Alle inzendingen over af-beelden

Ik draai de film af in m'n hoofd van jou te vroege sterven waarvan de beelden op m'n netvlies zijn gebrand die in duizenden scherven als tranen vallen in m'n hand Maar het is de tijd die m'n tranen doen verdwijnen en blijven die beelden over waarop de zon altijd zal schijnen…

je dubbelganger lijkt niet op je maar heeft je stem ik luister starend in verten naar je beeld brand me voortdurend aan je foto huil ik zomaar wat maar zo vaak raak me, desnoods aan of af en toe mis je meer altijd dan nu en dan…

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

Maar ik kan het niet benoemen Wat het nog met me doet Ik zit met zoveel vragen Het is niet ‘af’ het voelt niet goed.…

Hij is al weer lang van haar af. Moet ooit dus haar hebben beklommen. Soms zal het gestormd hebben, daar, maar soms was het weergaloos helder. Soms lag het daar heerlijk, dat moet wel. Soms ook wel niet. Nu is hij dan dus van haar af. Gedaald eerst, gerold, toen gevallen. Het dal in.…

volmaakt is alleen de leegte een niets zonder gebeuren toch betreurt de mens zijn werken zonder kroon volhardt hij om te slagen in eeuwig ongerede taken tot aan zijn eigen dood pas nadat hij voor het maken de kansen nam en heeft gehad wordt zijn uiterste prestatie op juiste waarde ingeschat elk leven blijft bij streven…

Bewakingscamera's in elke straat, met enkelbanden het geweld bezweren, met kastjes kilometers registreren; zo gaan we richting een politiestaat. Nee, waar we allereerst op moeten staan: trek alle paters kuisheidsgordels aan!…

Hij ging lijnen en toen viel-ie af van het paard bij het sporten en kwam na een korte verpleging terecht in het graf. Hij heeft nog veel bloemen gekregen. Een dienaar van God sprak z'n zegen: 'Hij viel af. 't Leek een strop, maar tot slot viel-ie op, want hij is nu ten hemel gestegen.'…

stiller dan zwijg ik de dag stil ben ik stiller dan je woorden tot mij vandaag vaag ik weg ben ik stil stiller dan je woorden me zeggen…

stilstaan stilt mij mijn woorden in de stilte van mijn hart zwijgen mijn ziel stil stil is alles wat ik ben…

een baan een passie een leven mijn leven mezelf mijn leven verliezen of met passie kiezen voor vergeten tijd vergeten liefde wie mij kent weet wat ik verlies nu ik kies zij weten zo zoveel meer dan ik kan zeggen…

Koolmezenpaartje hectisch af en aan vliegend, snavels te voeden!…

keer je rug niet toe wend je blik niet af laat de beelden werken het zal je wellicht sterken in de overtuiging dat goed en slecht bestaat en het respect voor leven vernietigd wordt door haat…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Beelden, fotos komen langs steeds maar weer dezelfde vier. Ik speel ze af, bekijk ze keer op keer, herkauw ze eindeloos opdat een keer verteerd ze mij geen pijn meer doen.…

ik vraag me dan af: waarom laten ze dan dit mooie beeld verknoeien door modeontwerpers?…

Ik zie ze weer, de beelden, ze blijven herhalen, keer op keer, zie ik ze, in mijn hoofd ronddwalen. Geen rust, geen pauze, laat ze maar weer komen, een dagelijkse lust, van beelden die, mijn gedachten binnenstromen.…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

Van jou wilde ik houden vanaf de allereerste dag jouw heldere oogopslag jij, die op mij vertrouwde ik keek je vragend aan zag in een flits jouw leven maar mocht niets geven ik moest je laten gaan nog eenmaal kijk ik om wil jou als beeld houwen geen afgietsel van geluk maar gewoon blind vertrouwen…

Slechts omhuld door het warme licht vanuit de hoge ramen voor een ieder in zicht staat zij daar starend naar de vijver door seizoenen heen staat zij maar bewegenloos gebeiteld uit steen emotieloos starend naar de vijver…

De Dood heeft een wit paleis net achter de horizon in de buurt van de dalende zon. Een nachtegaal zingt er hel begeleiding: een turkse trom en een koperen rinkelbel. Het licht is er warm en rood, in de tuin welt een koele bron. In een hoek staat een oude zeis, op een marmeren bank zit de Dood.…

stenen haar eigen genen uit een eerder bestaan zag landschappen in het terloopse gaan onder vluchten vol kleurrijke luchten in de warmte van thuis was er het ceremonieel groeten in eindeloos ontmoeten waarin samen ervaren waarheen de stroom van de tijd ons toen heeft geleid in tal van talen verstond babel al onze verhalen in beelden…

de beelden zijn uit het park verdwenen nog kruipt er weemoed tussen het gras stiller dan de stenen durven spreken er zijn geen woorden blijven kleven.…

ze druppelde glinsterend groene voeten in het koude ochtend gras spiraalde ronde speelse vormen in haar gaan door het nat licht scheen alle kleuren door gebroken stralen van de ochtendzon feeëriek danste zij met de frêle schaduw van haar beeld vonkte volmaakte schoonheid in het langzaam doven van haar ochtendsleep…

Toen hij klaar was vroeg iedereen de maker hoe het was geworden. En de maker sprak: "Geworden? Ik bracht slechts tot expressie wat al die tijd onzichtbaar was."…

In beelden kan ik 't nu niet zeggen, en zonder beelden spreek ik niet.…

konden nare beelden maar vervagen ze staan voor eeuwig op het netvlies gebrand levenslang en haarscherp geprojecteerd herinneringen op de lopende band (dichtvorm: knotvers)…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

Hoe een beeld zich in je taal slaat, je stem verspringt, je hert verschiet - hoe zijn roos overloopt, de wijn van eiken is, roemer voor stenen, de tafel gonst van honing en de uil met bos je mond ontkorft - behoort bos zijn botten toe, vuur zijn voltooiing, wat as - wat jij? ------------------------- uit: 'Speling', 2005.…

ik zag een witte piano staan op het strand, net voorbij de vloedlijn.. dichterbij was hoorbaar hoe zorgvuldig partituur bewoog verderop kwam zij uit het zand in rood gewaad om zich heen haar blote voeten verborgen zich beurtelings in de zeewind het zwarte haar spartelde hoog boven het klavier, ik luisterde samen met het ritme van golven…