eenjarige bloemen
toekomst is gehuld
in signalen van licht
maar wat als jij verwachting
zo machteloos verwoordt,
dat het je ontbreekt
aan menselijke achting
en de droevige ogen
op hopeloosheid zijn gericht
door de ziel die is doorboord
ik voel me zo zwak
in een heldenloos bestaan
immers ook ik kan je niet bieden
dat teder beschermend dak
al ben ik nog zo met je begaan
ik weet dat je ooit
op weg zult gaan
naar het stervenswak
voortaan zal ik nog maar
eenjarige bloemen zaaien
niet wetend wat er komt
totdat ik een laatste keer
naar jou mag zwaaien
en voor altijd zal verliezen
wat ik wel in je vond
Geplaatst in de categorie: verdriet