Netgedichten

netgedicht (nr. 33.621):

speelkaarten

.

de koningen en koninginnen slapen nog

zachter
door de stille dood van weggestopte woorden
leeft er ergens wel mijn bloed in jou

je gaf me leven en in elke streling lag een kus
naast de vage oorvijg die me nochtans corrigeren moest
ik luisterde, maar had mijn eigen tijd

nu speel je slechts nog dat, wat elke dag je biedt
tussen kastjes en de muren ligt wat stil verdriet
en duizend stappen lang

mijn kind zijn

.