Alle inzendingen over begrijpen

Leg het me uit en ik begrijp het. Vertel mij nu ook, hoe je mij kunt vertellen dat hij gestorven is voor vrede. Deze wereld kent geen vrede. Duizenden miljoenen leugens, en irrationele gedachtes beschuldigende vingers naar de onschuld. wij kennen geen vrede.…

Elkaar begrijpen zonder woorden alsof je voor elkaar bent geboren Geen spel meer hoeven spelen alles met elkaar kunnen delen Dat je van elkaar kunt leren gelukkiger bent dan al die keren Dat je elkaar aan kunt vullen je diepste geheimen kunt onthullen Het beste in elkaar boven haalt onbewust elkaars dromen vertaalt Voelt wat de ander nodig…

Begrijp je wat ik bedoel...? Ik ben nu wel gelukkig en blij, maar de grote vraag knaagt diep in mij... blijft hij wel voorgoed bij mij ?…

Nu begrijp ik pas wat ze zei en wat ze bedoelde Je kind straffen, dan heb jezelf enorm verdriet……

Toon begrip voor andermans zorgen Laat niemand met zijn verdriet alleen Het kan ook jou overkomen morgen Maak dus van je hart geen steen Stel je open voor en ander Een luisterend oor doet zoveel goed Sla eens je armen om een schouder Begrijpende woorden geven weer moed Weet dat iemand die verdriet heeft Zich vaak schaamt voor zijn gevoel…

bestaan Jij wilt verder en ik bleef maar stil staan Veel te druk met mezelf, realiseer ik op dit moment Dat deze eenzaamheid ook in mij niet went Waarom zag ik nu niet eerder dat dit was wat ik zocht Voelde alleen maar steeds die achterdocht Nu blijk jij degene te zijn die ik wil En denk ik waarom reageerde ik toen zo kil Ik kan heel goed begrijpen…

tranen zien als de deur weer is gesloten alles opgekropt zit achter ogen en in koele voorhoofden zal de hartslagpijn vaak heel lang blijven kloppen nog hangen de onuitgesproken woorden in de lucht wervelen stille emoties op hun vlucht naar veilig landen in warme handen die niet zullen knijpen maar jou gaan ontvangen in zacht begrijpen…

mijn handjes vouwen kan ik niet want zoals U vast wel ziet heb ik mijn rechter duim gestoten Lieve Heer, U ziet het meest dat wist m'n ma mij uit te leggen dus misschien kunt U mij zeggen wanneer ik toch zo stout ben geweest Mijn hartje heeft zoveel verdriet ik weet wel..., stoute kind’ren krijgen straf maar waarom U die aan mij nu gaf begrijp…

Je grimmig oog snijdt Door merg en been en vel Alsof je een spookhengst berijdt De iris smeult, de pupil laait Ik begrijp geen grein van dit giftig spel De mistflard die in mijn kop verwaait Ik vlucht onder mijn donsdeken Tel snuivende rammen tot ik slaap Ze vermenigvuldigen in een luchtbel Hollen dartel naar een rillend schaap Het lijkt…

Ik smeekte je doe me maar breek of bedoel me maar bijt in me voel me maar strip me to the bone daar het einde te vroeg kwam dat de herfst haar intrede deed of mijn verlangens naar Zomer absurd obsessief overkwamen valt best te begrijpen Maar de Geest van Herinnering in zijn beste uur duwt dubbele noten als krakende huurbare boten de…

- één, één teken Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let Op elke daad, gedachte of woord, o Het Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken, Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet, - O God, mijn God, Gij zijt wel gans-almachtig, Schoon 'k niet begrijp hoe 't slechte kan op de aard…

De afstand nabij Je kijkt naar mij alsof je me niet ziet stelt vragen waar je het antwoord op weet Je beseft het je, maar het begrijpen doe je niet, Of het interesseert je gewoon geen reet Zoals je schreeuwend naar me zwijgt en me zoveel vertelt in weinig woorden dat jij alles geeft maar nooit iets krijgt klinkt als muziek zonder akkoorden…

'T is alles tevergeefs: nu weet ik al, Dat 'k dan, mijn hartje, niet begrijpen zal, Hoe 'k jou geen liefde gaf, mijzelf geen rust; Zelfkwellend zal 'k je, herrezen, zien staan, Jong, als toen ik 't geluk voorbij liet gaan, Die ene nacht, toen 'k je niet heb gekust. ---------------------------------------- uit: Brahman, deel I, p. 48…

mijn gouden woud klatert lief rond ‘t groene hout het water dat gevoelig stroomt mijn wens die liefde droomt Jij zegt mij zachtjes wenen toe de pijn die in je groeit en bloedt en jou zo angstig slapen laat scheurt het leven flarden weg tot enkel kou die sterven gaat nog rest in ’t leven nog heel even Jij zegt mij zachtjes huiver toe begrijp…

Kijk niet om of terug in de ruimte naar jezelf of in iemand anders gespiegeld, herkenning wat je wel of niet wilt zien, te volgen of te begrijpen, een reepje pijnloos licht, waarin je in wil vluchten, stiekem weg te glippen, voegt niets toe aan de doelen zonder dat vroegere dromen zijn verteert, in ervaringen wat tegen zichzelf of tegen…

