Alle inzendingen over bewaken

er waren takjes die niet wilden groeien bloemen die wel knopten maar niet gingen bloeien ondanks zijn trotse stam kreeg de bast veel te verdragen liep kwetsuren op die levenslange tekeningen gaven hij heeft de pijn gedragen in het steeds hoger schragen van de hemel en bewaken van zijn eigen veilige plek eindelijk het mes er in gezet…

Nu bewaken we de Middellandse Zee.…

ben jij de koningin in vlindersvleugelpracht die ik alle kleuren van de hemel bracht in paradijselijke nachten nu zit je op de troon in vervagend wonderschoon en spreekt je negatieve oordeel uit over dieren met een andere huid je toont rechtschapen maar ook jouw lusten kon je niet bewaken eindeloze vluchten lieten ons aan liefde…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

geef me geen dagen van gebeden wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp maar geef me een lichaam waarin ik kan wonen ongewijzigd gillen tegen de schrijvers en de makers van een dichtgemetselde eeuwigheid waar ik kan rouwen om de leugen steen per steen geworpen in woorden van het lot bewaak mijn huis en het eenzame…

altijd dichtbij mij houdt zodat zij eeuwig blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen ook van geluk en plezier van alles dus wat wij samendeden zo koester bewaar en bewaak…

In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen Normaliseerders en optimaliseerders Kortom vetkleppen en juggernauts Het postmoderne heeft geen plek waar De lijven het ijzer nog voelen spiegels exact en bepalend Keurslijf en houding bewaken Men gaat af en aan sleurt de kar Een rondje en wankelt naar huis toe Om te eten te slapen genezen…

En elke dag weer nieuwe kansen Ik heb de wereld lief Een wonder zo geschapen Vanaf de morgen in ’t zonnelicht Met dieren en met bloemen Tot ’s avonds als de zon weer daalt En de wereld weer gaat slapen Ik heb bovenal de Schepper lief Die dit alles wilde maken En elk schepsel in Zijn hoede neemt Om het dag en nacht Voor het kwade te bewaken…

Verward door het goede in het kwade ben ik vele nachten blijven vallen in een gedempte angst om de duisternis te verlaten Benaderd door klappertandende dromen heb ik mijn stijve voetafdrukken nooit kunnen overdenken en heb zovele nachten niet kunnen bewaken Herinneringen spreken in beelden en schreeuwen zinnen uit in dezelfde pijn Waar…

plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd en is de boswachter een bureaucraat die zijn gezag zeker wil stellen bekeurt wie het harde pad verlaat of wie zich door een hond laat vergezellen maar als ambtenaar de duinen bewaken…

plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd en is de boswachter een bureaucraat die zijn gezag zeker wil stellen bekeurt wie het harde pad verlaat of wie zich door een hond laat vergezellen maar als ambtenaar de duinen bewaken…

hij zich eigenlijk al sinds jaar en dag om een dode vogel onder de houten planken te begraven hij laat de wind met de duisternis praten ontbindt zelfs geen stormen in de ijzige kou hij ademt enkel op het ritme van mijn dromen, zweeft soms zuiver, soms verloren maar nooit sluit hij zijn ogen want hij is er om mijn ziel te bewaken…

transformatie kon overzien, drenkt angst in louter eigen zwijgen, duidelijk losgekoppeld van bronnen en energieën klaar ziet het daglicht, wat niemand wil door het met roet bevlekt gordijn, om energetische banden te verbinden, onteerd in behouden zonden van eigen zijn door elk tijdsperiode heen, tracht schepping fundamenteel de waarheid te bewaken…

het land verlaten vreemde ogen staren in de eeuwigheid die wij langzaam aan verliezen het gevecht om de geest is laveloos tempeliers bewaken de rots vol trots bedwelmende roes glas rood bloed het weet je te vangen zonder handen te klappen zelfs geen één geluid gaat boven bidden uit zoekt duisternis in lak zakt altijd richting zwaartekracht…

De duizendpoot, hij slaagde steeds zijn status te bewaken, want het is uiterst moeilijk om hem te pootje haken. Zich voortbewegende door onze maatschappij zet hij, wanneer het nodig is, altijd een pootje bij. Ook leeft de goede vriend niet op te grote voet en zet zijn beste beentje voor, wanneer het werkelijk moet.…

ik heb nog restafval waar ik vanaf wil er zijn nog puntjes zonder i nog paaltjes zonder parkeerschade tijdelijke voorzieningen, gewoon, voor het geval ik moet empoweren er is haast mee, er zijn plannen om uit te rollen, planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde…

