Alle inzendingen over afspeelt

Zijn laatste wedstrijd en terwijl de lucht betrekt en het spel zich bij de andere zestien afspeelt en meeuwen op het middenveld en het geroep om de bal als van een commentator met een kop als een boei, die uitkraamt kosmische vlieger, van welke planeet kom je?! en dan nog net een machteloze stap naar een niet onhoudbare bal.…

De moeder met haar gedode kind in haar handen Het bloed is al opgedroogd De tranen zijn al in de gootstenen gedropen De wonden zijn veranderd in korsten En het verdriet is verdwenen Gretig staar ik naar de TV Naar het bebloede circus dat zich afspeelt in de geluiden om mij heen.…

soms verlang ik stiekem naar het verre verre onbekende hier ver vandaan, waar een nieuw avontuur op mij staat te wachten, want ik wil geen standaard leven wat zich hier elke dag weer afspeelt als een dia van een film.…

En keren terug naar het ogenblik, de vrouwen boven de sturen - alles wat zich afspeelt, het hele leven door, have en goed één richting uit, godvergeten oorden.…

Loslaten wat is, wat zich afspeelt in het uiterste kwadraat; een gespiegeld ik, gevangen in het oog van de draak. Beginnen met geluk. Waar? De ijsschots onneembaar, ontwijk ik de tere kogel, zoals water ketst tegen de tegels van een nog toekomende tijd. Wanneer?…

zou hij een schilder zijn dan nam hij telkens weer het penseel ter hand om neer te strijken wat zich afspeelt achter die werelddronken ogen waarmee alles geobserveerd nu eens met lange halen onderstrepen wat moet bekeken dan weer met ontelbare stippen zijn zware puntjes op de i af en toe gewoon de spons als het allemaal wat luchtiger het…

Na duister in het prille ochtendgloren als stilte van de nacht nog hoorbaar klinkt schuchter in naaldhout de eerste vogel zingt geen menselijke verstoring is te horen vormt zich als sluier de nevel over ’t veld stil verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld…

zwijgen, rijgen zich in twijfel tot een toverbos, onder een kalend dak, waarin de bladeren zich herkenen, iets geleerd en zeker niets verteerd, pompt vuur door aderen, te denken dat ik straks niet meer ben, dat blijft vaag, licht gevoel in de maag, de kwaal van een dogma die ik langer ken, iedereen kent het, niemand kan het zeggen wat zich afspeelt…

De aarde die hij ooit schiep Is veranderd in een chaos Van Amerika, tot China En van Chili tot aan Laos Als eerste kunstenaar ooit bestaan Boetseerde hij mens, dier en natuur Maar bij alles wat zich op aarde afspeelt Staat hij niet meer aan het stuur En kijkend naar het aardse leven Dat in niveau zeer ver is gedaald Vraagt de oude man…

een of andere illusienorm elektronica naast stilte, ver van het grove spoor traint en coacht het acute hallucinatoire oor delirium, alcoholverslaving, een delicaat terrein verwardheid in trance, als prachtige remix, het ontwenningsverschijnsel van het leven waar en wie ben ik alom, hier en in het niets, hier waar de muziek van het leven afspeelt…

De einder heel ver in tijd geenszins te verbinden Vleugellam, maar bovendien verblind is het lot haar geenszins goed gezind Kruist zijn vingers, kijkt omhoog realiseert zich vrijage het mooi liefdesavontuur dat in een tijd met kwade dagen allengs tot nacht verworden zich afspeelt zonder trucage De wolf jammerde de uren in het licht…

Wakker worden uit de droom die zich voor mijn ogen afspeelt? In oorsprong vrij en alle stadia rustig aanschouwend? Dadelijk verdwijn ik in de armen van liefdes verbeelding. Op zo'n dag ga ik ademloos de weg waar ik werkelijk van hou, navigerend met de kaart van mijn hart.…

straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets kijkt m'n zoon verbijsterd toe *) Takma is een personage uit het boek van Louis Couperus: 'Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan' dat zich afspeelt…

THEATER Het leven in de wereld én bij Onze Lieve Heer is een levendig toneel waarachter vele decors voortdurend verdwijnen om opnieuw te verschijnen soms hetzelfde als voorheen maar dikwijls geheel veranderd achter de coulissen heerst mateloze zaligheid woedt tegelijk langdurige strijd tussen engelen en demonen wat zich op de planken afspeelt…

