164 resultaten.
De Hogepriesteres
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 50 Ik zegen, bezweer en vervloek,
heel met talisman en kruiden,
ik bewandel gewijde wegen
en voltrek het offer.
Ik ga mijn pad alleen,
achter de heg
leg ik èèn voor èèn
mijn sluiters af;
naakt verinnerlijk ik
het ultieme mysterie.…
Voor het slapen gaan
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.426 leven treuren
Niet meer door angsten geplaagd
Het boze wordt altijd door het goede verteerd
Je ogen fluisteren je heldere werkelijkheid
Het aloude verhaal gevormd door kindeerlijkheid
Door beschermengelen zorgvuldig beheerd
Kon ik maar terug naar mijn eigen magie
De enkelvoud waaruit ik mijn leven bezie
Via vaste rituelen mijn angsten bezweren…
Adoptie
gedicht
2.0 met 135 stemmen 69.562 Pogend je afwezigheid te bezweren
zal ik vergeten klanken
op het spoor komen
verlaten woorden opnemen
met mijn mond ze helen
met mijn hand
voor hun kleine gestalten
een pleegouder zoeken
in de nooddruft van wit papier.
--------------------------------------------
uit: 'De wetten van Mendel' 1997.…
Geduldig moet ik bouwen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.757 Geduldig moet ik bouwen aan wat me hier
en vandaag te doen staat: een moeilijke
telefoon plegen met vragen en uitdagingen
en angsten bezweren;
samenwerken met anderen aan een plan
voor over enkele weken, maar
dat ver van hier moet uitgevoerd worden,
in een andere cultuur, een vreemde taal.…
het pad van de beloftes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 248 hier liepen wij tezamen op
bekend met wisselende wegen
van het juichen op het hoogste pad
tot huilende verlatenheid
in storm en regen
bezwerend en vrijlustig
waren onze blikken
als was een zwoel seizoen verzegd
de geur van liefde
als een erewoord gegeven
vertrouwder dan in het verleden
leek ons dit pad van de beloftes
hoopgevend als…
Van de dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Laat me mijn ziel schurken,
genadig tegen jouw robuuste rug
en vertel me van de zwaluwen
terwijl ik deze dag bezweer…
Leonard Cohen
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 789 ooit draaide ik hem in mijn jonge
jaren op een oude pick-up
volledig stuk
verslond de liedjes die hij zong
vol sobere klanken en gelaten
akkoorden
tot ik hem vandaag weer hoorde
zijn stem als vanouds bezwerend
door de kamer klonk
en ik -net als toen- vol weemoed
meezong: dance me to the end of
love, dance me to the end of love…
VLIEGER IN DE WIND
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 452 Voor hen die wijken,
stil en neergeslagen,
in de bijsternis van nog niet weten
hoe de liefde wegen vindt,
Voor hen die zwijgen,
bij het hoogtij van verbondenheid
van wat niet kon,
niet mag
en dus niet duldbaar is,
Voor hen die smeden
aan het hek dat binden moet,
behouden zal,
bezweren wil,
laat ik een vlieger op
met een lint dat…
Hart steniging
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 274 Weerloos wacht de verworpene
Gewraakt als zij dient te worden
In opdracht van het betwiste woord
Zullen zij haar meedogenloos vermoorden
En als de eerste steen haar hoofd pijnigt
Tiert het beest in de reine massa rond
Werpen zij die smetteloze ongeremd
Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd
Pas als de laatste steen het vormloze treft…
Raam vol nachtvlinders
gedicht
3.0 met 46 stemmen 19.102 Zij trillen tot zij zitten op
hun plaats als het niet waait, het raam
verlicht, stil tot het einde van
de nacht, stijf op een doel gericht,
uit op bezweren van het licht.…
De aanlanding
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 466 jij had de
mensen in jouw
ban met een
geweldige performance
op de bühne van de zaal
jij wiegde oceanen
liefjes in slaap deed
knapen van golven
wit krullen om
jou maar te volgen
zacht sliste water
langs denkbeeldige
rotsen die met hun
trotse aanwezigheid de
aanlanding koesterden
nog sta jij daar
armen bezwerend
ogen op de…
Stonehenge
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 765 Stonehenge, mensen die
gehuld in geladen stilte
de zonnewende bezweren
in het goud van een dag
die mysterieus wil zijn
Stonehenge, dobbelstenen die
door de tijd hun ogen verloren
nadat ze kunstig neergezet
door een reuzenkind vergeten
in de toekomst kunnen kijken
Stonehenge, het eiland
waarrond de politie een cordon
tussen de gelovers…
Ze krijt
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 844 wit stof dwarrelt van het zwarte bord
wist de cirkels en de lijnen
waarin de kleine meid
haar hart heeft uitgestort
ze krijt omdat haar zielsverdriet
onopgemerkt is weggevaagd
de tekening niet is begrepen
het leken enkel strepen
die ze zomaar had gezet
zonder veel benul
terwijl zij als een tovenaar
de vloek wilde bezweren
harde…
Lesbisch
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 193 Haar vader had zijn dochter heel erg lief,
Het lesbische gevaar wou hij bezweren
Door haar te veilen aan schatrijke heren,
Wat dat betreft is pappa erg naïef.
Het heeft geen zin om daar voor in te schrijven,
Laat dochterlief maar lekker lesbisch blijven.…
Herfstspleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Me langzaam beroezend
in een vergeefse poging
de nazomerspleen te bezweren.
