Alle inzendingen over barmhartigheid

Ik barmhartig jouw onhebbelijkheid de onsterfelijke droom in jouw keizerrijk de bewegingen in silhouet tegen het noorderlicht…

Op vleugels van ongelijk stort ik neder, op vleugels gezalfd met olie stijg ik weer op kom naar je toe met een veer in het Woord leg ik mijn hand in het Woord is het goede stroomt de liefde de barmhartigheid maar ook de pijn van het vervolgde volk mijn broeders en mijn zusters de haat die ons verwondt om het breken en delen…

omdat het niet geheim is waarin je afwijkt, wat je eet aan welke angsten en ziektes je lijdt hoe je je wast en seks beleeft, wanneer je menstrueert, een miskraam hebt, huilt ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk of lief bent, alles wat er niet aan je deugt: iemand die heel goed gemist kan worden of een lesje moet leren – uit barmhartigheid…

Zo geeft hij God niet meer de tijd Voor gratie en barmhartigheid. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * zeloot - blind ijveraar voor religieuze denkbeelden…

af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht verworden zijn van een ooit zo levendige stad heet brandt woestijnzand in barmhartigheid…

ik heb uiteindelijk zijn sterkste wortels blootgelegd met hakken zagen en breken hoopte ik zijn aanwezigheid te vergeten het is me niet gelukt in de rulle aarde ontwaarde ik zoveel leven dat ik het mezelf niet kon vergeven om die schepping teniet te doen deze kleine werelden vernietigen voor eigen woongenot vergeeft zelfs geen barmhartige…

Ik wens allen een plezierige tijd en mogen de “de Muzen” jullie daarin barmhartig zijn. Pama…

Dat offerde hij en hij kwam terug met zijn zoon iedereen opeens vol bewondering: zijn God was barmharig, eindelijk eens en iedereen wilde liever daarin geloven en alsjeblieft blijf die barmhartige God vieren we nog steeds maar eerlijk is eerlijk: het was de list van Abraham voor zijn enige zoon…

Dat offerde hij en hij kwam terug met zijn zoon iedereen opeens vol bewondering: zijn God was barmharig, eindelijk eens en iedereen wilde liever daarin geloven en alsjeblieft blijf die barmhartige God vieren we nog steeds maar eerlijk is eerlijk: het was de list van Abraham voor zijn enige zoon…

Wat is verjaren anders dan dankbaar verder gaan en in barmhartig dienen graag naast een ander staan.…

Liefste, wees toch beducht voor mijn poëzie, die vandaag nog barmhartig is maar morgen bijten zal wanneer de dagen verschijnen. Dagen van wanhoop en doffe lethargie.…

Gelukkig ook jij barmhartige, niet zoekend naar eigen waarde. De Eeuwige geeft op plaats en tijd barmhartigheid jou hier op aarde. Gelukkig jij zuiver van hart, niet gebukt onder schuld en geweten. Als twijfel je dan soms verwart, je wordt echt niet vergeten.…

Want ik Heer deed weer zoveel zonden en betuigde weinig spijt kunt U het mij alweer vergeven in Uw grote barmhartigheid? Ben ik nog wel waard, Uw kind te zijn en mag ik nog wel leven, heb ik het recht gelukkig te zijn wilt U het mij nog steeds vergeven?…

Leraar, Verlosser, Heiland in de strijd tegen het kwaad; Hem ben ik eeuwig trouw, volg ik op weg naar meer barmhartigheid.…

het water slaat schuimig de glimmende puntige keien van de rotsen, hongerige meeuwen vliegen voorbij boven de onwankelbare bergen de rode stekende en de barmhartige liefdevolle witte zon tot de einder de zilveren golfjes verlicht het hoopvol vergezicht met 't hemelicht op blauwe zeeën opgenomen in de zuivere lucht met balsem van de genezende…

luider dan hemzelf en de muren, uitgediept tot in de kerkers van het weten hij wilde stil verdwijnen maar telkens de nacht begon droeg hij zijn geluk naar vuile lakens onbezwangerd en uitgevouwen, veel jonger dan zijn laatste wil waarin hij begonnen was haar tijdloos neer te schrijven tussen eenzame bloemen en de boezem van een barmhartige…

