Alle inzendingen over bevrijden

Maar ik zal altijd blijven, ik heb de tijd van eindigheid bevrijd. Alle dromen voeren met mij mee, onvindbaar, daarom ben ik de zee.…

stemming en emotie die in een eigen timbre bewogen en samen lieftallig oogden het was een genot om jou bezig te ervaren met je lach als penseel en schattende ogen die de verhoudingen lieten harmoniëren bij jou als stralende godin pelden de mensen alles van zich af zelfs hun diepste geheimen omdat loslaten zo heerlijk bevrijdend…

Wie is bevrijd van wie, want doden vielen onaangekondigd, zonder doel of wens. Slechts heilig is de grens voor wie bezit het hoogste goed is, voor ons, voor mij alleen. Waar gaat het met de wereld heen, met al die vluchtelingen, mensen zonder werk of toekomst, zonder zicht op ooit nog beter. Wat vieren wij dan echt?…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…

Dat eenvoudige inzicht heeft me, beter laat dan nooit, van een onnozel waanidee bevrijd. Alleen bloemen en vrije woorden weten. Wat bloeien is en wat gedichten worden.…

Paus Franciscus, bevrijd uw dienaren! Niet zij zijn het maar u bent het zelf, die de misdadigheid kunt stoppen. Op wiens toestemming wacht U nog? Op Deus ex Machina of op witte rook? Op de schepper van ons heelal? Op toestemming hoeft u niet te wachten want, de witte rook van uw medemensen heeft u al.…

bouwde kastelen brugde in ophaal voor jou de diepste slotgrachten jij kleedde in prachten en praal verleidde de koning achter kantelen ik huurde een ros kwam met mijn trots en wat zwaard langs jouw laaiende vuren zijn rijk kwam ten val jij torende hoger op slot ik ladderde vlot in bevrijden jij bent nu de mijne gravin van veur…

Uw zoon Richard Leeuwenhart, Albion’s Koning, in Kruistocht gevangen maar toch weer bevrijd, hield veel van zijn moeder: uw hart was hem woning. U leeft, net als hij, immer voort in de tijd. Partner van Eros, van Venus de hartklop: vol liefde en hartstocht dus ook heel vaak smart.…

de wereld daarbuiten vertellen ze is gevaarlijk giftig en besmettelijk dus blijf ik veilig binnen schuilen waar mij de muren zo benauwen dat iets de angst verleiden moet voor buiten het onzichtbare boze dat mij alle dagen verlangen doet naar het ieder bevrijdend bericht dat er niet meer doden weer zijn doch verdere hoop op de genezing die…

Waarom was zij niet eerder overwonnen En van haar liefde en haar smart bevrijd? - Toen zij haar ogen eind'lijk opende Waren er stemmen en zij zocht bevreesd De zachte streling van een teed're hand. Zij glimlachte, maar sprak niet van het land Waarin zij diep verloren was geweest, Want zij bevond zich weder hopende.…

Laat mij daar zijn waar ik kan helpen Waar ik verlichting kan brengen van last Waar ik verdriet en tranen kan stelpen Bevrijding van lichaam en ziel van ballast. Ik wil daar zijn waar ik vrede kan brengen Vreugde en blijdschap en een gulle lach Ik wil tranen drogen die de mensen plengen Door verdriet, teleurstelling of tegenslag.…

ik wil je snelontwaken zomer in je woorden zien want als de dag begint dan kus je me misschien je wintert in je nachtelijke dromen kou trekt op in een lente die nooit is gekomen je zorg oogstte herfst maakte vruchten vroeger rijp maar bent jezelf helaas vergeten daarvoor kreeg je te weinig tijd bent eindelijk bevrijd hebt…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken je met slechts dunne potloodlijnen schetst wat doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling…

Als ik maar weet, mijn God Dat U mijn aardse leven leidt En mij van zonden hebt bevrijd Dat U begaan bent met mijn lot. Als ik maar weet, dat ik mijn zorgen Altijd aan U mag toevertrouwen En dat die keus mij nooit zal berouwen Dat U bij mij bent, elke nieuwe morgen.…

donkere strepen in de avondlucht ik wil ze breken samen op de vlucht de horizon voorbij dan is er eindelijk weer ruimte voor jou en mij samen in een wereld voor ons beiden zonder maatschappij waarvan jij je al zo lang bevrijdde maar jouw paradijs bleef leeg geef lente weer een veeg ik heb de lucht gekraakt in zachte warme zinnen…

