Alle inzendingen over bescherming soort

Onverwachts zie ik je weer Onze blikken raken elkaar Je slaat je ogen schuchter neer En even staan wij samen daar Ik mis de twinkeling in je ogen Je staat daar zo goed als uitgeblust Ik voel haast een soort mededogen Had je het liefst even teder gekust Je lijkt niet meer dezelfde als toen Je haar anders en te lang Toch kan ik er niks aan…

Speel met fantasieën laat remmingen gaan pluk wilde orchideeën in onherbergzame oorden zoek niet maar vind een nieuwe soort kies een naam waarvan alleen jij weet waarom zwarte orchidee! sla armen om ingeslapen dromen wek hen met het meegeplukte ochtenddauw stralend fris en verwezenlijk ingeslapen dromen.…

ik kreeg de absolutie van mijn vriendje dat is een soort van zegen ik kreeg de zegen omdat ik die verdiende hij hoefde niet eens af te wegen waarom hij dit deed. ik kreeg de zegen van mijn maatje omdat hij in de stemming was ik dacht hij neemt me in het naadje dacht dat het een kousje was.…

een gevaarlijk soort alg beïnvloedt het ritme van de menselijke natuur hij bepaalt stiekem ongemerkt jouw keuze op den duur en dat zit me toch zo aller akeligst dwars want van enige beïnvloeding was en ben ik al mijn hele leven wars en het lijkt misschien overdreven of toch niet hij bepaalt grotendeels wat je wel of niet krijgt te zien…

kijk terug naar jouw woorden die geen weg meer vinden bij mij je aangesneden zinnen worden afgedaan en als je duizendmaal blijft zwijgen verstijf je door kilte op de grens van diepte in een soort ruimteloosheid, zinloze stilte het zet mij aan het denken lopen er rillingen over mijn rug word ik teruggegrepen naar oude beelden breek, sluiten…

Strakjes ben ik uitgestorven Ik voel me al bedreigd Van mij bestaat er nog maar 1 Die kwaaltjes heeft en hijgt En toch, ik hoef geen reservaat Geen kweekgroep, geen gekloon Laat mij nou maar mijn gangetje gaan Dan leef ik toch gewoon Voor mij bestaat geen fokverbod Er is dus nog wat hoop Uniek ben ik in heel mijn soort En zeker niet te koop…

in alle eenvoud antwoordde ik de verwarring de warrige werveling van gedachten vormde zich plotseling tot een patroon als kleurige bladeren bijeengewaaid tot een soort gobelin op het gras toen ging de windvlaag liggen natuurlijk, je hoeft in dit dilemma geen deel van je eigen ik te riskeren je zei me, dat je raad had ingewonnen dus…

Het aarden doet pijn in dat eigen landschap vol haken en ogen vallen en opstaan dan zou hij zo graag zweven boven anderen en zichzelf naar een soort van hemel waar het landen zacht is nog liever blijven zweven alleen maar doorzweven slechts zijdelings op zoek naar een tijdloos doel om die tijd te vullen met wat eeuwigheid zonder…

volmondig spui je vitriool dat ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende…

Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard.…

Een religieus humanisme geeft een beeld van soort paradijs. Van overgave aan leven en aan sterven, kortom aan liefde. Aan de geliefde van het moment en ieder, en zalig sterven.…

Sigaretten die in de EU op de markt gebracht worden, moeten vanaf komende donderdag voorzien zijn van een speciaal soort papier dat er voor zorgt dat zij vanzelf uitgaan zodra er niet meer aan getrokken wordt.…

Als de weg tussen Afscheid en aankomst Is afgelegd kijk ik terug Op wat geweest is, Hoogten en diepten liggen Achter mij, met beide heb ik Pijnlijk kennis gemaakt, Toch heb ik nooit geweigerd Ze onder ogen te zien - Heb intussen in de maalstroom Wel een soort evenwicht bereikt, Bovenstroom die mij bewaarde Voor te pijnlijke hoogten…

God dit kan toch niet zoveel ellende wat er in uw naam geschiedde en nog steeds geschiedt de christen hindoe boeddhist of islamiet ze snappen de inhoud van uw boodschap blijkbaar niet kan uw Zoon niet nog eens nederdalen zodat Hij weer wat zonden die nog steeds onder de mensheid leven op z’n schouders kan nemen en ophalen een soort…

