Alle inzendingen over atmosfeer

De wind, voortdurend onderweg Komt even neergestreken En spreidt een sluier van woestijnzand Uit de atmosfeer Meegevoerd van tussen rotsen Half geërodeerd Wolkenzamelaar van fijnstof Onder ozondeken De tuin, door bij en wesp genaakt Blijft nimmer meer dezelfde Niets bestaat dat niet eerst Door iets anders is geraakt…

” Die kinders vind dit swaar, om die gespanne atmosfeer te absorbeer. Ons eet maar aan klein stukkies vleis, dis Kaapstad - Kairo, in die kombuis.…

nog steeds zie ik omhoog, iedere avond weer daar in het oneindige ligt het antwoord dat zegt; alleen ik weet meer heb mij daar mee verzoend het is goed vaak de vraag te stellen; wie ben Ik dan keer op keer inzicht omvatten is niet te tellen zo duidt de atmosfeer jij bent, doch als een voorbijtrekkende pauwenveer…

De atmosfeer wordt radio-actiever. Ik zit verschanst met al mijn ramen dicht. ’t Blijft ’s avonds wel al weer wat korter licht..…

Aftasten en te weten komen Hoe je werkelijk bent Aftasten wat je gaat overkomen of je mij al een beetje kent Heel voorzichtig, steeds weer iets meer Een eerste ontmoeting in een knusse atmosfeer Nog steeds aftastend en nog niet klaar voor meer...…

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

zilveren breedte onder veeltintig grijze atmosfeer wind brengt huivering in de verte daalt de hemel in schuine strepen neer versluiert de sombere toren land en lucht spiegelen in de trage stroom die drast en sombert het land verwatert en regen ruisend meevoert naar de grijze einder…

Donkere wolken jagend door de lucht voor een opzwiepende storm haastig op de vlucht de atmosfeer onheilspellend zwaar beladen de temperatuur daalt vele graden hoog in de hemel verschijnen aarzelend wat kleuren ik zie het vol ontzag gebeuren omhoog kijkend naar de regenboog sta ik met God, oog in oog…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

Adembenemend dit gemotoriseerd vernuft hoog in de atmosfeer. Genageld aan de grond verbaas ik me keer op keer. Tegen de achtergrond van het hemelsblauw zie ik een dubbelspoor van condenserend wit. Intussen hoog in de lucht zijn de reizigers maar met één kleur bezig: bruin.…

zacht danste geluid op golven stilte hun wisselingen schreven wat stukjes atmosfeer waarvan de kleuren het uur van de dag bepaalden in subtiel onderscheid waren zelfs dagen in bereik daar waar leven het ritme in hartslag vertaalde soms dacht ik geluiden te zien maar na analyse bleek het niet te verklaren een wonder misschien…

Aan u dank ik deez' woorden, zachtste wezen, geurend en frisser dan de dauw, gij zacht als de atmosfeer. Gij hebt mijn hart gewekt tot leven, het gepoetst. In uwe aanraking heb ik geleerd wat poëzie is. 0 dronkenschap, o heilige dronkenschap, enthousiasme, lere ik toch steeds beter uitspreken wat uw heilige dienst mij leert.…

hij vult het kantoor met atmosfeer herhaalt de lucht en het belang van terugkomende muis klikken verdedigt het luchtruim met kunst rekenen en voorgestelde fouten en vindt recht op langere tenen in verantwoordelijk zitvlees hij plaatst overal windschermen waarschijnlijk uit feitelijke misverstanden maakt hij zich groot belangrijk is echter…

Bezorgde burgers kwamen bijeen in Gent voor een echt opzienbarend fenomeen Specialisten spraken er achtereen Ze vertrouwen de hemel voor geen cent Atmosfeer vol strepen; ernst of argwaan? Velen denken; er zit vast een luchtje aan! Bron: argusoog.org door Godelieve Vaesen-Internationaal Chemtrail Symposium-Bewijzen: we worden besproeid…

Lichtverschijnsel in de aardse atmosfeer. We zien een lichte gloed van bewegende bogen. Gordijnen van licht zelfs een vlammend zicht. Als zoeklichten schieten ze omhoog aan de noordelijke horizonboog. Het is een geestenwereld een strijd tussen de krachten van de hemel. Angstaanjagend.…

al die mamma’s en pappa’s die nu zo eng hard piepen in hun slaap wordt dat broodje aap of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl…

lieve moeder ik heb zopas gedood het aangeprezen leven ontnomen van mijn onwil het zomaar te ondergaan maar je mag mee, moeder in mijn vlucht naar de hemel in wateren van de lucht waar we samen en alleen in een heerlijke vergetelheid zullen wegzwemmen van elkaar, naar elkaar tot de atmosfeer ons met een smak tegen de aardkorst kust en…

