloed
in besmeurde handen…
Defecten aan Fortis-Effecten
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 571 Je wilt je vingers er niet aan branden
Aan Fortis beleggingen
Riskante aandelen
Zo is gebleken
De bank dacht over de veiligheid
van het obligatiepapiertje na
Ze denken de oplossing te hebben
voor de geconstateerde gebreken
Binnenkort staat er op de achterkant
van het Fortis-Aandeel geschreven:
“Alleen op een beschutte plek
in brand…
los laten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 810 er ging een vogel weg
zijn vleugels ruisten zacht
in hun afscheid klonk de roep
van rust
nu leven wegvloog door zijn open raam
schijnt licht vanaf de achterkant
nooit meer vrolijk
lijkt het
uit zijn naam
verschijnt de eerste lente
in een tere bloem…
in huiselijke kring
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 een kamer, gevuld
met achterkant van deuren
een bed met ingebouwde nacht
stapelbaar
en net zo bestaand
gordijnen, van goede kwaliteit
vitrage, sanseveria’s, lekkend dak
een voortuin met grensconflict
verder landinwaarts dient zich de factor mens aan
door muren gescheiden
in gemeenschap van goederen…
aanleggen in gretigheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 324 samen open maken
open
wat zo lang verborgen was
maken
wat de tijd vergeten had
vingers voelen zacht
aan achterkanten van mijn hart
gesloten zijn de kamers
boezems koesteren zij
het aanleggen in gretigheid
ging aan mij voorbij
samen sluiten
wat geopend is
fragmenteren van gedachten
ik kan niet langer wachten
samen…
In opgewerkt kort
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 69 waar zon en
licht je haar
blondeerde met
zomerse highlights
ving achterkant het
donkere van schaduw
in opgewerkt kort
het was altijd
een sport om de
tegenstellingen
te zien passeren
als juist lente de
confrontatie aan
het uitproberen was
vooral de lang
gebruinde benen
gaven aan het
kapsel de frivoliteit
van het feest
van rokjesdag…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 wind spreekt wartaal
wanneer bomen klappen laten vallen
in de hoek waar
hangletters lusteloos hun klaaglied stallen
in het laatste boek
aan de achterkant van ruggespraak
waar het gelijk
een rede houdt over waan in de zin
die taal ontworteld
en berooid achterlaat
tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 310 wind spreekt wartaal
wanneer bomen klappen laten vallen
in de hoek waar
hangletters lusteloos hun klaaglied stallen
in het laatste boek
aan de achterkant van ruggespraak
waar het gelijk
een rede houdt over waan in de zin
die taal ontworteld
en berooid achterlaat
tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…
salut
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 514 de drilboor dreunt door
heraanleg van het wortel
kanaal langs glazuren kusten
en speeksel stranden
ik heb een afklikbrein
als mijn zeurend lijf
met slepende voeten
achter mij aan bengelt
wandel ik weg
neem enkel ogen mee
reis met genoeg lef
om de achterkant
van de maan te zien
en vertel het niemand
ik heb mijn mond niet bij…
Ze loopt!
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 929 Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest
mijn beentjes kunnen me dragen,
een stapje en nog een, drie stapjes en ineens,
loopt ze door de kamer,
vergeten is het kruipen, want die voetjes,
aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant,
als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje,
verkent ze haar groter wordende wereld.…
heimwee
netgedicht
2.0 met 42 stemmen 2.342 (voor Annelies)
juist omdat je zoveel achterliet
voelen vingers nog de randen van jouw leven
ergens daar
vertoeft jouw glimlach op een foto
en ik beef
geef me jouw tekens in lucht
aan de wand en in geluiden, maak me blij
want jij, je bent niet ver
ik voel me bij je
altijd als de achterkant van morgen
zoveel schemert in vandaag…
Brieven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 Ik weet nu
dat mijn brieven
niet zijn aangekomen
Ik mocht alleen
van een ontmoeting
met jou ...dromen
Ik zag erin
je ogen dwalen
over voor-en achterkant
de bladzijden
als spiegels
van diezelfde ogen
Misschien
is medeleven
blijven steken in mededogen?…
HERINNERINGEN
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 416 Stapels foto's uit een ver verleden
Iets tastbaars in het heden
Een foto van een prachtig strand
De kinderen spelend in het zand
Aan de achterkant, de inkt verbleekt,
in zijn vrouw haar prachtige hand,
een beschrijving van het land
Dan een foto van haar graf
Van de vrouw die hem
haar beste krachten gaf
Zacht streelde hij met handen
bedekt…
in de winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 steeds keer
ik terug naar
mijn wortels
om te zien
hoe het was
om niet
te vergeten
keer ik terug
naar de
achterkant van
de droom die
me ten val
brengt me uit
de slaap houdt
ik keer terug
in de winter van
mijn leven in
de schoot van
een vertraagde
thuisvlucht waar
voor het eerst
binnen en
buiten elkaar
bijna raken…
Achter de maan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Er woont een wezen,
ik zeg wezen want het
is iets dat niemand ooit
eerder heeft gezien,
aan de achterkant
van de maan.
Het heeft wel 30 armen
waarmee zij haar
wereld draagt,
dit om te voorkomen
dat niemand ooit de maan
nog zag.…
MOEDER VAN VER AL 3.
gedicht
3.0 met 4 stemmen 3.155 Ik wou de achterkant zien van de wolken
de wind in zijn begin, horen vertellen
hoe lelies overwinteren en libellen.
Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken
verovering verval, maar weinig over
de dingen die mij toen hebben betoverd.…
Een echte van Dam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 152 Maar op m’n achterkant, daar prijkt een oude prent.