Bevrijd op tijd van kwijl en nijd je bek. Zie elk eind als van iets ergers het begin. Verzaak bezit, jij zit daar zelve in. Breng warmte daar waar nu een ander rilt. Geef nooit een ja als jij er niets van wilt. Breng je lijf niet in verlegenheid. Spreek uit wat je in angst en vrees verstilt. Gooi alles weg wat je verstikt met spijt.…

De oogarts heeft me bevrijd, maar die spiegel … die wil ik kwijt.…

Het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woeste drinken uit de oneindige woordenrivier: In deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held de bevrijdende jungle Tarzan van het benepen land der armoedzaaiers waar de stilte van de avond de gedachten eenzaam maakt…

toen de bomen zacht bewogen in de plooien van de tijd verdween je lichaam onder zwarte aarde verborgen voor het ruisen van de dag toen de wind aria’s zong met regen en nevel door de heuvels trok werd het zoveel stiller je naam bevrijd van zijn letters vleugels die niet uitslaan nu de bomen zacht bewegen voor het huis zonder hart…

ik voelde hoe je blik langs mijn gezicht gleed in het proberen een glimp van de corona argwaan op te lichten voor even een doorkijkje naar het leven van voor deze tijd bevrijd van angst elkaar te raken en dan de ander ziek te maken totdat je lach me warmde en mij met lange armen weer knuffelde als toen in gouden momenten…

Zwem als een bevrijde vis door de hoogste golven, maar hoor nog wel de lieve woorden die ik tegen je foto zeg. Laat mij je nog voelen, als de wind blaast door mijn haren. Laat mijn gezicht verkoelen, door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen. Alleen zo kan ik verder leven, totdat ik je ooit weer zie.…

De handen glijden langs de naakte navel ritsen de broek open en bevrijden het stof van haar bekken, waarna de mode naar beneden zakt en zij eruit stapt De handen glijden langs de naakte navel kruipen onder het broekje en bevrijden het stof van haar bekken, waarna de mode naar beneden zakt en zij eruit stapt.…

Herinneringen liggen er tevreden, van hun last bevrijd. Veel heeft geen waarde, is kitsch. Maar zitten vol emoties en gevoel. Mijn jeugd komt voorbij in een flits. Ze hebben een duidelijk doel. Mijn kleutertijd, mijn eerste jaren. Mijn eerste ervaring met verdriet.…

het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden ze laat zich door niemand meer storen ze heeft te lang geleden bevrijd…

Mijn ziel ondergaat een luchtige bevrijding……

De tijd is veranderd, de salsa spettert, bevrijding, verruiming en bruisend genieten, althans voor wie los is van heup en hart.…

die hoorden bij een teveel aan ozonritueel toen onze blikken intensiveerden en wij de afstand decimeerden bronde nabijheid steeds warmer verlangen in de bel van liefdeskracht zongen onverwacht niet te negeren ijle tonen in de stilte van de nacht en wist ik dat jouw lied uit het fysiek geniet in een verlossende lach heerlijke bevrijding…

Kijk mij aan Diep in mijn ogen Blijf daar niet staan Gekwetst of bedrogen Ik vraag je mij te volgen Ondanks al je pijn Stil water worden golven En jij zal bij me zijn Ik zal je leiden Door je diepste gevoel Ik zal je bevrijden Je sturen naar het doel Zij mij en hoor mij Volg mij en leef Zing vrij en dans vrij En voel dat…

Haar oude lichaam overgegeven aan de tijd ogen vol van herkenning lichten op alsof ze wordt bevrijd uit een innerlijke strijd Ik plant me naast haar neer en we luisteren naar elkaar als de ander vertelt luisteren heeft ze altijd al gedaan maar woorden gaan voor haar nu te snel Zij is voor mij de goedheid zelve liefde draagt ze bij…

Wanneer word ik van de pijn bevrijd die sinds jaren op mijn schouders rust wanneer wordt mijn geweten gesust en raak ik weg van eenzaamheid. Hoe weet ik of na zo'n lange tijd jij niet al iemand anders kust onze liefde niet al is geblust of raak ik je nu zelfs voorgoed kwijt.…