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Want katten richten schade aan in de natuur En zo blijft er geen soort meer over op den duur.. Dat is het wat men ons wil doen geloven Die mensen zijn gewoon niet goed van boven Ze moeten die onderzoekers aan een riempie leggen Als ze nog eens zulke idiote dingen zeggen…

te beëindigen branden we onze eenzaamheid af Zonder vlammen Onder gezellige schemerlampen heerst woede Ondertussen is er veel vertier Alles wordt heldere overwogen Het blijft voorlopig verborgen onder de schedels Niemand begrijpt wat er gezegd wordt Het is waarschijnlijk nep Alle dieren worden gevaccineerd tegen de menselijke soort…

op jouw invloed op de isothermen, dat je ze manipuleert en zo probeert hen tegen de ergste kou te beschermen en ook de grootste hitte weert. Maar was mijn wereld jouw speeltoneel, dan liet ik me betoveren door je wolkenmond.…

Ik word 's ochtends wakker en doe mijn gezicht op niks om me heen om me te beschermen tegen mijn angsten ik ben onbeschermd open je ogen en kijk om je heen kijk hoe ik me heb opengesteld je hebt me leren vertrouwen ik heb me nog nooit zo gevoeld ik ben naakt rondom jou je ziet recht door me heen en ik kan me niet meer verbergen ik…

toekomst is gehuld in signalen van licht maar wat als jij verwachting zo machteloos verwoordt, dat het je ontbreekt aan menselijke achting en de droevige ogen op hopeloosheid zijn gericht door de ziel die is doorboord ik voel me zo zwak in een heldenloos bestaan immers ook ik kan je niet bieden dat teder beschermend…

Na liefdevolle bescherming, kruipt een pratend kevertje uit het ei, "een geurende paardenvijg, helemaal voor mij!"…

Een zwarte dame - 't was een stuk - moest hij beschermen. Geen geluk ervoer de man. Hij werd geen winnaar. Z'n opdracht ging niet naar behoren. Een neger kon een plan beramen en sloeg 'r aan de haak. De dame ging voor de minnaar zo verloren. Z'n spel is uit. Hij treurt niet lang.…

onzichtbare engel je redde ook onze dochter van neervallend geweld op de seconde nauwkeurig eeuwige dankbaarheid betoon ik reeds hier niet alles is toevallig uw hemel is engelenrijk en ook nog zo vol muziek mozart en bach musiceren toch wil ik graag nog blijven geregeld toeven in de armen van mijn lieve anna catarina mij zo zacht beschermend…

veel charisma, humor, empathie nodigt mij uit te reageren reislustig/avontuurlijk als hij is, schrijft hij, en speels en zorgzaam vraagt in de advertentie of ik, een "sweet-sixty-plus" lady me weer opnieuw sexy, begeerlijk mooi zou willen voelen maar dat is nog niet alles hij biedt mij daarenboven zijn volle aandacht, veiligheid bescherming…

Iemand blaast haar adem warm tegen de rug Ik zweef omhoog in het blauw van lapis lazuli, versteen alsof jouw hand beschermend mijn kale kruin bedekt In de ochtendlucht vormen zich zang patronen en tonen het spinrag in de blauwe lucht Winter voorbij en lente is in ons gekomen Jij draait jouw mond jouw tong streelt, strekt zich puntig…

Geen helm kan bescherming geven aan de kaalslag op haar flanken, de schoonheid met wind bedekken houdt haar aanblik in stand. Hollandse duinen, lieflijk en hard haar lijnen vluchtig als een droom meeslepend, verstikkend en grillig opgeworpen tot aan de horizon.…

Droomde dat ik op een warme herfstdag naakt wegdreef op een sterk beschermend blad twee nachten of zij mij als kind bezat rond haar gelaat voltrok zich een glimlach als een geboortemoeder droeg zij mij zachtjes wiegend in veilige armen geheel met liefde wist te verwarmen oorspronkelijk bloeit zij alleen in mei besefte wel dat het een droom…

ze staan in groepen bij elkaar hun kleuren steen te bloeien vlakte geeft mijn vrijheid aan hemel is de ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets meer…

blikt op het brede strand Ik roem uw hofstee in ’t geboomd verscholen De blanke zeilen op het spiegelend meer Het vredig landschap met de oude molen De bongerd met zijn bloesems, fijn en teer Ik heb u lief mijn land om uw verleden Ik heb u lief, mijn eigen plekje op aard En wil een vijand ooit uw grond betreden Een land als Neerland is ‘t beschermen…

Dromen die je vangen kunt Die minstens tastbaar zijn Regen die jou niet deren zal De paraplu bescherming biedt Ik wens je meer... Tegen je vallen en weer opstaan Dat het niet met moeite gaat Kracht waaruit je putten kan Ook energie is er genoeg Ik wens je meer...…