Alle inzendingen over bemin me

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

Ik blaas naar het licht strooi amor in jouw ogen kleur jouw warme gezicht bladeren groen onbewogen ik zwem naar het begin kies een dag vol verleiding wensend dat ik jou bemin gelijk 'n innerlijke bevrijding…

Ik ben van jou die ik bemin Ik ben van jou die zwijgend stil Door alle dagen Gedichten wee en schande draagt In de bundel van poëzie Verberg ik mezelf Daar leef ik daar adem ik Mijn gedichten sneeuwen langzaam Als een blues als twee akkoorden Die in het verleden doodstil drijven…

Klaar als de ogen die ik bemin!…

Begin van mijn begin, bemin mij. Heb mij lief, heb mij lief!…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed.…

Bemin uw liefje om niet met al, Zo hebt ge altoos dezelfde reden, Die uw verliefdheid voeden zal.…

en telkens ga ik verliezen, degeen die ik bemin... Ja, kon ik maar vergeten, 'deleten' uit mijn brein... dan had ik nooit geweten, hoe 't is om zonder jou te zijn...…

M’n voetspoor loopt oneindig dood, met achter me een gouden eeuw en voor me grijnzend, grauw en groot woestijn van louter lege sneeuw, die ik in stilte toch bemin hoezeer ik ook iets anders schreeuw. In leegte vind ik doel en zin. Er zit een vorm van schoonheid in.…

Er speelt Een melodietje op de Voorgrond Van mijn hersengang Een spinnetje ontrafelt mijn geheugen En vervlogen tijden Willen zeggen Dat ze mij hebben gemist Dat er een wereld opengaat Zodra ik mij ontrafel van onzekerheden En ik bemin Dat dat wat ik ooit Heb gegeven Zich geweldig voelt omdat het mij Gegund geweest is Om vrij te…

Wij spelen met letters De letters van het alfabet Bouwen met woorden Onze vleugels verstrengeld in elkaar Om de zon in haar naam Laat mij deel van je blijven Laat mij niet onvoltooid achter Bemin mij Laat mij drijven op de golven van je hart Dan zal ik je dragen Met het blauw van mijn naam.…

heb weer de zon genoten zij en jij halen het beste in me boven in warme koestering bemin ik jou zie de kleuren groeien uit wat het groen ons deed beloven de zachte wind waait geuren aan geboren uit ons samenzijn wij zullen liefde oogsten…

Ik heb er ouders, vrienden in, Die ik met al mijn hart bemin; Ik kan er veilig wonen; Dies zal ik dankbaar mij betonen; En, worde ik eens een man, Zo nuttig zijn voor 't land, als ik maar wezen kan.…

Een woord is maar een woord, zoals ook het woord "bemin" Een woord is maar een woord, welke betekenis zit daar in? Dat is niet uit te leggen, want het gaat om een gevoel. Daar zijn geen woorden voor, als je begrijpt wat ik bedoel. Het gevoel moet wederzijds zijn, als onbeschrijfelijke woorden.…

Mijn liefde kent geen gaan en komen Kent geen afstand ook geen tijd Voelt als vogels, vlinders, bomen Vrij van trauma's, zorg en spijt Wars van eisen, zonder grenzen Nimmer aflatend, keer op keer Meer bestaat er niet te wensen Ik bemin de liefde zeer…

In de zoom Van het groen Daar lig jij Warm Jouw lichaam Lief Jouw lach Begrijpelijk Dat ik jou mag Dat ik jou Liefheb En bemin Dat ik je kus Maar... Desalnietemin Verlaat jij mij Ik hield van jou Jij niet van mij Een onwerkelijke situatie Waarom Ben ik nu Uit jouw gratie?…

En ik lig aan je zij, ogen open, en ik voel diep van binnen hoe ik jou bemin. Hoe wat in mij leeft liefheeft wat in jou leeft, achter de ogen en onder de huid. Hoe mijn ziel jouw ziel bemint.…

Ik vind je stoer en sterk maar ik merk zwijgen doet geen goed verlangen woedt naarmate de stilte duurt de klok de uren stuurt mijn hunkering doet groeien emoties stoeien stormen woeden binnenin jij die ik bemin ver bij mij vandaan ik moet je laten gaan....…

Scheld je uit Laat je bloeden Bemin je woede Je grijpt me vast En trekt en drukt Je schiet me leeg Doorzeeft mijn lijf Maar zelfs bebloed zal ik wachten Zelfs dood sla ik mijn armen open En mijn ogen op.…

Zachte lijnen jouw gezicht fluwelen streling ogen dicht teder aaiend open mond tong die traag de jouwe vond hand verwarmend langs je wang gevoelens niet meer in bedwang kom en voel hoe ik bemin dit was 't einde van 't begin ...…

Diep in mijn hart, vol bloed erin, wordt voortgestuwd wat ik bemin: een levenskracht, zo vol en puur, die staat me bij in het beginuur. Het gaat hard, je zult wel zien: Mijn nieuwe start, mijn nieuw begin…

Neem ik het alfabet mee naar mijn brief dan is het om de letters uit te zaaien zoals bloemen in het donker van de nacht zodat je weet dat ik steeds op je wacht laat ik in mijn zinnen zien dat ik je bemin begint de hartstocht met een nieuw begin achter de komma waar ik je laaf ontbloot en als jouw liefdesslaaf.…

naderende winterslaap waarmee de adem van de maanden is dichtgesnoerd een herfstbries onvermoeibaar zijn adem plaatst over de toppen van mijn kunnen, momenten waar mijn dadendrang zich ongestoord in kan verstoppen, ik blijf dat wezen waarin ik mijn eigen seizoen verzin, totdat het groen zich ontvouwd in een nieuw visioen wat ik bemin…

Veronderstel al de energie wat nodig is om het licht te herkennen, ontstaat binnen in onszelf en ook de pijnen in het hart, in tijd gemeten, ons misschien verlaat, lach als we elkaar beschijnen, treur als het folteren begint, verzoen, bemin en verblindt, verhef de zon tot wond, als bewijs dat alles tijdelijk verdwijnt, en weer een gepaste…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

wat ik bemin is wat ik achterlaat en wat een beetje op eeuwigheid lijkt dromen, vermoeide woorden, de knuffelbeer van een kind dat met waarheid de leugen bestreed en de wereld verzamelde onder het bed dat het geen sprookjes waren omdat de honger steeds luider schreeuwde hoe dichterbij het lezen ook de lakens vervuilde van het…

Handje vasthouden,'s nachts jouw arm om mijn schouder Ik bemin je, dieper en oprechter, al worden we ouder.…

de nacht was koud het graf gesloten met een steen nog waakten zij de vrouwen uit zijn groep discipelen maar in het grijze ochtendlicht ontwaarden zij een lege tombe witte waden toonden vormen van zijn gehavend lijf maar hij was opgestaan en naar de mens gegaan zijn boodschap sprak in alle talen bemin elkander in genade…

en vlinders dartelden als hij haar handen vastpakt dan voel ik dat dan voel ik dat de takken die groeien in mijn hoofd als lange vingers die de ruimte vullen vullen tot de lucht op is spinsels ik maak daarmee mijn labyrint de draden die ik daarvoor spin zijn knopen in mijn windsels lijnen die ik doorverbind terwijl ik liever hem bemin…

Ik voel je, bemin me vol vuur, ik wil het van uur tot uur.…