Een nieuw hoofdstuk, een nieuw bedrijf waarvan ik de spelers nu nog niet ken, hoe het zich afspeelt blijft nu nog 'n vraag net als de mensen met wie ik te maken krijg daarom klim ik nu ook even in de pen m'n gevoelens die ik nu bij me draag!…

Chansons Alhoewel het zich in Parijs afspeelt heeft Chansons toch iets van 'Dood in Venetië' en dat komt in mijn perceptie - de mijne, de uwe mag afwijken - door de gesloten Matthijs armen stijf tegen buik en borst van achter een donkere zonnebril glurend naar de betoverende lieve levendige lichamelijke lach van Rob Som verraadt…

twijfel tot een mythisch toverbos, onder kalend dak, waarin de bladeren zich herkenen, iets geleerd , zeker weinig verteerd, pompt leven door de nerven, te denken dat ik straks niet meer ben trek een vaag gevoel in de maag, kwaal van eigen dogma’s die ik veel langer ken, iedereen zal herkennen, niemand kan het zeggen wat zich afspeelt…

met het buitenlicht Kan daar niet genoeg van krijgen Zet het raam het liefst open En als dat niet kan op een kier Mijn longen zoeken frisse lucht Mijn zijn zoekt de elementen De elementen van het buitenleven Overstemmen mijn gevoel van binnen M’n stemming hapt de toon op Van de klank die de muziek maakt Van wat zich in de open lucht afspeelt…

Gazpromkaja en muitende rioolpoetinluchten De strijd is begonnen tussen ruisende regenradarpluimen van zachte en milde pluviaanse origine uit het zuidwesten der Schwarzwalder schinken De lage Niederlanden liggen voor apengapen te wachten op middernacht en wat zich hoog boven de randstedelijke daken en provinciale vetmesterijen der vaarzen afspeelt…

Het doet ons pijn en verdriet, maar wij beseffen ook al het verdriet wat zich op dit moment in de wereld afspeelt. Met pijn en verdriet.... we zullen je nooit vergeten, lieve dochter. Liefs, Je moeder en vader Rust zacht lieve dochter....…

Nu met veel zorg bekeken zit ik hier, en wat zich nu met een lach en een traan op het vergeelde fotopapier afspeelt het verleden. Blad na blad sla ik om en met een blijde blik koester ik dit verleden, en hoor ik de roep der meeuwen, en voel het klotsen van de zee tegen mijn gebruinde enkels.…

De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt van alles behalve dat wat ik bedoel Dan neem ik even een kijkje tussen de gewelven van m'n hart ik kijk wat zich daar afspeelt…

geluk nog door de slaapkamer Toch is het stil geworden in ons huis Is er geen rommel meer in de kamers Weinig reuring in de tent keuken schoon en opgeruimd Dan kijken wij elkander diep in de ogen Om diep in het glaasje te gaan kijken Dat doen we graag bij ‘Bosco Eten & Drinken’ Waar ons gezinsverleden zich in een levendig heden weer afspeelt…

Het is niet dat de pijn ophoudt met vervormen, vertekenen wat zich achter de grenzen van mijn weten afspeelt (een kind zingt vals als de ouders geen harmonie kennen). Jij, mijn lief, voelt wat ik niet weet (vanuit, vanachter je eigen grenzen?)…

uitgestalde waren op zoek naar iets van zijn gading net als de eenzame kraai die de storm als ik trotseerde op zoek naar iets van zijn gading ik bestel nog een koffie ze is vriendelijker nu en glimlacht als ze bij mijn tafeltje komt alstublieft meneer uw koffie zegt ze 't is wat hé en ze knikt naar het raam doelend op wat zich buiten afspeelt…

Relatiedromen zijn een drama op zich dat afspeelt, speciaal voor twee personen gemaakt en geschreven, het grote poppenkastlied van ons leven, is iets waar niet iedereen zomaar aangekleed om glimlachen kan. Discreet somberheid merken ontbrekende personages die geluidloos ongelukkig zijn, het toch nooit tonen.…

de jonge Griek vervolgt zijn weg en plakt posters voor de Perzen, op elke lantaarnpaal, vol scherp getekende gezichten en felle kleuren, wat een mooie versie van het oude, Griekse koor, dat klagend, maar zo krachtig blijft herhalen hoe de mensheid tekortschiet en steeds weer faalt, ach, dit oude, jonge koor, taal en teken van wat zich nu afspeelt…