Alle inzendingen over allerlei vormen

Gene wolken drijven, gene zonne schijnt, Slechts nevels klimmen en dalen; Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt, Ach, zal ik het nooit achterhalen? Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht, Ze is mij als de zon ééns verschenen; En toch verkeert mijn gemoed in de nacht, En nog is de liefde niet henen. Want wat er ook nevelt in mijn gemoed…

Er hangt een wiegje in de struiken fijn gevlochten en stevig gebouwd van allerlei kleine stukjes hout de vorm geheel naar oergebruiken Diep verscholen voor vijand en vrind door takken in tederheid omvat gehuld in een hemeltje van blad gesust door het zuchten van de wind Twee lijsters zingen er met hun beidjes een jubelend lied op hun allerbest…

decoraties verrassingen tot volle bloei, tot volle wasdom laat komen in de kleuren, geuren en vormen van de nieuwe lente - vier seizoenen…

planeet jij warmt mijn ziel bij nacht tijdens de meest intieme droomafwezigheid ik begeleid jouw wandelstok langs diepzinnige ravijnen samen vormen wij een woord een zin, een dialoog, een boek.…

eigen loslippigheid deed haar de das om hij kijkt er niet van op gewoonweg reuze stom te veel verteld aan even zo veel - vrinden - uiteindelijk konden ze het blijkbaar toch niet zo goed met elkaar vinden . samen niet door een zelfde deur eigen loslippigheid ja, ja daarvan heeft ze nu meer dan spijt…

Zo langzaamaan voel ik me Dr. WEET-WEL, gaat alles zo supersnel, een Dr. KWEET-NIET is er ook, met " ik weet nog steeds niet" en zo werd hij bij mij, Dr KWEET-NIET. Soms ook, sprak ik hem aan, bij die zelf verzonnen naam, erbij stilstaan deden we niet, ik net zomin als DR. KWEET-NIET. Maar nu ik vaker en nog meer het ziekenhuis…

allerlei lichtjes dansend in de schemering sfeervolle avond…

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

Wanhopig vecht de boer voor zijn bestaan Het Malieveld voldoet al lang niet meer Hij pleegt nu aanslagen op snelverkeer Stort afval, mest en asbest op de baan Trots wappert er de driekleur: blauw, wit, rood Een jong gezin heeft pech en rijdt zich dood…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

(St-herf/St-orm) Daar [sta] jij weer Teruggekaatst beeld Als afbeelding in Omgekeerde vorm Daar [zit] j' opnieuw Vol liefd' en verdriet Als een weggezet' Gespiegelde vrouw Daar [lig] jij dan Jouw mooie borsten Pront. Pontificaal Klaar voor d' eerste Herfststorm…

voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen ik zwicht niet onder de dictatuur van vorm…

Schraal verschijnt in de toppen de schijf die de dag ontmaagdt tussen opgetrokken graskragen doezelt glimmend en naakt een gestreept plaveisel kruinen op stam ontwaken nog geen tint aangetrokken bloemen komen in bedden bij half dromend de ranke halmen uit de wetering staan wolken op een lichte bries wuift ze op wegen van heden tot…

De eerste regels van het Rondeau Redoublé Dien je met uiterste zorgvuldigheid te kiezen Wie dat niet doet, raakt ongewild in de puree Maar ik denk: donder op! Wat heb ik te verliezen? Als er een ramp gebeurt, ga ík niet zitten kniezen; Wanneer de hele wereld huilt, doe ík niet mee. Ik zal ze niet in marmer of in tijd bevriezen -de eerste regels…

Vloeibare vormen verlaten uitgewaaid de liefdeswind die als parels jouw bloem in ochtendnevel verfrissen. Schoonheid is niets zonder jouw gelaat te aanschouwen. Mijn hart bemint je met vuur die aarzeling verzengt in liefde.…

deze vormen reeds eerder bestonden…

in vorm gegoten die ik met ragfijne zijden draden in kabels aaneen heb verweven en beïnvloeden elkaar in verbondenheid in het delen en dragen waarvan de hoop blijft leven voor een goede start in 2008 met een verband in harten in een bepaalde dichterlijke vrijheid…

lucht allerlei kleuren van hellicht wit naar dreigende donkerzwarte onweerwolken variatie…

Ton Heerts bedacht: ik stap voortijdig op De fusieklus heb ik bekwaam geklaard Maar rondom flexwerk sleur ik een dood paard Die strijd wordt voor mijn achterban een flop Wat zal men zeggen als ik nu mijn jas pak? Toen leerde Asscher ons het trefwoord ‘klasbak’…

Ik heb immers een toverstaf die noem ik 'i', die heeft een speciale vorm: de wortel uit min één. Hij glinstert als een edelsteen. Naar believen schuif ik daarmee op een helder vlak, zo her en der, hemelshoog of grottenlaag." OPEENS KLINKT OVERAL VANDAAN EEN SCHATERLACH!…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

belofte van ontluikend groen in allerlei schakeringen ik heb trek het wordt tijd voor prikkelende lente-uitjes…

die de dichter vormen, dalen af op zijn afroep. Wat hij opvangt, noteert hij snel, hevelt allerlei associaties, hulptroepen die geruisloos essenties dicteren... Daar rolt dan wat uit - ja, gaaf uitgedrukt! Uitgebreid gaat hij anti-occuperen: heerlijk, hiermee kan hij door.…

Mensen gaan allerlei afspraken maken om zich er aan te houden maar vergeten dan de basis gewoon van elkaar houden!…

“Kijk, vroeger gingen wij naar oma toe Die ons dan met een dubbeltje beloonde Als wij haar ons rapport vol tienen toonden Al had het arme mens dan ook geen sou. Maar nu heeft oma voor jullie rapport Een ton op jullie rekening gestort.”…

Mag ik van jou de zingende Afghaan En ook die Irakees met grote tanden Geef mij die Syrische met lege handen Tot slot die Eritreeër met banaan Vier vluchtelingen heb ik nu...kwartet! Maar vol is vol...ook in mijn snelsonnet!…

Een wereldwijde spionagezaak: Beijing jat industrie- en staatsgeheimen. Dat achterbakse wekte wrevel bij me: ik zon op een genadeloze wraak. Een week bij de Chinees geïnfiltreerd. Recept voor Foe Yong Hai gekopieerd.…

blootsvoets heel zijn leven hij heeft zich in de stad vrij kunnen kopen. was eindelijk eigendom af het eerste wat hij kocht waren schoenen mooie glimmende schoenen voor op straat zo dat iedereen begrijpt dat hij niet meer hoeft te buigen voor de masra hij kan zijn hoofd heffen daarna kocht hij een hoed daar tikte hij tegen als teken…

van zijn geest voor de mensheid tracht te behouden in liefde vertolkt Eenzaam maar niet alleen als allerlei drukte nabijheid verhinderen ondanks het lichamelijk van elkander gescheiden zijn bewust van ' t gevoel verbondenheid Als hij allerlei herinneringen in zich levend voel worden de aardse dampen, de woeste zee met in ons gevoel…

Duys zette in zijn etalage mensen van allerlei pluimage. Zo voor de vuist weg deden zij hun zeg in een visrijke entourage.…