De herfst komt eraan,
onweerstaanbaar,
dringt door in de kleuren en geuren,
en in mijn hart,
dat hulpeloze hart,
steeds meer verlangend
naar de eindeloze zomers
van mijn jeugd.…
Zaailing van zwarte grond II
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 736 schreeuwt
en beurt haar dracht in stuwend moeten
de laatste krachten nog niet verbruikt
haar wraak zal zwarter zijn dan de pest
vanuit het koude karreveld legt ze braak
een barre vloek in de mond van de mare
laat teugels vieren en zal in vrijheid baren
een stortvloed van ziektes vergiftigt
het koren, onder bloed van een valse wee
zal de bezwering…
batterijen incluis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 336 buitensporig
de verte in kijken
alsof het niets is
hoe ik correcties
ontvang
op zelfontplooiende wijze
als een bezwering
van het perfecte organisme
buitensporig
hoe de weg versmalt
wanneer je je land achter je laat
hoe de fantasie
verschaalt
in de weerspiegeling
van de werkelijkheid
hoe makkelijk
de eenvoud uit zichzelf rolt…
Dit spektakel
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 68 kunt als
enige regen
de zegen geven
zijn kleuren
laten opspatten
in het neerkomen
tegen de rotspartij
er is geen
zacht sissen
maar wel een
opstijgende
warme nevel
die regenbogen
naar aarde trekt
jij hebt de
zon doen schijnen
wiens licht in
zomerdruppels
wordt gesplitst
die watervallend
donderen naar valleien
het is geen
bezweren…
De Derde Man
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 Het eerste raam was steeds het hare
Ze ving het zonlicht en de mijlen tot de zee
Als hij haar ontmoet, en ze glimlacht
ter bezwering van alles dat zij niet eerder kende
En ze zich sluit als een stenen bed, en scharen wordt en klauwen
Leest hij haar verkeerd
Maar ook dat verteert haar lijf
Ze eet niet veel meer, wordt taai en mooi
En staande…
zomervrouwen in het bos
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 903 vorm van
bewustzijnsverruimende
hersenschimmen
op een koele plek
in het zwoele bos
wat zij doen met
hun vrijelijk toebedeelde
rondingen gestifte lippen
lila nagels onbebrild niet
waarneembare strings
is een groot raadsel
voor d’argeloze dwaalgast
die zich haast-je-rep-je
uitkleedt al zijn organen
te water laat om zijn visioen
te bezweren…
veeg eerst je voeten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.333 het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht
de wind helt over in verstrooiing van licht
de straten in bezwerende onduldbare geheimen
uitdagend in wiegend wankelende angst
levenskrachten in ongenaakbare strompeling
als net afgestroopte bladeren van bomen
het lijf in woekering, eens ongeschonden
maar nu in verzoening van de ruwe dood…
Het vege lijf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 nog strek ik
mijn armen
bezwerend uit over de zee
spreek de
bulderende golven toe
tot zij langzaam terugkrabbelen
het is geen overwinning
met ongekende kracht
komen zij terug
overspoelen de
opgeworpen wal van zand
mijn woorden gaan verloren
vervliegen in de wind
die aantrekt tot een storm
ruggenspraak onmogelijk maakt
ik…
Exodus
gedicht
4.0 met 3 stemmen 12.099 Hun schoonheid was alleen nog te bezweren
Door ’t magisch ritueel van een gedicht:
Er was een droom van duizend mooie jongens
Maar niemand kreeg die woorden uit zijn mond
Want wie hen zag, versteende waar hij stond
----------------------
uit: Vanitas (1985)…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
MEIREGEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 604 de meiregen valt met bakken
uit de lucht de prunusbloesem
wordt losgeweekt treurt om
snel vergane glorie laat kopjes
hangen ziet op de begane grond
vloed aan regenwater dringen
bij rioolput de merel dempt zijn
gezang minder uitbundig soleert
hij bezwerend naar betere tijden
wisselvalligheid grijpt mijn lurven
neemt me stevig in de houdgreep…
De kijkcijfers
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 47 ik zag je
ogen naar
mirakels kijken
en er zonder
enige vrees
in blijven
handen bezwerend
scherend langs
extreme winden
glijdend
in gesprekken
met elkaar
nog was er
nauwelijks iets
bovennatuurlijk
aan omdat
alleen de standaard
was gedraaid
waar vroeger
veelvoud en
middelpunt regeerden
is tegenwoordig
persoonlijke
insteek…
Occulte riten
netgedicht
4.0 met 127 stemmen 118 warmte wiegde
water tot
hogere golven
nog dichterbij
jij dacht het
te bezweren
probeerde met
occulte riten
maar je bracht
water naar de zee
wij hebben
de vloed
niet afgewacht
zagen het land
en de steden
verdwijnen in
een gigantisch
pandemonium
waarbij het leven
in zichzelf is gestikt
oplandig treurt
totale verslagenheid
wij…
Sluimerende branie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 Het vermoeden in mijn vingers reageerde
met overdreven drift;
als zouden zij kunnen spreken,
om al hun overtuigingskracht aan te wenden
en zich te richten
naar brabbelende monden en samenzweerderige gehoorgangen.
... en zie,
ik was alweer aan het schrijven
in een hallucinante bezwering.…
Liefste van ooit
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.088 De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -
Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -
Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt
Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezweren in het net zo efemere*)
van de liefdesdaad…
Metafysica ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 256 eerst scherven zijn, het
mozaïek betreden van
bergkristal, een steile trap
voert naar het groene dal,
bedekt mystiek waar het
om vraagt, springt naar
sterren in het heelal, met
duizenden zichtbaar maar
in verval, vertoont zich in
ragfijn zaad, in het spoor van
het verhaal wat zich door de
melkweg draagt in levend
licht van bezwerend…