sterren de halve maan in de kobaltblauwe hemel staan onder de lelijkheid van steden en dorpen mensen met pijnlijke gedachten en grimassen, waar de blijde toeten moeten boeten kwam de hand uit de hel greep naar mij scheurde mijn klederen doormidden stroopte mijn vel legde mij het juk van de uitstoting op maar och, het was de barmhartige…

als genarcotiseerd staren we naar de beelden ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid…

getrakteerd op hoongelach strompelt hij een herberg binnen mompelt onverstaanbare zinnen het was op een bloedhete donderdag hij werd prompt de deur gewezen een glaasje kraanwater niet gegund wat een rotzooi wat een rund een man in armoede nooit geprezen nochtans moeten obers beter weten dorstige laven is barmhartig werk de Bijbel…

De zoon verlaat het huis, treedt als een zon naar buiten in de sneeuw van het geluk, het liefdeloze barmhartige genot, het boze, niet het broze, maar 't harde en genadeloze. En hij is vrij, vrij om te sterven, zoals een wees, een wolf, een lied dat wordt gezongen voor de sterren.…

grenzen rotten in het raamwerk van tevredenheid in het transparante venster van overvloed tastbare stromen worden een taboe ontneemt de vrijheid van gedachten en het recht op mobiliteit wij als medeplichtigen treft een schaamte van verwijt, de grond woelt de pijnaders bloot, er lekken zure vruchten door de schijn van barmhartigheid…

Op heterdaad betrapt, niet zo onschuldig, maar door de hoge heren aangeklaagd, gebracht bij Hem die enkel heel geduldig barmhartigheid steeds van ons allen vraagt... Wie werpt de eerste steen, wie velt een oordeel? Wie is zo zondeloos dat hij dit mag? De Heer schrijft in het zand: wie zoekt hier voordeel?…

O, vluchteling, waar is mijn barmhartigheid? Waar mijn strijd voor waarden van het leven? Waar mijn toegestoken hand gebleven?…

traag rookt het vreugdevuur zijn grijze chaos in de rode zee van de chinese rol het dauwt en waar je stapt plakt het restant van kleuren en illusie aan je schoenen vast de honden trekken in hun angst om weg te komen van deze voor mensen toch wat bizarre restanten uit hun dromen donker heeft oudjaar een barmhartig ogend gezicht…

nog hoort HIJ de vijanden schreeuwen in de straten om hun zondelast heeft Hij het kruis gedragen en wil voor de mensheid om verlossing vragen Hij bidt en smeekt Zijn Vader in die wrede uren dat zijn lijden en doodstrijd niet lang moge duren Zijn stem stokt "Ik heb dorst " naar uw gerechtigheid laat ze Vader geloven in uw liefde en barmhartigheid…

Dat de Geest die alles vernieuwt ook ons doorlicht en doorademt tot we zelf vuur worden in barmhartige liefde en eenvoud. Ter gelegenheid van onze 175ste verjaardag als congregatie S.C.M.M.…

De intentie te kwetsen vergt empathie zoals ook barmhartig zijn dit doet. Bitter en zoet zo nauw verbonden, dooreen gekauwd en door dezelfde mond gevoederd. Moeder waarom toch die ironie? Waarom heeft U ons niet aan éénduidigheid gebonden?…

Wees ééns barmhartig en beveel: verdwijn!' Hemels onwrikbaarheid en menslijk dwalen Hoonde hij en prees 't dronken ademhalen Tussen 'nog niet' en 'niet meer' 't hoogst genot. Maar in de roes en enkle stille dromen Werd al zijn wrevel van hem weggenomen En schreeuwde hij beschaamd als kind om God!…

Ik stond hier, jij stond daar Ik vroeg jou, jij zei maar Ik keek jou aan en jij mij Een glimlach, wat was ik blij Nu sta ik hier, vol onzekerheid Wachtend op een teken van jou Ik hoef geen barmhartigheid Ik wil alleen maar zeggen hoeveel ik van je hou Laat me staan, laat me gaan Hou me vast, omarm me Een traan Omarm me Deze snoeren…

bij ons op de stoep en we dachten niet dat het stoffelijke onderdanig was aan het geestelijke we deden de dingen in gewoonte van doen en daden zonder denken we waren ook niet bang voor de dood die kwam zoals de nacht kwam in stilte met voor iedere geboorte een oude brief van een kind dat niet lang had te leven het ontroerde mij, dat barmhartige…