Alle inzendingen over beeld

Als ik mijn gevoelens voor jou in woorden moet omschrijven dan weet ik wel waar ik moet beginnen maar gaandeweg met jouw beeld op mijn netvlies raak ik iedere keer weer van pure verliefdheid buiten zinnen.…

Er waren mooie beelden op de buis Om de te vroeg gestorven Jos te eren De jonge garde kan er wat van leren Voor zulke televisie bleef je thuis Voor mij mag je die integraal herhalen En wedden dat de kijkcijfers niet dalen?…

kon Balkenende maar zeggen om het ze uit te leggen dat wij hier Wilders op film bekijken zoals onze vogelaars baardmannetjes scharrelaars blonde ruiters of goudlijsters uit beeld vrijwel niet te spotten zo zeldzaam zijn die dwaalgasten…

de Dalai Lama kijkt bedroefd bij ooit vertrouwde beelden van vader- en van moederland een cultuur wordt vermoord door respectloze barbaren de wereld zwijgt, brood en spelen snoeren de stem van het geweten…

En was oorspronkelijk niet elk beeld van jou te teer voor woorden later zou ik je schaduw bedekken beschermen tegen licht breekbaar is mijn adem nu als ooit de klank van ons geluk tussendoor was er het leven samen en intens.…

dromen In spiegelingen van de gracht waarin twijfel wacht zij wel of niet zal komen tegenbeweging gaat er door vergetelheid schoorvoetend water handbeweging dat een beeld achterliet blijdschap naar verdriet van eindige tijd…

Het verlokt met exotische beelden emotie's die, verborgen zijn in de diepte van je wezen, van alles wat verleidelijk en verboden is.…

Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

De wedstrijd die in juni wordt gespeeld Wordt op de televisie voorbesproken En ook daarna zal men ons lang bestoken Met alsmaar weer deskundigen in beeld Diezelfde ‘specialisten’ gaan daarna Weer voor- en nabeschouwen op ’t WK…

In Canada maakt men het weer te bont, Want hoe ze daar op jonge robben jagen Die uiterst bloedig worden neergeslagen Daarvan gaan beelden heel de wereld rond. Al wordt er door ons nog meer meegeleefd Als Arjen Robben een blessure heeft.…

het alfabet is kostbaar onder het juk van de tijd door een droomgevoel ben ik verliefd geworden in de ziel van poëzie maar hoewel, taal kan niet alles voor het oog bevrijden altijd zweven er zwart-wit beelden door mijn geheugenbank die niet in poëzie te lezen zijn…

ik vraag me dan af: waarom laten ze dan dit mooie beeld verknoeien door modeontwerpers?…

diep het kommetje dieper uit dan ik dicht schep het vol uit de beelden en de koppen daarin herkent men zeggen ze een depressie wat ik opneem gaat en verdwijnt in een doorgeefluik mij blijft het lepelen naar wat rest tot ook ik ben opgebruikt…

ik kijk naar een roerloos schaap in een lege polder en naar een trein die in de verte richting Jorwerd zoeft ontwaar een verglijdend beeld vol ongekende ruimte nog ongeschonden in tijdloos verzonken groen…

zonlicht streelt liefdevol door mijn haar en ik sluit mijn ogen prachtige beelden verschijnen op mijn netvlies uit tijden die leken vervlogen de twinkeling op jouw gezicht hongerig probeer ik je te vinden door de werkelijkheid bedrogen…

Je leest alleen de beelden en de beschrijving van het geluid, van gedachten……. geheim gedicht, gordijnen dicht.…

nog altijd die beelden op het netvlies van het dehumaniseren van de mensheid stoffelijke overschotten in gestreepte pyjama's schuifelden doelloos rond hun ogen dof nog nooit waren bevrijders zo in shock, of toch omdat men zoveel gruwel niet behappen kon…

Geschokt moet ik mij op dat beeld bezinnen en richt mijn blik van buiten weer naar binnen.…

De testuitslagen van mijn hart zijn binnen, De hartchirurg heeft nu een haarscherp beeld. Discreet wordt mij de toestand meegedeeld, Waarbij ze met een slecht bericht beginnen: “Uw hart is weliswaar niet eerstegraads, Het zit bij u wel op de juiste plaats.”…

Buikpijn, misselijk makende beelden vullen tranende ogen van hen die achterblijven. Toeval dat zij en niet jij, niet meer dan dat. Slechts een moment op de verkeerde tijd en plek, de zoveelste slachtoffers van een of andere religieuze gek.…

de woorden zijn zoek, de rede ook schuldenaars gezocht en aangeklaagd wereldwijd analyses gedeeld beelden op netvlies gebrand geluiden zinderen na indringend schril maak het stil, maak het stil…

Sint staat voor witte luie lepe peren Voor slavendrijverij, schijnheiligheid Een beeld waar ik als blanke onder lijd Wat mij forceert om ook te protesteren De sint is kwalijker dan Zwarte Piet Ik wil die valse bleekscheet hier dus niet!…

In Pisa ga ik lekker schuin marcheren dan naar Florence om -zal ik maar zeggen- De beelden fotografisch vast te leggen Die blote David zal er excelleren Dan naar het strand voor schoonheid in bikini Maar bovenal: een selfi met Salvini…

verborgen achter lijkwades verklaren ze les amants elkaar de liefde intieme vreemden neergestreken op een verstild beeld patina op een oud verhaal niet zomaar een verhaal altijd meer geliefden zonder woorden…

veel ligt verborgen onder het puin en onder het zand in versteende beelden onpeilbaar diep in de stille oceaan zoveel verborgen in stilte in woorden in hart en ziel zoveel onuitsprekelijk verborgen in jou in mij…

Daar is ze mooier dan ooit en heimelijk bewaard, dus nog mooier dan in het heden, ach wat, er is niets anders dan binnenin, zelfs van buitenuit gezien ben ik niets anders, ik sleep beelden van haar binnen als een knaapje dat haar lokken vergaart. Binnenin ontsta ik, verga ik, verbind ik mezelf.…

ik ben nu verplicht over mijn avonturen te vertellen maar door haar aanwezigheid verwordt denken tot kwellen en blijft mijn blik op haar gericht het is geen schokkend beeld dat ik schets maar zo ongeveer ervaar ik mijn uren om dit alles in deze vorm te verwoorden gaat mijn verslag een eeuwigheid duren…

van eeuwen handel mensengroepen hoe zij wegtrekken windgedreven donker op wit naakte angst beelden werpend op voorpagina’s (voor één dag) zich mengend in het achtuur journaal.…

Ook al klopt men tegen de ramen, ik ben te moe om mijn ogen te openen en waarom zou ik ook, want ik schiet van beeld naar beeld, anoniem, maar vol hunkerend leven. Ongezien, maar blij. Ik ben ik en gelukkig niemand anders.…

O, jeugdig beeld, verheerlijkt beeld eens doden, Zo vaak aanschouwd in zaalge weemoedsdromen, U blijf ik trouw, hoewel de jaren vloden, De vluggewiekte, die niet wederkomen. Nog voel 'k een tranenvloed mijn ziel doorstromen, Wanneer ik peins aan u, en hoe de goden U, ach!…