21 resultaten.
Morgenland
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 443 Winterdromen zingen zwaar
vroegrijpheid van een treurende knot
wortels steken stakend klaar
zacht beminnend een watermot
zwem maar pluisjes voor je leven
de muskus is op jacht
niet door honger wordt zij gedreven
maar het jong dat op haar wacht
sprietjes groen omhels de kilte
het kind zal weer gaan zingen
van lammetjes in avondstilte…
(V)luchtig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 59 Nieuwe schemering
vult kleur en licht in de lucht
avondstilte heerst…
Avondstilte.
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 830 Als de avond valt,
Wordt het stil om mij heen.
De vogels zwijgen...
De natuur houdt haar adem in.
Ik sluit mijn ogen.
Er klinkt een ijle melodie...
Een mondharmonika.
Zuiver en helder klinkt het in de avondlucht:
"Hoe zachtkens glij-ijdt ons bootje".
Mijn herinnering gaat verder:
Ik zie je zitten,
Je kijkt me aan
Je speelt voor mij…
Avondstilte
poëzie
3.0 met 2 stemmen 750 ’t Wordt laat, en ’t zwijgen zinkt met stille avond neder,
En stille, de avond dringt me in ’t eindloos diepe hert,
En ’t eindloos herte, moe van ’t wentlen weg en weder,
Staakt ’t wentelen en rust in stille zoete smert.
O smert, geen zoetheid kan aan ’t rustend zoet genieten,
Het zoet genieten van uw ijdele eindloosheid,
Uwe ijdele eindloosheid…
Een bloem plukken
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 629 mag ik nog iets
liefs voor je schrijven
een bloem plukken en
even bij je blijven
neem de avondstilte mee
om samen de dag te
overdenken wil jou
de kleuren schenken
van mijn bloem die
in jouw handen zich
zal openen in alle geuren
die wij samen denken…
Het boter bloemt opnieuw vol tederheden
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 192 Heerlijk zomert nu een glimlach
in de avondstilte.
Het boter bloemt opnieuw
vol tederheden.…
Buitenissig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 153 gebukt onder gewichtig
blazoen, kortgewiekt
laagdrempelig, hoogdravend
zijn schaduw verdampt
tot rookslierten en
grauwig, vermetel schuilen
diens stappen volgen
conventie, vallen in
geblakerde avondstilte
danwel ranke schoven
ontstoppeld, geschoren
als dunne maaivelden…
zwerftocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 waarom zocht je de maagdelijkheid
van onbetreden terrein
als nachtblinde vogel in gekooid
niemandsland, met zeewater reikend
tot grijze horizon, echo’s langs
doofstomme gewelven
gelijkend op avondstilte, op aankomst
in marmeren afwezigheid
gevuld met bomenschemer en
bladerloze beenderen?…
Beroering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 278 Onberoerd als het oppervlak
van een meer bij de avondstilte,
zo proberen we ons gemoed in
alle omstandigheden te onthouden.
Lentepassie laat een bries ontsteken,
rimpels stuwen water voort tot
voedingbrengende beken, waarvan
de roerselen ontbreken, blijven we
in een verloren kilte steken, en
gruwen we de februariwind.…
Onze harten stromen samen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 698 De zonnige avondstilte
van de zee en het strand
laat de muziek van de
liefde klinken.
En witte wolkjes aan de hemel
glimlachen ons aanmoedigend toe.
Onze harten stromen samen
en kussen alles wat leven is.
