Gekuiste vensters

Mensen zijn als huizen
vroeg op, met de luiken dicht
tempert stijfsel de verhalen,
bepleisterd de gezichten,in de
ramen tekent zich het schijnsel
van gekuiste ogen die niets zien,
staren naar elkaar en hun
overvloed, en als er niets
meer valt te halen, vervalt
bezit tot mager goed. Dan
komt de twijfel aangeslopen,
en zet jij de vensters open,
te voren maar ook aan de
achterkant, en een andere wind
kan binnenlopen, tenminste als
de poorten niet met nieuwe
sleutels zijn bemand, gesmeed
met blikken van dat ene moment,
hou ze maar weid open, anders
voelt het of ik stik.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 4 september 2009

pebmartenskpnmail.nl

Het voelt of ik stik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 190