Alle inzendingen over achterkant

Dan doet soms het onrecht verdrietig pijn; en huilt het aan de achterkant van het gelukkig zijn. Dan vlindert soms de vlinder door een te korte nacht; waar een lichtje dooft in zijn laatste kracht.…

een dooie meeuw drie advocaten bij een koffieapparaat oude aantekeningen voor een pleitnota tussen de contracten en de uitgeprinte e-mails in een map ik kon niet slapen vannacht en ik stond op om nieuwe aantekeningen te maken de lucht betrekt, de zon breekt door en er barst een regenbui los een bordje 'afgifte goederen' aan de achterkant…

Dan doet soms het onrecht verdrietig pijn; en huilt het aan de achterkant van het gelukkig zijn. Dan vlindert soms de vlinder door een te korte nacht; waar een lichtje dooft in zijn laatste kracht.…

Weldra is de mens onthand zullen kattenklauwen heersen paardenhoeven billen tillen en zien we de stevige achterkant van ons beestachtig ongelijk.…

het uur stilgelegd de wijzers staand gehouden schrijft ze in kinderlijk handschrift op de achterkant van de rekening heb je dat ooit gedaan vraagt ze ik kijk weg zie regen door een maanschacht sluimeren oneindige kringelingen in engelenspel heb je dat ooit gedaan vraagt ze nog een keer dwingender nu voel haar ogen als lekkende…

kunnen er niet meer bij hoop rust te vinden in een opnieuw beginnen door loslaten en verwerken fundamenten inspecteren duurzaamheid proberen een structurele opbouw van een filosofisch perspectief met bijhorende temporelen alles leek goed te gaan tot jij plots binnenkwam en vroeg waar haal je dit vandaan zij liet mij de blanco achterkanten…

in Westerwolde staan ze bij rijen landarbeidershuisjes kleine keuterijen je herkent ze aan de krimp bij de voorkamer bredere achterkant de afdakkamer aan de andere kant onder een omlaag doorlopend dak vandaag nog wordt er vaak en graag in gewoond voorheen onderdak voor de landarbeider erbij een grondstuk voor de groentetuin met…

samengeraapte gebaren en elk verzet uit mijn gezicht valt Hoe wij het noodzakelijke spreken in het ongezegde alles wat ons bindt als een wig uit elkaar drijft en ons sluiten als een gladde kei voor altijd een geheel jij bent ik zoals ik mezelf niet kan zien mijn oude broodheer en ik ben jouw jeugdzonde maar laten we alles samen dragen op de achterkant…

Dan komt de twijfel aangeslopen, en zet jij de vensters open, te voren maar ook aan de achterkant, en een andere wind kan binnenlopen, tenminste als de poorten niet met nieuwe sleutels zijn bemand, gesmeed met blikken van dat ene moment, hou ze maar weid open, anders voelt het of ik stik.…

zekerheden ervaar als een onafwendbare straf wie ben ik toch geworden roept mijn hart ten einde raad is zoeken naar ademende liefde struikelen over horden en maakt het stof der aarde van mij een holle veelvraat het licht van de waarheid werpt zijn schaduw vooruit als geleidelijk de schellen vallen ik zie mijn gezicht ontwaken in de achterkant…

deze druppels twinkelen zacht, vallen omfloerst vanuit een roomgrijs niets uit evenwijdige ruimte zonder voor- of achterkant; dit is niet de tijd voor een besluit het liefste valgewicht zoekt hemelloze aarde, omarming zonder lichaam, dit is een blad- verliezend bos, geen tuin van eeuwigdurende lente, het glas dat mij doorziet is hard…

De nacht hangt groot en wijds en onbestemd in eukalypta's duisternis verborgen zwijgend houdt de achterkant der maan als nachtwacht moeder aarde in haar greep als langs de zeeën tot de verre kim er vonken gloeien bij de oosterpoort die kale rotsen van takla makan in lichterlaaie zetten, woeste hoogten van lhasa, tibet en de himalaya's…

Ik word gezien en het smoezen vermaakt me al praat er niemand met mij En jij laat me weer wachten tot de receptie belt dat je er bent Dus zit ik hier maar wat voor me uit te kijken Ik ben het gewend, er is niets te zien aan de achterkant van het hotel en het wordt al donker Vroeger was je ongeduldig Mijn opmaak duurde jou te lang…