De stille avond heeft
onze harten met schoonheid gevuld en
zijn zo vrij gelijk twee vogels
in een bloeiende boomgaard.…
Orgelspel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 324 Orgelklanken in de avondstilte
tillen verlangen in mij op,
over mij valt een vacht van vrede,
zacht neurie ik “Hij zij geprezen”
en denk aan vader die
een groot deel van zijn leven
op de orgelbank doorbracht.…
ZOMERAVOND
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 760 zilvermeeuwen zeilen imposant
door de avondstilte die geen raad
weet met krassende kraaien en buren
in tuinen door barbecues en GSM’s
vervuild winterkoninkjes wantrouwen
luidruchtig doezelende katten
zwaluwen geven op hoog niveau
een voorstelling grijsblauwe lucht
als décor merels hamsteren
rijpe krenten houtduiven ploffen
lomp in…
vincent
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Het is het doek dat jij schildert,
in jonggeboren kleuren
contouren die vervagen
in een vroege avondstilte
pasteltinten op rimpelloos linnen
woorden als beelden op het doek
van zonnebloem of korenveld
zo vreemd levensecht
het is het doek dat
stabiel een ondergrond biedt
een knop in wording
in simpelweg een pennenstreek
leg wolken…
Verlangen,
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 62 Zachte tonen
Avondstilte
Een klank van een gitaar
Een treurige melodie,
Kilte
Verlies, eenzaamheid tegaar.
Windvlagen ruisen door de bomen
Ver van je liefrijk hart,
Als tranen van verloren dromen
terug naar zorgen en smart.…
Nieuwe dauw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 741 Achter de zuidenwind trekt de warmte binnen
de zwoele bries bedekt de ronddolende kilte
zwierig gonst het door lakens en het linnen
door bomenkronen ruist de avondstilte
Onder het bladerdak schuifelt het zomertreffen
het gonst van buitenleven en laat vertier
alle pleinen lijken het te beseffen
de avond drijft op rode wijn en schuimend bier…
Warme Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 2.472 Dorpsweg langs bevroren kanaal
Kale eiken wit gemutst met glas bepegeld
Ik voel me warm, dikke jas en sjaal
Maar meer nog is het de wollige kilte
Die mijn gemoed zacht onderdompelt
In kerstsfeer beleven van verlichte avondstilte
Geknoerp van mijn schoenen die…
Onvast over een onzichtbaar voetpad lopen
Met moeite en onevenwichtig sturen
Ontwijken…
God lof, wij gaan het Paasfeest vieren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 heen,
de ademtocht van wie U haten,
waar 't priemend oog U gadeslaat
bent U de troost van hulpelozen
in 't woord dat U hen horen laat
tussen het snerend woord der bozen
waar jaloezie en razernij
zich fel en luidkeels openbaren,
daar spreekt U openlijk en vrij
met hoeren en met tollenaren,
door de vermoeidheid overmand
treedt U de avondstilte…
O, sluimer zacht!
poëzie
3.0 met 24 stemmen 5.746 Alleenlijk trilt
Mijn minnezange;
Die smacht en smilt
Van zoet verlangen,
Nu woest en wild,
Dan bevend-bange
In de avondstilt
Maar, laas, niet acht ge,
Ai, waarom niet?…
Nachtbloesems VIII
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.382 Alleenlijk trilt
Mijn minnezange;
Die smacht en smilt
Van zoet verlangen,
Nu woest en wild,
Dan bevend-bange
In de avondstilt
Maar, laas, niet acht ge,
Ai, waarom niet?…
Het zangfestival
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 198 ‘Tietsju, tietsju,’ klonk het in de avondstilte.
‘De koolmees,’ zei een van de mussen. ‘Onmiskenbaar.’
‘Roe-koe-koe, roe-koe-koe.’
‘Turkse tortel,’ wist een ander.
‘Hoeiet.’
‘Fitis,’ zei een derde. ‘Net weer terug uit het zuiden.’
‘Tik-tik-tik.’
‘Winterkoninkje.’
‘Tsjwièh, tsjwièh.’
‘Groenling.’
‘Sie-sie-sie.’
‘Goudhaantje.…
De zee
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.124 Hoe lieflijk is uw rust,
Als de avondstilte uw baren sust;
Het kerend tij uw spiegel nauw doet kroken;
De heldre lamp der maan,
Aan 't blauw gewelf ontstoken,
De visser toeglanst op zijn baan!
Uw ruim verbreedt zich niet,
Waar 't ons geen gouden oogsten biedt,
Van 't weemlig vlak tot in de diepste kolken.…