Netgedichten

netgedicht (nr. 33.511):

Fictief?

Laat mij mijn
weg maar gaan,
deze ruimte is
mij te verheven,
mij te schikken
naar diegene die
de grenzen stelt,
die eenzijdig te
bewaken, en in
eigen flexibiliteit
verstrikt geraken,
zal stikken in
verlangen, vrij te
ademen, denk niet
dat ik mijzelf al ken.

Onafhankelijkheid
ingebed en gewend
aan ruimtelijke
vrede, verlaat me
op de dictie van
de rede,wordt een
beoogde zekerheid
een louter relatief
begrip, één door angst
gevangen fictie,ver
van het beoogde doel
van zelfvertrouwen,geeft
een misplaatst gevoel
van verworvenheid in een
begrensde duurzaamheid.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 4 juli 2010

pebmartens

kpnmail.nl

Geplaatst in de categorie: psychologie

Begrensde

duurzaamheid

3.0 met 6 stemmen

160

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Hans
Datum:: 6 juli 2010; De flexibele grenzen van vrijheid is een individuele bepaling. Heel mooi neergezet.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 4 juli 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; de rede misplaatst vaak het gevoel, onterft het zelfvertrouwen in gewaande duurzaamheid. Mooi en graag gelezen!

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 4 juli 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Vrijheid in alle opzichten is een groot goed, mooi gedicht!

Naam:: gerardo
Datum:: 4 juli 2010; Vrijheid als eeuwige strijd, mooi dicht.
ps. laatste t van 1e vers verwijderen.

Naam:: julius dreyfsandt
Datum:: 4 juli 2010; Schitterend verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: