Netgedichten

netgedicht (nr. 41.408):

vincent

Het is het doek dat jij schildert,
in jonggeboren kleuren
contouren die vervagen
in een vroege avondstilte

pasteltinten op rimpelloos linnen
woorden als beelden op het doek
van zonnebloem of korenveld
zo vreemd levensecht

het is het doek dat
stabiel een ondergrond biedt
een knop in wording
in simpelweg een pennenstreek

leg wolken stil
in eeuwig leven
weet als geen ander
hoe Monet een schuur gebruikte
voor zijn minnares

in eenzame nachten
is er iemand die jou kent
straal, kom straal weer
mijn Vincent

rijs uit de dood en
schilder weer als een engel
de wereld
is nog steeds jouw palet