Alle inzendingen over achtervolging

ik geschrokken en denk aan m'n slip met 't vlekje Ze roept verschrikt: dat stoppen ze in atoombommen, weet je Ik vrees haar wankele ijlhoofd bedrijf hoogfrequent de daad ben klaar als ze wijn-verdoofd kreunt: je wipt me van m'n graat Ik trek me terug als een heer als ervaren staartslag zwemmer daalt het laatste zaadje neer begint z'n achtervolgings-nummer…

willen en durven erkennen dat zulke blikken bestaan die je overdonderen en verlegen verstijfd laten hangen in een verwarde waan en zo’n eerste keer doet vergeten toe te slaan beiden nog te onervaren en te kwetsbaar denkend het kan niet – het is toch niet waar dit is me nog nooit overkomen die ene blik zal je in je verdere leven achtervolgen…

Een van de medewerkers van de supermarkt ging in de achtervolging en achterhaalde de man.…

De herinneringen achtervolgen je, ook al is het allemaal voorbij. Alles lijkt zoveel anders, maar je bent nooit helemaal vrij.…

Mijn lief laten we de achtervolging toch staken en elkaar met lijf en ziel omarmen.…

heen die iets van me verwachten heerlijk even alleen in de stilte heerst ruimte en rust woorden worden niet gesproken ik word me pas van mezelf bewust als een snik de stilte heeft doorbroken ik laat me drijven naar het verleden onderdrukte gevoelens komen voorbij ik wik en weeg de omstandigheden en zet mijn gedachten op een rij ze achtervolgen…

Paarse vogels Zweven boven het rode gras Dat zich verzet tegen de wind Maar desondanks diep Buigen moet voor De hemelse aanwezigheid Dronken schapen Achtervolgen koeien die Niet meer schrikken als een Soortgenoot plotseling ‘boe’ roept maar kirren als Baby’s die net zijn gaan slapen De droom van Een onthoofde kip die op het punt…

Pas op, naarling, anders achtervolg ik je eindeloos in dat bizarre schimmenland. Ik sleep je voor de rechter, etterbak, Dante of zo, dus kijk maar uit, pokkenmelanchool. Wurgengel. God?…

En 'k moet je zeggen, het helpt oprecht een simpel bloemetje maakt dat ik opnieuw weer vecht, tegen de demonen die me moeten blijven achtervolgen!…

de grond die tot nu toe altijd daar was, waar jij jouw eerste stapjes zette blijkt van elastiek gebouwen storten als kaartenhuizen in rookwolken achtervolgen hen die het vege lijf proberen te redden ogen verstopt in kinderhanden zittend op de puinhopen van waar eens huizen stonden, in de straat waar hij opgroeide niet wetend waar zijn…

gisteren in alle kranten de pijn en vreugde waarin men zich kleedde mijn stilte zal mijn diepste zin nu verbreden en verdiep me vandaag in mijn stervende tante de dood staat nog vers op mijn netvlies gebrand en blijven vers gestreken penseelstreken staren blijven dood en leven voor mij getekend in los zand en blijft mijn hoop mij telkens weer achtervolgen…

aardiger dan dit lijkt hem de doodsteek krachteloos zakt zijn schrijvershand Syrenen zingen schaarsgekleed hun lied cyclopen achtervolgen hem hard slaan de golven op het natte hout Onverwijld star doolt hij verder op een vlot van volmaakte verrichting laat hem nooit zijn voeten wassen.…

zei met ’n glimlach ‘elkaar claimen kost onze vriendschap’ dronken praat zijn verklaring liegt hij hij wil geen vriendschap, haar niet delen ontwijkt haar tot z’n zielepijn is geheeld moe van korte relaties vraagt ze hem nog eens z’n liefde te verklaren als toen hij pakt haar hand fluistert glimlachend woorden die hem alsmaar achtervolgen…

Ze achtervolgen mij als een prooidier over een grote afstand. Leren mij weten...wat ware stilte is. Horen mijn hart kloppen en zingen vederlicht hun lied, een halleluja draagt bedachtzaam hun song, huilende wolven rennen, maar ze vergeten niet.…

Nergens ben ik veilig Overal achtervolg je mij Ik probeer te vluchten Toch ik raak je niet kwijt Ik zie je voor me Ik hoor je stem Ik voel je adem Waar ik ook ben Elke avond als ik in bed lig Durf ik niet in slaap te vallen Want ik weet dat jij mij In mijn dromen aan zal vallen Je neemt mij dan gevangen In een kooi voor ons bestemd…

De strijd tegen mijn gevoelens heb ik verloren, de tranen achtervolgen mij als sporen. Ik probeer de dag te doden met mooie muziek, maar in elke toon ontdek ik bepaalde symboliek. Het lukt niet, alles wat ik doe gaat fout, het is niet anders, jouw gemis slaat mij knock-out.…

