Alle inzendingen over blauw

Dans het ritme van groei Vier nieuw bloesem Raak het nieuw Lach zon Adem blauwe luchten Vraag de wind koel zuiver zuchten Droog verdriet Leef het nieuw.…

Een bolle buik en ogen als knikkers zo blauw activeren mijn radar wanneer haar aanstekelijke lach de stilte splijt. Met een geluid als een zaag snorkelt zij door de ruimte en beleeft de dag als moment terwijl zij in mijn vingers bijt.…

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

hoe schrijf ik gedachten nu de zon gestorven is en woorden ballast zijn hoe deel ik zinloos zwijgen uit de achterkamers van het brein met een sprekend boek hoe vind ik grond van gisteren waar onder het naakte blauw nog madeliefjes dansten in het gras…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

van kinds af aan wilde ik kunnen vliegen het moeras zompig voorbij en vlerkend tussen het blauw van de dreigende wolken vluchtend naar de toekomst, op eigen benen staan de zon tegemoet ging ik stralend ten onder…

Ooit was hier nog jouw liefde onder warme tranen van wanen verder dan haar hart gekomen betraden jullie aan zee, het hotel en witte vredesduiven vlogen tussen meeuwen opgetogen in de blauwe lucht van dromen.…

Ik zweef en zie de wereld ik zie jou, en ik zie mij ik zie de zomer, ik zie de winter Ik zie het groen, ik zie het blauw ik zie mensen, mooie mensen ik zie engelen en ik zie jou.…

Wat op het oog geen enkel kleursel had van dichtbij bruin en mat maar in het licht toonde hij stralend de mooiste glans van groen en blauw in fijn labradoriet.…

In het verzwegen meer langs de rafels van je uitgeplozen liefde vaart de nacht in stilte fluisterzacht, het licht verzonken in donkere ogen een stem wiegend over het blauw het eeuwige draagt het verlies het verlangen luistert naar de verte.…

nog huppen argeloos de lammetjes varen vriendelijk wiite wolken langs dat ongemeten blauw geleid door stroming van wispelturige wind zullen bloemen en bijen weer sjansen en dansen tegenwicht voor al wat drukt…

Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

Ik denk, nu op die dag niets is gebeurd, dat God die datum bláuw had ingekleurd.…

Het is alweer dag en hij wacht op haar; Zij is er nooit en zijn hart doet zeer En de hemel is zo blauw en teer Elke ochtend wacht hij op komst van haar Zij, de geliefde is er nooit op de afgesproken plek Het gescheiden zijn van elkaar maakt hem gek…

In het hemelse blauw draagt de zon de dag naar het licht sneeuw trekt zich terug regen zorgt voor dooi en het landschap langzaam zichtbaar wordt weg is nu de winterse kou maar de witte winterstilte was sprookjesachtig mooi.…

De tijd slijpt graniet tot stof de smaak van water in de mond Geur van zweet dat zich mengt met doornen en wilde rozen Voorzichtig, want de pijn bij het afscheid zweeft hoog in de blauwe lucht als een torenvalk voorbij…

Klanken van de Pastorale Met Shaffy en List Boren het diepste In mij aan Word zonder dat ook Maar iets in mij Verzet wil bieden Door hen met Mededogen bewogen de Hemel ingezogen naar Het hemels licht - Blauw, rood, in Nevelslierten gevangen in Altijddurend Noorderlicht…

met grote streken veeg ik de zon uit over de tot dan toe donkere vallei waar bloemen zich niet wilden tonen nu bollen rokken zich op dansen gevleugelden onder een strak blauwe hemel waar geen eind aan lijkt te komen…

Wat waren ze charmant, spontaan, gevat Wat hadden ze beloften, mooie plannen Tot woensdag nog dat rijtje blauwe mannen Dan 4 jaar tot het volgende debat De cijfertjes, de leugens, kissebissen Ik zal ze straks als kiespijn nog gaan missen.…

kijk, in het diepste blauw nachtzoen, uitdijend gemoed deze hoge tranenvlucht is om jou zie je niet mijn ongebluste verre groet zwoele maan, zo zinnensplijtend mooi wat heb je voor mij in 't verschiet in je hemelverzwelgende tooi een sonnet werd het niet…

De zon schijnt de lucht is blauw ondanks de enkele wolken, denk ik alleen aan jou. Een frisse wind door mijn haar, neemt mijn gedachten mee naar waar? waar... geen wolken hoeven te zijn enkel jij ik zonneschijn…

tussen de blauwe slaap en het verlicht ontwaken ligt het zachte naakt een symphonie in wit takken van kale kromme bomen reiken naar bleek winterlicht alles wacht op de dans van het leven in glanzend zonnelicht…

Zuilenzalen, cobra's, zonneschijven blauw lazuur, turkoois en kornalijnen nachtje tussen faraoverblijven van Ramses, Toetankamon en de zijnen mummies van gepreserveerde lijven één waarschuwing: u kunt erin verdwijnen…

Wanneer rozenlucht de avond voedt, dansen late nimfen op blauwe violentonen, zomertonen die in schemerlicht de dag verlonen, dan komt het verlangen met een laatste groet aan het verleden , naar rust in zwijgen vergleden. zal iemand me niet vergeten?…

Elke keer bij het ontwaken ben ik de tijd vooruit Beraam ik tijdschema’s en plannen Valt de dag in uren uiteen Maar ongezien drijft elke dag een kleine witte wolk voorbij In helder blauw…

nog kiert de deur door tocht van gisteren en weer streept rood tegen de muur het blauwe zicht bijft wolkenwit de vloer is grauw van paars geweest geen draagvlak meer wel rottend hout van samenwonen of waren we getrouwd…

voor Frida Kahlo gekluisterd aan het Blauwe Huis verbind je mensen met aderen het verlies het bloed gaat over in bloemen en altijd je ogen die intense blik waarmee je ons vast blijft houden ze is een lint om een bom schreef iemand…

als golvend gras wuiven onze haren onze ogen een verre blauwe zee vier voeten in het gele korrelzand in dit zachte landschap vergeet het hart waar het om huilt niets is geheel en al voltooid…

kleine plukjes gedachtegoed in blauw markant omgeven door veraf tussen aankomst en vertrek ergens, boven de zenith als een opwaartse horizon een sneeuwbleek strand door palmenschaduw bemind alles zonder woorden en geen mens te zien…

Ook met een blauwe nimbus blijft het Poetin: daar zit geen mensenmens van vlees en bloed in.…