Als de tijd en maat vol is het seizoen rijp en de uren gunstig staan, werk ik een aan een symfonie, in een wervelende universele ouverture wat onmerkbaar de vervelling van natuur en de verveling van de mensen tegenhoudt, compositie uit de achterkant van mijn repertoire, noten van melancholie, ontsproten uit de couleur locale, een roes…

welke kracht heeft nabijheid misschien terloops in een naam genoemd of in nachtkledij wanneer, onbewaakt, tijd de voor -en achterkant volschrijft met een contrasterende stilte is nabijheid niet meer dan een reiziger zoals een vuur in beweging dat naar buiten groeit, bezit neemt van een opgaande zon die dronken van dwaasheid het tijdelijke…

Ik zoen de koude naam op de achterkant Van mijn adres, verscheur de enige brief. Het maanwit heeft weer niets verklaard. De nacht bezit geen grond om op te rusten. Het is vroeg in de slapende stad.…

Een moeder van haar leven nooit iets vond over haar bitterschone achterkant. (Hoe ze versteld van schaamte stond: of je haar eigen beeld had uitgetekend aan de wand.)…

Op de achterkant mijn adres en een plakkertje waarop ze een paar woorden heeft getikt al voor ze vertrok. Ik zie haar aan de keukentafel zitten, achter de oude typemachine. Een beetje bevreesd: het buitenland blijft het buitenland. Alles O.K. hier.…

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

de ramen aan de achterkant zijn tweedehands op zicht ze kijken niet op geld letten nooit op wat er telt in vogelvlucht zie je de lucht tussen de bomen in het statusloze staan aan een onmogelijke laan de voorkant heeft wel stijl ramen ogen hoog en zwart de sponning stevig in de lak aan een avenue met kak de ruiten zijn wat ondoorzichtig…

Het moest nog eens gezegd worden ik dacht dat borsten van chocola waren je ademtocht puur uit je gouden hoofd ik kwam van tussen mijn ideaal decor gekropen waar ik rijpenderwijs zat te spelen met abstracte woorden waar het leven soms geen raad mee weet ik moest nog leren over het vergaan der dingen en het relativeren dat op de achterkant…

Vandaag zag ik mijn jeugd terug en aan de achterkant van een grand defilé in een onderbelichte zetting van vensters zonder ruiten liepen vreemde vogels zonder snavels mee.…

Weet u niets meer te verzinnen dat van buiten komt naar binnen bespaar me uw plezanterie van tante Jo en Amélie de hersensplijtende migraine van uw dochter Madeleine en de zadelpijn van oma met haar onwelriekend stoma laat geen dierbare verwanten onverhoeds van d'achterkanten zich te midden van uw gasten plots ontdoen van drang…

Je tekent vergeten gezichten op de achterkant van het gelijk.…

De tuinen zijn doorzichtig, men ziet hun achterkanten leven. Geen mist, geen regen, alleen de wind, een dunne strakke wind aanhoudend over door jong gras omhooggetilde, omvergegroeide dorre bladeren. De bomen zijn nog zonder glinstering, oud, zonder knop.…

Met het toegangsbiljet ferm in de hand, bereikte 'k ruim op tijd voor het duel het voetbalstadion aan de achterkant, want ik kwam niet alleen voor het balspel. Mijn vroege komst werd hogelijk beloond, wan op mijn biljet stond de begeerde - ik heb het opgetogen vaak getoond - naam van de speler die ik vereerde.…

Mevrouw van der Geest sterft aan de achterkant van de wereld, alleen. ---------------------------------------- uit: 'De tussentijd', 2004.…

mij niet boeien Naar elders zweeft mijn blik Daar komt hij aan mijn felle vrijer Naar wie ik altijd smachten zal Mijn zwoele minnaar voor een seizoen Met wie ik uren lig te flirten Die met hete armen mij bemint Zijn warmte in mijn lijf laat dringen Geheimen heb ik niet voor hem Ik geef me bloot aan alle zijden Hij betast mijn voor- en achterkant…

mijn kamer kent twee ramen zover ik nu kan overzien ik kijk thans van voren naar buiten en zie de staart van een gier nog hangend in de lucht een aanvalsplan beramend op het stervend lijf van een te vroege mier gister zag ik door de ruit aan achterkant het uitzicht op schitterende gele narcissen zij hadden al vroeg mijn achtertuin…

Daar zie je de stille achterkant van de wereld: over alles wat echt was vandaag hangt nu de stilte van de nacht. ----------------------------- uit: 'Verdwenen obers' 2004.…