Of het dus door de hitte of een dichter kwam
die Willem Jan, dat was nou net niet DE van Dam.…
Soms
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 42 Soms wordt er gehuild
aan de achterkant van de lach
Op een gezicht.
Soms ontbreken er stukjes
aan een puzzel van een leven
op succes gericht.
Soms ontbreken er wegen
aan een leven van wijsheid
na de plicht.
Soms beseft er één
dat er in zijn leven meer is
dan wat tot wijsheid verplicht.…
Hogerhand
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 185 weet niet waar je bent
maar voel je hogerhand
altijd dichtbij
soms trillen jouw kleuren
in het noorderlicht
geeft kou jou een gezicht
of lees je in de kranten
bij een natuurspektakel
met aan de achterkant de rampen
een enkele keer van binnenuit
als in ontspanning gloeiend lava
uit rustende vulkanen spuit
groots zijn de fenomenen…
je hebt haar kleuren nooit gehoord
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 586 je bent mijn tegenpool
en zoekt in kleuren
van een bloem de wesp
je wind draagt
horzels aan en laat
de muggen steken
in warmte van de zon
laat jij het minderen
van kou slechts weten
je tilt het licht
om schaduwen wat
zwaarder aan te zetten
je draait het groen
om op de achterkant
de rups te pletten
mijn vlinder is
vermoord…
Klotsend gemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.337 Heil meen ik te zoeken
In je onbewogen blik,
Spreek ik moedwillig aan
De fiere achterkant van je keel
Hoop op een geruststellend woord
Een aanmoedigend gebaar
Dat mijn maag tot kalmte maant.
Maar toch: deze ziekte valt niet te genezen.…
Wat magie bereikt
netgedicht
4.0 met 100 stemmen 64 je beweegt
de schaduw
van je hand
aan de achterkant
vervloeien
pigmenten tot
harmonie die
wereld een nieuwe
kleur mee geeft
waar twee
componenten
samen gaan kan
in de optelsom
onverwacht een
nieuwe kleur ontstaan
met een frisse
eigen kijk op wat
magie zo bereikt
juist in het
organisch gedeelte
beloven passen
en meten…
glazen wand
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 840 voor geluk,
Want het vertrouwen was verdwenen als sneeuw
Vriendschap kwam niet door de glazen wand
Liefde drong niet tot me door,
Want mijn leven was alleen
Maar vandaag voelde ik het
mijn geloof in het onbekende
het verre mooie geluk kwam uit
en dat wat mij was aangedaan
verdween langzaam door de glazen wand
en liet verleden aan de achterkant…
Gerecycled?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 165 Vandaag zag ik mijn
jeugd terug en de
achterkant van een
defilé in een
herkenbare zetting.
Ik bekeek mijzelf
als een stapel oude
kranten, waarop de
smid met zijn hamer
en de zegen rust en
de tijd verslaat op het
hete aanbeeld van de
waan, daar gloeit in de
nachten de blaasbalg
van het nieuws weer aan.…
niemand anders dan mijzelf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 123 plots staat hier een vreemd object
storm er niet op af pas op de plaats:
eerst denken dan doen
niet over één nacht ijs
met mijn slurf mijn ware zelf
een verkennend onderzoek nu
de achterkant van het object
is gesloten wellicht de onderkant
wacht…kijk eens even
zie mijn oorflappers
mijn slurf:
masseur en krachtpatser ineen…
batterijen incluis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 336 correcties
ontvang
op zelfontplooiende wijze
als een bezwering
van het perfecte organisme
buitensporig
hoe de weg versmalt
wanneer je je land achter je laat
hoe de fantasie
verschaalt
in de weerspiegeling
van de werkelijkheid
hoe makkelijk
de eenvoud uit zichzelf rolt
en ik daar niet van kan leven
mijn ruggengraat ligt zowiezo
op de achterkant…
Queeste
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 199 Aan de achterkant
van het welkom
nam ik ruimteloos
mijn plaats in
bij mijn geboorte
raakte ik verweesd
en mijn ouders hadden
het eeuwige leven
de weinige woorden
die ik had
verdwaalden
tijdens het spreken
zelfs in mijn dromen
had mijn stem geen naam
doofstom liet gebarentaal
niets van zich horen
ach, ik voelde…
Weergaloos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 313 t fokschaap op 't kofschip
onder ezelsbruggetje naar zee
van lieverlee langs kusten
(alsof het beter was
dan zielenrust)
met het Spaanse graan
de orkaan lijkt te doorstaan
zo zet ik de wereld aan
uit blauwe hardsteen
een handzame god bikken
eentje die nooit sterft
een blijvertje als het ware
met de laatste hand
aan nobele achterkant…
ongeschreven gedichten
netgedicht
3.0 met 63 stemmen 1.464 verderop in de straat zijn er vestingen
al vroeg in de avond met rolluiken gedicht
ik heb niet de indruk dat er veel is te halen
nooit heeft men daar dieven zich zien verdringen
of dat er binnenshuis kwalijke daden worden verricht
daarentegen zet ik de deuren wijd open
dat wil zeggen aan de achterkant
kan men vrijelijk naar binnenlopen
tenminste…
Droom vergeten horizon
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.166 stem nog
tijdens nagelbijten van tijd
die jou geen dode ziel verwijt
trouw strelen trillende snaren
dragen tussen benen geen beelden
of onder zwijgzame metaforen
tillen handen doorzichtig zand
een nooit vergeten tastbaar ooit
in het afleiden, heen dragen van herinneren
de zee vragen, tijdens het bos herleiden
vergeten namen, zonder achterkant…