Ik zou je graag als vriend willen blijven zien, maar als je dat niet kan, begrijp ik het ook. Ik wil je in ieder geval bedanken dat je weer kleur in mijn leven hebt gebracht. Het was een fijne tijd met jou en ik zal je nooit vergeten. Vergeef me.…

de eens zo smeuïge aarde een gebarsten ziltheid van kolkende vuurzee jouw glimlach blijft en wanneer ik jou mijn gedachten geef zal de akker dan, waar wij ooit druiven plukten, opnieuw in alle heftigheid kleuren mengen van verschroeid bruin naar warm rood zal jij dan nog in mijn waanzin willen wonen kussenzacht, mij geluidloos begrijpen…

naar de grote vrijheid de gewichtloosheid, het zweven je komt samen in het licht wordt overdonderd door aanwezigheid in alle rust ontstaat beheersing aanvaarding en indringendheid langzaam ontstaat er balans herkenning van het doorstane samensmelting met de geliefden zij blijken echt in en met jou te zijn hoe was de uitleg en het begrijpen…

aan de horizon staat een flat een hoog gebouw de zon slaat hen gaande het silhouet in stilte beweeg je niet de tranen zijn gevallen o hand vuil liefdesverdriet ziet gij nooit gevoelens zijn echt gedichten dubbelzinnig uitgelegd maar mischien wel te hoog gegrepen in de lucht mischien is het simpel de letters begrijpen zoals het hart hard…

lopend door de stad zie ik vele ogen uitgeblust hoopvol of met mededogen zie ik ogen vol verdriet en zij die de liefde kozen gevuld met bloeiende rozerode rozen er valt zoveel te lezen en men beseft het vaak niet zie ze radeloos – het niet meer weten ook zij die ’s werelds hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet begrijpen…

Het gevoel dat ik zoek is de wens van mijn gedachten ik klets met jouw en ik voel dat wij elkaar begrijpen. Stilletjes hoop ik dat je blijft reageren,want de angst is groot dat mijn verwachting terug komt en ik weer teleurgesteld raak. Lieverd met jouw in gedachten wil ik verder Het voelt dat ik van jouw krijg is de wens van mijn gedachten.…

vraag ik stil over wat er is, wat jou zo beklemd, je lijkt me zo verdrietig gestemd, stort je hart maar uit, als je dat wil ik begrijp het niet Oma, mompel je zacht, mijn meisje, ze ziet het niet meer zitten ze glipt bij mij vandaan, het is niet wat ze wil het komt zo plotseling, dit heb ik niet verwacht het is zijn eerste liefde, zo zuiver…

het berkje is een volwassen boom geworden maar wat gebeurde er met het hartje zo maagdelijk schoon, als het toen was zo verwilderd leek het nu mijn gedachten vochten in een mist hoe koortsachtig ik ook naar de waarheid zocht ik kon.... of wilde niet begrijpen achteloos streelde mijn hand 't hartje een vervlogen herinnering op mijn netvlies…

Op de trappen van de kathedraal zit ze met geloken ogen nagenoeg sacraal slechts steels verwijzend naar de beker aan haar voeten waarin welhaast zeker enkele centen nauwelijks de bodem bedekken en blijft zij onbewogen met vermoeide trekken haar koopwaar schroomvallig tonen aan wandelaars die niet begrijpend verder gaan zich afvragend waarom…

Begrijpend luisteren zonder iets te doen als dat eens kon, om simpel lief te hebben in de woordenzon, in wat stilstaat verandert niets, sterfelijkheid vergaat, wordt toegankelijk in alle verzonnen namen van de dood, naar letter en geest.…

Toen ik in een bloeiende tuin op Kreta een smakelijke maaltijd nuttigde en daarna heel wat wijn achterover sloeg, gedichten van Lucebert probeerde te begrijpen, mijn glas kapotsloeg op een rotssteen, de kelner de zaak vergoedde, mijn vriendschap met Rimbaud herenigde door nog meer te drinken, ineenstortte in mijn hotelkamer, mijn eigen bloed…

toekomst in verdraagzaamheid pleiten Er zijn tijden om stil te staan op verhard steen om zacht te helen bewustwording te delen van dankbare vrijheid dat ooit verdween Er zijn boeken vol geschreven met letters ontstaan uit zwarte inkt waarheden die ons willen bereiken wat we liever ontwijken als versteende emoties om het niet kunnen begrijpen…

antwoord is zo simpel en heel kort het is het tijdsbesef waar het aan schort wij rekenen in dagen, maanden, jaren enzovoort door het bewuste leven is menigeen nu reeds gestoord laat in je leven meer gebeuren in vertrouwen dan zal je eerder het levensdoel aanschouwen want zolang je nog niet weet waarom het gaat blijft het maar, het niet begrijpen…

Begrijpend luisteren zonder iets te doen als dat eens kon, te wandelen door de dictionnaire van de woordenzon. In wat stilstaat verandert niets, de sterfelijkheid vergaat, wordt dan toegankelijk in verzonnen erfgenamen, geboren naar letter en geest.…

Gelukkig zijn er mensen die dit alles wel begrijpen die niet in mijn handen knijpen en vinden mij ook niet onbeleefd als ik ze af en toe geen handje geef en weten ook wanneer het niet gaat zonder vragen staan zij paraat dat doet mij goed en geeft mij weer moed.…