Nadien was hij al vooruit vertrokken hobbelde speurend het pad bewakend een toeziend oog dat zuchten slakend doch met genegen in zijn oude sokken ze hadden veel afgezien, misère gehad gans het leven alleen samen geweest dat ontdek je als je even dieper leest in de rimpels die hij zijn dien aanbad Nadien had hij niet meer veel te zeggen…

Laat, laat mij mijn weg maar gaan mijn ruimte is mij te verheven, mij te schikken naar diegene die de grenzen stelt en die eenzijdig te bewaken, en in eigen flexibiliteit verstrikt dreigt te geraken, zal ik stikken in verlangen, vrij te ademen denk ik niet dat je mij al kent.…

Laat mij mijn weg maar gaan, deze ruimte is mij te verheven, mij te schikken naar diegene die de grenzen stelt, die eenzijdig te bewaken, en in eigen flexibiliteit verstrikt geraken, zal stikken in verlangen, vrij te ademen, denk niet dat ik mijzelf al ken.…

gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater. Net nu verliezen gladiolen hun frisheid onder weeë pijn, droevig lied, afscheidsvlagen van violen, slopen een nostalgische brug tot een ravijn. De overkant een illusie, zo verloren zonder balsem valt het gordijn.…

Beter nog elkaar bewaken. Verlangende liefdesdans, Horizontale megaglans. Armen lippen borsten tongen, Borsten likken doordrongen. Uren als een lang moment, Wij elkaar hebben verwend. Zintuigenloos tollend zelf weer, Gloedrijk gevoel van weleer. Mee nu in alledag, Samen waar alles mag.…

Zeven dwergen bewaken de schoonheid, die voor eeuwig slapen zal. De roos die eens geplukt zal worden door wie het antwoord op alle vragen weten zal.…

Gij weert het onkruid uit uw tuin, Gij doet uw park bewaken, Gij velt de bossen in het rond, Gij wilt de barre heidegrond Tot vruchtbren akker maken. De geestdrift fonkelt in uw oog Voor wetenschap en kennis; Gij schikt u op, gij siert uw woon, De nietigste inbreuk op het schoon Schijnt u een heiligschennis.…

Een kleine dood klopt in het kind, het is gemaakt om te bewaken. Dit uur. Die tuin een kom. De doodgevlogen vogels in hun doosjes. Geruisloos sterft het kind ze na. --------------------------------------------------- Uit: 'Een koorts van glas', 2007.…

Van rechts spiegelt de wolkenloze hemel tot aan de vijf roerloze sfinxen die witglanzend het achterland bewaken. En tussen blauw-groen en spiegel door.. mijn autootje met honderd kilometer per uur door het door mensenhand geschapen landschap.…

tranen zijn gaan drogen De scheiding is nu rond Je hebt me nu verlaten Je houdt niet meer van mij Geen lijmen meer, geen praten Geen kusjes, geen gevrij Niet teder aan te raken Geen aandacht meer van jou Je niet meer zien ontwaken Slechts eenzaamheid en kou Niet samen plannen maken Jouw aandeel weggegrist Geen toekomst te bewaken…

Piussen en Johannessen Naar deze wereld Star, progressief Lijdzaam, bekrompen of actief Kerkvaders in de engste en de ruimste zin Moeten de geestelijke noten kraken Moeten de eenheid in de kerk bewaken Staan aan hun begin Hij die was, is er niet meer Verdiende kritiek of lof Zoals het hoort Maar wel geliefd Dat vond ik ook Het wachten…

In veel gevallen is hij daar, om ons steeds te bewaken, hoewel de volksmond duid`lijk zegt, ,,moet hem niet wakker maken. Toch wordt hij ook van ouds alom, voor zijnen trouw geprezen, dat geldt zowel voor herders, als voor de pekinezen.…

handen verstonden een gouden koets reed wat God had verbonden ze juichten geluk voor zichzelf het meest het zijn figuranten dus niet op het feest de wereld kon zien hoe de prins wakker kuste wat niet werd geweten en voorlopig moet rusten ze dansten de toekomst zij en gemaal van geen kwaad het paleis was lang open de muziek en bewaking…

Levenslang gaat het maar om één ding Levenslang dien je jouw eer te bewaken. Hem niet te bevlekken vanaf het prille begin. Levenslang mag je op jezelf vertrouwen. De man of vrouw te blijven waar op een ander kan bouwen. Liefhebber blijven van het leven om je heen. Levenslang sta je jouw mannetje of vrouwtje op het goede been.…