Netgedichten

netgedicht (nr. 22.730):

Droom vergeten horizon

En je weet, donderwolk
we horen jouw stem nog
tijdens nagelbijten van tijd
die jou geen dode ziel verwijt

trouw strelen trillende snaren
dragen tussen benen geen beelden
of onder zwijgzame metaforen
tillen handen doorzichtig zand
een nooit vergeten tastbaar ooit

in het afleiden, heen dragen van herinneren
de zee vragen, tijdens het bos herleiden
vergeten namen, zonder achterkant hernemen.