Alle inzendingen over beminnen OR gedachten

zachtjes in teder beminnen waar de wind zoute letters rondstrooit en tonen ruisend weerklinken aan de rand van het avondrood hoopvolle woorden versterven naast begraven gedachten nog voor het geschonden duister roepen zij allen haar naam…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Maar niet alleen mijn verlangens stijgen Ook de gedachten spoken door mijn hoofd Gedachten om je niet meer te moeten bellen Maar om je stem kunnen horen Je te zien en te voelen Spontaan even een knuffel te kunnen geven Of te beminnen wanneer wij het ook maar willen Niet meer te moeten wachten op die dag Maar de dag dat we eindelijk…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Ben jij de gedachte die mij vraagt wat ik mezelf wens ? Ben jij het geluk dat ik ontdek met mijn schaduw ? Ben jij het wachten dat alles aangenaam maakt ? Of verlies ik wat ik niet meer kan geloven als elk kruis op een vraagteken lijkt dat jij weer betovert met een lach die ik eindeloos beminnen kan ?…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

Roos, ik roep je zacht maar je splijt mijn nacht op dit sprakeloze papier waar gedachten rusteloos bewegen. Weet dat ik je zal beminnen tot in de eeuwigheid der zinnen dat ik naar je taal met de echo als klankensmale blijf herhalen. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

De woorden stromen uit mijn hoofd Maken samengevoegd leesbare zinnen Die teder de gedachte kunnen beminnen Als een ieder daar maar werkelijk in gelooft De letters zweven door mijn brein Vormen zich kortstondig tot woorden Alsof het gevoelens waren die behoorden Tot de herinnering aan een lang vergeten pijn…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Werkelijk een grillig dier, hoe zou je aan mij kunnen meten welk gedachte door mijn hoofdje kruist heb ik wel een geweten? Dan weer gevoelig en liefdevol, Dan weer hard en koud, ja, je vraagt je soms wel af, of ik werkelijk van je houd. Maar liefste, moeilijk is nu eenmaal het beminnen, van een dier... een vrouw... als ik.…

een wereld delen, intens beminnen in voor- en in tegenspoed...?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Seconden verstrijken minuten gaan voorbij uren kun je kijken met je handen in je zij dagen kun je wachten weken duren ‘n eeuwigheid kwartalen in gedachten al jaren geen benul van tijd momenten van bezinning kwartiertjes van rust pauzes vol beminning in ’t vroege uur gekust vervlogen tijden dat is verleden toekomst vermijden leef…

Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk.…

Beminnen is een werkwoord Wanneer heb je lief? Als je wakker wordt, iemand graag ziet, kust, streelt ? Liefhebben is niet zozeer iets van doen of laten, maar er zijn om iemand te beminnen, dag liefje zeggen, zijn en jouw kleren neerleggen.…

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

In paren dansen zij rond elkaar heen in de kou, trachtend elkander te omarmen, opdat zij liefhebben, beminnen, verwarmen, al dwarrelend neerdwalend naar beneen... op mijn gelaat, bibberend, bedroefd, noch bedorven sinds de gedachte aan mijn lief, mijn eigen sneeuwvlokje, waarmee'k mijn levensvlucht heb rondgezworven.…

Laat me je vangen In een ring van liefde Waar jij met mij mag spelen Laat me je voelen In een hemels liefdesspel Waar jij met liefde mag spelen Laat me je omarmen In zuivere gevoelens Waar jij mijn gedachten weet Laat me je beminnen In het vuur van passie Waar wij samensmelten In een ring van liefde...…

als ik mijn gedachten verlaat de weg naar jou verlies verslikt mijn schorre keel zich aan gedroogde woorden gespijkerd aan een mateloze haat jij kijkt voorbij mijn liefde omrand door verlichte zomen ziet slechts het altaar van jouw zinnen gepaard aan vreemde stromen en ontkent het roepen van mijn vleugels die de tederheid willen beminnen…

Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk. Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden.…

De weg naar binnen is gevuld met beminnen…

ik liet ze binnen bood ze angsten aan ze wilden niet beminnen me nemen en dan gaan onderliggend janken eerloos mijn verzet vaak om woorden bidden als er weer niets werd gezegd ik vergrendel slotenloos mijn ramen zijn gebroken het uitzicht splintert weg in een leven zonder hopen gebarsten is mijn kop gedachten zijn mijn scherven mijn…

liet ze binnen bood ze angsten aan ze wilden niet beminnen neuken en dan gaan onderliggend janken eerloos mijn verzet vaak om stilte bidden als er weer niets werd gezegd ik vergrendel slotenloos ramen zijn gebroken uitzicht splintert weg in een leven zonder hopen gebarsten is mijn kop gedachten zijn mijn scherven het lichaam is…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

Ik liet ze binnen bood ze angsten aan ze wilden niet beminnen neuken en dan gaan onderliggend janken eerloos mijn verzet vaak om stilte bidden als er weer niets werd gezegd ik vergrendel zonder sloten mijn ramen zijn gebroken het uitzicht splintert weg in een leven zonder hopen gebarsten is mijn kop gedachten zijn mijn scherven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…