Alle inzendingen over besproeien

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

besproei mijn woorden met koel water voor de lezers die zich er aan laven dorstig als ze zijn ik leg mijn muziek neer te drogen in de zon voor de mensen die naar me willen luisteren ik? ik ben met mijn hoofd in de wolken ik hou nu eenmaal van schoonheid krijg er inspiratie van…

Uw GFT verdwijnt door deze kippen die heel uw tuin met kippenmest besproeien waardoor de struiken nog veel harder groeien zodat u meer moet snoeien en moet knippen waarna u dus nog veel meer GFT heeft waartegen men u wéér een kip of twee geeft die heel uw tuin… enz.…

ik heb de zonnestraaltjes gespaard die altijd je lach vergezellen gesponnen tot een bloem die zo lang zij leeft licht en warmte geeft hoef haar niet te besproeien als ik spin zal zij groeien bij nacht gaat zij sluiten maar soms wordt het licht als jij droomt met een lach op je gezicht…

Stromen langs mijn wangen besproeien de scherven op de grond. Waarom schrijf ik nog jouw naam. op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

Dat je zo bedaard je buurvrouw kunt bespringen en daarna de besprongene doodgemoedereerd besnuffelen en je even rustig als gretig door haar laten besproeien en je lippen likken en dan, na een minimaal moment van bedachtzaamheid, de besprongene opnieuw bespringen! De volgende dag: uitsluitend kuise kalveren!…

Bloemen van juni en de nieuwe zomermaand nog door regen betraand tonen weer hun volle glorie ook in gedichten die regelmatig in mijn geest komen zie elke letter schitteren als fleurige blaadjes in de bomen takken zwichten aan boeiende gedichten ik wil er een emmertje onder hangen om die zomersappen op te vangen het brein mee te besproeien…

gewroken ben mild geworden in een stenig land alles met de blote hand verwond bij het splijten mijn armen laten openrijten aan de scherpte van het puin maar alles is nu eindelijk weg het zicht is vrij en ruim nog groeit er niets uit zaden die op een later leven wachten in blakerende zon en diepvrieskoude nachten ik zal de grond besproeien…

Menig diefje doet het om de aandacht Er gaat een apparaat naar je op zoek Je stal in menig winkel op de hoek Tot een biologisch wapen je tot staan bracht Je masker vol synthetisch DNA Een kwestie van 'ik steel dus ik besta'…

Dag witte tuin waar zwarte letters groeien Vorm gevend aan het menselijk bestaan Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga…

voor ogen heb je talenten zijn versneden gedrag is heel sociaal geen wondertjes in heden alles grijzigjes modaal ik wil je anders meer gekte dat normaal je niet laten binden overleef maar de moraal ga zon verhitten zodat polen dolen en niet eeuwig pitten in hun diepvrieskist van sneeuw geef regen groen stenig rood tot zand besproei…

zoo graag met tranen zou besproeien, in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie; en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien, - geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! - geen menselijk gevoel 't in eedle drift ontgloeien... Zo noodloos staat het vol.... genot?.... melancholie?....…

overlevende van hel naar hemel zonder overstappen en als niemand hetzelfde zoekt als jij en je voelt je kinderachtig, of een bedelaar ontstemd door je disharmonica verzin dan voor alles een goed verhaal stap nu weer in je kleertjes betreed de wereld, maak van jezelf een wonder en wees vervolgens bereid om naar buiten te gaan en je te laten besproeien…

De blonde boerin zaaide graan en met spraakwater ging ze 't besproeien. Ze nam als vanzelfsprekend aan, dat ze spreekkoren zou laten groeien. De oogst die ze binnen kon halen en snel naar de molenaar bracht, overdonderde hem bij het malen door iets dat-ie niet had verwacht. Hij zei d'r: 'Ik hoorde steeds: "Au!…

Besproei een ander met jouw stinkend speeksel. Spuugkotskwijlzat! Want de vloek is voltooid. Gal risp ik op maar het smelt op mijn tong Een honingdrop. Het schuilt niet langer onderhuids Jouw sluipgif suist stiller in de lobben. Een blozende avond vult de kamer Waar het jubelspook introk.…

Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen?…

Geuren en kleuren stuk voor stuk meesterwerken de taal van een bloem In tuin van mijn breekbare-en-kwetsbare bloeit er slechts een bloem die ik met zachtheid behandel Elke morgen besproei ik menig blaadje met enige dauwdruppels opdat ze zal groeien met de zon mee tegelijk opent ze haar hart om te delen met eenieder.…

Vanuit de hemel wolken besproeien aarde vol glinstertranen. Afkomstig uit een gekleurd wolkenlandschap luister ik naar het zacht stromend geluid van hemeltranen als ergens onderweg zijn van waar bestemming nog niet is geschreven Met z'n allen willen zij bewegen, spelen, wereld om zich heen in vrijheid ontdekken.…

o Dichten, die ‘k gedregen, die ‘k gebaard hebbe, in pijn des dichtens, en gevoesterd aan dit arem herte mijn; mijn dichten, die ‘k zo dikwijls her- castijd heb, hergekleed, bedauwend met mijn tranen en besproeiend met mijn zweet, o spreekt voor mij, mijn dichten, als God eens mij reden vraagt, is ‘t zake dat gij, krankgeboor- nen, ‘t arme…

o Dichten, die 'k gedregen, die 'k gebaard hebbe, in pijn des dichtens, en gevoesterd aan dit arem herte mijn; mijn dichten, die 'k zo dikwijls her- kastijd heb, hergekleed, bedauwend met mijn tranen en besproeiend met mijn zweet, o spreek voor mij, mijn dichten, als God eens mij reden vraagt, is 't zake dat gij, krankgeboor- nen, 't…

Wanneer een nieuwe morgen ontwaakt besproei ik jou met mijn dauw jouw frêle blaadjes opdat ze weer zullen kleuren in kracht en pracht op hetzelfde moment laat ik tranen van geluk en voorspoed vloeien over hen heen en ruim hun afgelopen donkerte op.…

Een jeugdige roos bloost in vroege ochtendzon liefde ontvlamt weer Wanneer een nieuwe morgen ontwaakt besproei ik jou met mijn dauw jouw frêle blaadjes opdat ze weer zullen kleuren in kracht en pracht op hetzelfde moment laat ik tranen van geluk en voorspoed vloeien over hen heen en ruim hun afgelopen donkerte op.…

O Dichten, die 'k gedregen, die 'k gebaard heb in de pijn Des dichtens, en gevoesterd aan dit arem herte mijn, Mijn dichten, die 'k zo dikwijls her- kastijd heb, her-gekleed, Bedauwend met mijn tranen en besproeiend met mijn zweet, o Spreek voor mij, mijn dichten, als God eens mij reden vraagt, Is 't zake dat gij, krankgeboor- nen, …

Laat, laat die bron verkwiklijk vloeien Voor u, mijn zoon, voor u-alleen; Uw eigen hof en beemd besproeien Met onuitputbre zaligheên! Gezegend zij haar ruisende ader! Zij springe in wellust vroeg en laat. En ('t zij de zegen van uw Vader!) Besprenge uw akker onder ‘t zaad!…