Alle inzendingen over alsof

hij wist wie ik was Alsof hij wist wat ik van plan was Alsof hij moest wennen aan het idee weer vrij te zijn Ik vertelde hem hoeveel ik van hem hield Daarna ben ik naar het midden van mijn tuin gelopen Waar ik vorig jaar zo vaak gezeten heb Met mijn lieve, oude, zieke hond Ik liet de Vlinder vrij Hij ging eerst nog even op het boompje…

Ik heb zo'n gek gevoel alsof je me ontwijkt want als ik in de kamer ben Ben jij het die, niet naar me kijkt Wat heb je te verbergen, iets wat ik niet weten mag? Want waarom zou je mij moeten ontwijken? Vertel het mij, doe je beklag...…

Jij was zo ooit en onverwacht alsof de schepping nog beginnen moest. Misschien was je te laat, een dag teveel, een achtste, toch heeft god jou mijn leven ingesmoest En nu je bij mij wegijlt, uit een scheppingsweek verlangen berg ik je op in genesis Wij, eerste mensenpaar Wij, eigen slangen en gesis……

Donkerdood zijn haar ogen en gemaakt alsof ze niets zien en alleen de leegte kleuren. Want de leegte is haar droom die haar cocon beschermt en tekent als de nevel die ik zie en niet bestaat als ik hem niet wil zien en haar wil wakker maken.…

Een Muppet, da’s zo’n pop van lappengoed waar je langs achteren je hand in steekt, dan lijkt het net alsof hij ook echt spreekt maar ‘t is de poppenspeler die dat doet. Bush heeft er twee, daar speelt-ie soms wat mee: een koddig duo, Tony en J.P.…

Herfst is jouw seizoen het lichaam moet nog wennen tenen en pinken krommen zich ik wacht op de groene scheuten of het sluiten van de bast wil deze winter beter overleven bevoorraad met trossen bananen en zo krom zijn en jij zo zacht met al die watten in jouw hoofd het lijkt alsof je jonger wordt…

Hij is ouder maar hij is dezelfde man die altijd naar me kijkt alsof hij schaamtevol zijn woorden zoekt en hoopt dat ik hem begrijp als hij hulpeloos lacht en ik dankbaar teruglach. Dan is hij weer mijn vader die me leert wat ik zal verliezen maar niet vergeten zolang ik blijf lachen.…

je in mijn armen huil maar lief, ik ben bij je ik zal je vasthouden, zo lang als je wilt totdat je weer rustig bent Ik zal je al mijn liefde geven ik zal je al mijn rust geven ik zal je al mijn kacht geven het geeft niet, huil maar, ik ben er voor je En mocht ik er eens niet voor je kunnen zijn denk dan aan mij doe maar net alsof…

Graven in de herinnering aan degene die voorgoed is heengegaan schept een nieuwe werkelijkheid een illusie gevoed met eigen beelden uit een aantoonbaar onbetrouwbaar geheugen alsof leven en dood bestaan bevestigen gedachte aan een kus aan een lach gevangen tussen twee ontvleesde handen…

De zon die toch weer door de wolken breekt alsof ze nooit door 't duister werd gehinderd is beeld van wat mijn hart beleeft en wat het voor jou óver heeft: veel moeite maar ook licht, een geur van late rozen, een kinderlied dat nergens zwicht, een glimlach mooi als gedicht dat zelfs verliefden kan doen blozen.…

alleen, achter een gesloten val van water ons meisje lachend zichtbaar door glinsterend tranenval en kijkt langs alsof hier geen lichtbron bestaat ‘daglicht in zonnestralen, beeld ons, laat haar zien!’ jouw gesloten bestaan, maar toch zichtbaar was het aardse te zwaar?…

het sneeuwt alsof de ijstijden zouden kunnen herbeginnen ik vastzit in de sneeuw de wolven al hoor huilen in de kou ontdek ik mijn eigen poten, klauwen huil oewoe hoehoehoe naar de zilveren maan het knorren in de maag begint en het gemis aan warmte, volle maag wacht maar tot ik bij je ben…

met een ogenschijnlijk argeloos gebaar wordt een beeltenis mij geschonken alsof ergens in stilte en eenvoud een verbintenis mag worden beklonken ik ontvang haar weesgegroet in mijn hand voel de eeuwige moeder in tinnen kleed gehuld als opnieuw in mijn palm geland zij is in God die de pijn in haar hart omhult…