Het is de nacht die mij blijft achtervolgen in mijn leven. En ik sleur altijd degene die ik het meest lief heb er in mee. Jij bent de enige bij wie ik de onvoorwaardelijkheid voel, Die kans geeft op overleven. In deze bui wil ik nabijheid, maar ik creëer afstand. En wat ik niet kan krijgen zou ik kunnen breken.…

zich vrij van stof en van enig spoor waarin mijn schaduw verscheen, een tocht door kale vensters van de wereld, ging teloor in een kwade nacht, ontsnapt op lemen voeten, ben benieuwd in welk dwangmatig net ik zal boeten, in welk nieuw gesponnen web ik strand, koos een huis zonder ramen, waaruit draden van een vorig leven mij achtervolgen…

binnengekomen overviel jou de kille kou de kachel gloeiend rood, heel heet in alle rust de krant gaan lezen de doodse dood besloop je snel aangrijpender beeld kan ik niet schetsen visioenen achtervolgen mij nog steeds wankelend heb ik je lichaam neergelegd gestreeld, daarna ben je weggedragen we weten nooit, waar en wanneer de doodse dood…

Zonder tegengas blijft de berg robuust Daarentegen zal haar dekmantel als sneeuw voor zon heengaan Smeltwater gaat stromen zich vormen tot rivier water vindt steeds zijn weg Tijd zal leren of wij lering hebben getrokken uit gemaakte fouten die ons im- mer zullen blijven achtervolgen…

donkere duinlandschappen imposante portretten worden niet veel later geboren waarin vrouwen verbazingwekkend veel op mannen lijken hij bezigt vele technieken wat zijn veelzijdigheid tentoonspreidt slechts zevende na afronding van zijn opleiding tekent hem zwaar, hij trekt zich terug als verbitterd man op zolder blijft afwijzing hem achtervolgen…

wat is er eigenlijk mis met flessenpost aangezien overzeese dromen smoren in een ongewilde noodstop ik ben aan een dampige broodtrommel ontsproten maar de kruimels achtervolgen alle geluiden in stilte niettemin ben ik op weg, heb ik mijn land ontsloten twaalf uur slaat de klok, de dag is doormidden gebroken koffie uit automaten laat plastic…

pijp die blote bruine berenvacht mag wie dan ook zien een sprong in het water kent geen zwembroek Olivier Berendinus wordt ouder en kuiser draagt meestal een open jas met gele en rode ruiten slechts wanneer de waaghals toverkunst wil uitvoeren of snel zijn woonkasteel verlaat om gevaar te ontvluchten dan wel een vluchtende boef te achtervolgen…

Toch blijft mij deze angst achtervolgen Rillingen over mijn rug kruipen tot aan mijn nek Kippenvel loopt van mijn armen naar mijn rug De spoor van angst, duidelijk zichtbaar. Ik moet vlug mijn angst zien te overwinnen. Want de angst die ik maak en heb kan alles laten verdrinken. We worden moe, we worden lui.…

wachtend op het afscheid 90 minuten gebeurde er niets er was niets om voor te bereiden geen waarschuwen voor de hel of voor een onbehoedzame daad hun leven zou veranderen geen alarmbel dan wat routine scheen maar o zo nieuw was in de weken daarna nog vaak aftasting naar het ontstaan naar de opening in de lippen het verleden vergeten achtervolgen…

Het lijkt een hopeloos gebeuren, een niet te winnen strijd, ik raak de beelden nooit meer kwijt, levenslang achtervolgen mij de vragen: wie is ze, wat is haar werkelijkheid?…

verzen rond om er mijn negatieve ster aan toe te voegen al is mijn oordeel slechts op wrok gegrond Het ligt in mijn natuur de zaken te verzieken vooral wanneer ik dodelijk ben gekrenkt als ik fantoompijn voel van hagel in mijn wieken al ben ik ook de enige die dat denkt Als iemand mij niet zint dan heeft-ie aan mij een slechte ik zal hem achtervolgen…

Achtervolg me niet meer. Mijn lijf doet zeer en mijn hart dat bloedt. Lieve Heer, hoelang duurt voorgoed?…

zit ik in de verkeerde wagon op deze rails of nam ik als dwarsligger de verkeerde trein het spoor terug volgen kan slechts in gedachten wat rest is het spoor volgen over de heuvel naar beneden tot het laatste station het graf boven op de heuvel begint de passagier te denken en te kijken of het spoor aan de zonzijde ligt of de pech van de achtervolgende…

Het noodlot bleef je achtervolgen Na je ongeluk, je slepende ziekte en je pijn Gelukkig lag in vrouw en kinderen, je liefde nauw geborgen Maar toekomstplannen, die mochten er niet meer zijn. Je ligt begraven in een vreemde stad De plaats en de rij op ’t kerkhof ben ik vergeten.…