Heilbot in een kom gedaan sliertjes groen en slakkenhuis pompje blaast borrels uit buis ik staar haar als zij mij aan Kleine kosmos zonder kant achter is zo front als voor overheen en onderdoor wereld zonder scherpe rand Rondjes zwemmen naar belief gevangen in een atmosfeer van vredig achter uitkijk zwerven Tot het tijd wordt om te…

Een lamlendige zomerhitte Vertraagde zin van alledag Verschroeiende zonnesteken Een natuurlijk rouwbeklag Verdorde fletse einders Trillende zompige lucht Een bodemloze droogte De lome leegte zucht Meedogenloze stralen Zinderen de hete grond Barsten in moeder aarde Een uitgedroogde wond De oorverdovende stilte Een verstikkende atmosfeer…

De vraag is, als je kijkt naar die planeet, Of vreemde organismen haar bevolken, En nu vermoedt men: boven in de wolken Is hoogstwaarschijnlijk leven bij de vleet! Maar waarom moet ik dit als nieuws beschouwen? Op Venus wemelt ‘t toch van de vrouwen?…

licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het is een beeld naar gelijkenis gespiegeld in de oneindige ruimte van mijn gesloten brein jij en ik ik en jij ademen uit dezelfde atmosfeer…

warm de stralen geel het getreden pad gedragen door de wind die de horizon kust zongebruind op stranden vlammende ogen vol liefde siddert het verlangen exploderende atmosfeer zichtbaar rood 't gelaat brengt hongerige lippen dichter speels opgaand in elkaar knettert de tijd in vurige kleuren Duogedicht van ~*LadyLove*~ en Martien…

Ieder gedicht heeft iets van een veertje dat naar het licht zweeft hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft zijn woorden gaan door de ijle lucht naar de atmosfeer een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste of misschien onze lieve heer hij benadert immers het onsterfelijke van het woord ik heb alleen lang niet meer van hem…

Als de wind door je haren gaat En de temperatuur is gezakt Je jezelf eindelijk hebt herpakt Weer verfrist in het leven staat Belust aan het schrijven slaat Je kladpapier niet langer plakt Als de wind door je haren gaat De muze in fluistertaal praat Laat weten dat ze naar je snakt Atmosfeer zoete broodjes bakt De hitte het laagland verlaat…

De rust is ingetreden Roerloos liggen bladeren Windvlagen zijn verleden Lage wolken naderen De takken bedekt met dauw Aan mist overgegeven Schimmen achter in het blauw Met het uitzicht verweven Twee bomen door de tijd heen Naar elkaar toe gebogen Hun twijgen vlechten ineen Nevelige atmosfeer Het stenen erfgoed geeft weer Symbolen…

De lucht was geel als gele chrysanthemen - weien goudgroen in fonklende atmosferen - van misten - goudgesmolten horizonnen - door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd. Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel, overal, overal, koninklijk twijfel, twijfelend goud, gouden vertwijfeling.…

luchten pakten samen tot zeer zwaar weer wolken donkerden hun dreigende onderkanten nog scheen er zon maar in de verte brak al een regenboog de horizon de gespannen atmosfeer wilde ontladen maar op bodemniveau was geen geleiding zo ontstond een vurige bol die levensgevaarlijk aan de rol ging in groen licht en sterke ozongeur…

snaren trillen als golfjes energie worden gehoord in schitterende loepzuivere akkoorden zongerijpt verwarmen zij atmosferen en sprankelen blijheid in menselijk verkeren het zijn geen deeltjes uit de bloktheorie die een gestapelde waarheid geniet juist daar waar de natuur muziek ontlokt aan het snarenspel golft energetisch…

Ik zie de bui al hangen, en voel het in de atmosfeer, waar kan ik nog heen met mijn verlangen, ben jij de mijne écht niet meer...? En ik voel mijn tranen branden, nog voor het verlossende woord, zie de liefde van ons echt stranden, en slaat ons geluk hard overboord...…

heb je hem weer hij verandert meteen de gezellige sfeer altijd zit hij maar te mokken en de boel weer op te fokken nooit heeft hij iets leuks te melden althans dat gebeurt maar zelden zijn gezicht is altijd chagrijnig staat op onweer en hij is best wel venijnig het is gewoon een brombeer kwam hij maar tot inkeer dan verandert misschien de atmosfeer…