Ja, ik leid de stoet opgetogen massa die deze dagen doet alsof. Maatpak verdwijnt in veel te grote schoenen valse lach achter bonte verf die hun roodomrande ogen laat zien hoe ze werkelijk zijn. Zuipend, kruipend komen ze tot hun recht omdat ze net hun maskers hebben afgezet.…

Er zweeft iets afwachtends in de rust der natuur deze ochtend alsof de ziel van dit gras mijn heuvels en bomen het heideveld in schaapjeswolken nog even niet meespeelt met het spel van licht en bestaan.…

Hij liet z'n tanden zien, alsof ie nog wat zeggen wilde, voor 't eerst wat zeggen wilde, een laatste groet bijv. Toen bloedde uit 'em het wonder der dieren, en er kwam een verlangen naar de smaak van pas gedolven aarde, de nestgeur van een kuil.…

De zon gaat onder Als het tijd is voor hun licht De duisternis valt hier in Geen stralen, geen zicht Maar denk niet Dat in die duisternis Waarin jij opgesloten zit Geen licht meer is Het licht dat jij altijd aan mij geeft Zal ik je terugschenken Wanneer het donker komt Zal ik aan jou denken En zal het zijn Alsof de zon nooit weg is…

het leven is je soms meer tot last voel je de wereld op schouders rusten hoop heeft je verlaten alsof alles wegspoelt in het zand maar je probeert te overleven al doet je trots nog zo'n pijn til jezelf op uit de schaduw in nieuwe kansen om verder te gaan het tij zal zich eens weer keren…

de nacht was mijn vijand wanneer hij 's nachts bewoog door het verboden gesloten raam onder de maan kon ik niet komen toch niet voor eeuwig en als ze nauwelijks zichtbaar verscheen zorgde hij wel voor de schaduwen die, nooit verontschuldigend, binnendrongen alsof zonden nooit gestalten kregen, zelfs niet in zijn hoofd…

in een vlucht vol fantasieën rees ik gewichtloos boven mijn lichaam uit ik zweefde alsof ik in een extase leefde kronkelend, naakt begaf ik mij op een groene maagdelijke weide tussen vonkelende sterren baadde ik gewillig in exotische hittegolven gepassioneerd en vurig taste ik toe…

Ik zit op mijn bank Het zonnetje schijnt Door het raam Naar binnen Mijn ogen doen raar Ik zie alles dubbel Geeft me een wankel gevoel Ik voel een raar Sidderend gevoel In mijn lijf Alsof er iets gaat gebeuren En toch De zon die schijnt En mijn gevoel zegt Alles komt weer goed…

De goudglanspendel wiegde ik in ’t glas, alsof ik woog: welk maakt kans, het (‘k peinsde lang van zoete klank) nemen of niet nemen? Nu heb ik het gemorst.…

mistig bleek het reeds halverwege op weg naar de top vlagen wolken verhulden het pad voor achter opzij alles leek eender onontkoombaar de val gecamoufleerd voor andere ogen behalve pijn geeft neerkomen het gemis alsof boven nooit geweest is alleen beneden bestaat…

De zwarte panter gaapt zijn kort bestek van messen bloot, alsof natuurlijke dood niet allang was bedacht. Ik sta als Orpheus voor de nacht, een schim, kantjil in een panterpupil. --------------------------- uit: 'Thule', 1991.…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…

Pure schoonheid Ongekend, zo mooi Alsof ik zweef Over een helblauwe blauwe zee Met de roodste zonsondergang De zon die mijn huid prikkelt En het water zachtjes mijn vingers streelt Jij tilt mij Over mijn angsten en twijfels heen Jij tilt mij Naar onze oase van geluk…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

alsof ik zingend naast je loop je moeiteloos in mijn verbeelding naar me toe kan halen zo waan ik je bij mij en laat je dan weer gaan bij ieder woord dat ik verschrijf bestem ik je in het verleden maar kom je ook weer dichterbij beelden en zin wisselen op rij maar ik voel mij vrouw en vrij in mijn gedachten…

Want het lijkt alsof Jij mijn eeuwigdurende piloot bent.…

achter in een hoekje van de kast hangt jouw vest en hangt jouw jas op juist die stille momenten dat ik het niet meer trek laat ik me verwarmen en omarmen nog steeds dragen ze jouw geur alsof je weer even heel dicht bij me bent zoals het vroeger was…