Alle inzendingen over blind

Zeven miljard gaan we bereiken op maandag meldt het nieuwsbericht Maar heeft dat nummer een gezicht Wie zal er met de eer gaan strijken Een derde wereldland gok ik maar blind Wellicht een schattig maandagééndagskind ------------------------------------------------ De kans dat het 7 miljardste kind in een ontwikkelingsland wordt geboren…

Verdienen Alle aandacht nodig Zij wijst naar, inculpeert is blind Beschuldigt iedereen, echt niet zichzelf Terwijl zij potten roert Haar niet betreffende…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

Zijn we te blind te vol van ijdelheden om ademloos de zon te zien verdwijnend in een roze wolk Kom dans met mij door wilde nachten met maanverlichte achtergrond dan laten we de ochtend wachten dansen we de cirkel rond Kom dans met mij naar hoge toppen waar de bron ontspringt het wilde water nooit zal stoppen de liefde het leven bezingt…

Handen grijpend in luchtledig tastend naar steun of hulp in blinde onzekerheid. Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

we moeten niets we hoeven slechts te zijn te beschouwen, ons onthouden ons te dompelen in de schittering op het het grensvlak van water en lucht we hoeven slechts de tuin te laten drijven een tong te laten gaan langs beide lijven in het gras van onze honingduinen te zwerven langs blinde muren op geduld van lentebladeren tijd…

Aan rafelranden van de stad en in de buitenwijken smeult het al – Luister, het is de wind niet, blijf niet doof en blind, het zijn miljoenen naderende voeten, aanschuifelend tot een storm die weinig overeind zal laten staan Berg je nu het nog kan, want wie gesteld is boven ons is machteloos en arrogant en zal alleen zichzelf trachten te…

voorlopig blijft alles bij hetzelfde geen ontkennen meer aan bestaan is totaal afwezig afstand door verte ingehaald aan het einde van de dag zijn de uren nog niet af is ruimte gevuld met lege zachtheid zijn gedachten blind en is water ontkalkt, daartussen valt onraad uit gestrekte hemel blijven ogen onbewogen en ratelt lucht ademloos…

ik zie het bollende zeil als een leven van vrijheid niets dat nog meer jaagt enkel de spelende wind een streepje zilver legt zich over mijn rozige wangen glanzend de vreugde die ik op het water hervind de zere plek verstrooit zich geleidelijk als een luchtbel die de zeeboezem verlaat ogen voor verstoring blind wolken drijven weg…

amper respijt hier op het erf voel ik me verlaten de beiden paden ernaast en de tuin zijn voor mij in gebreke gebleven ik wil er naar toe en er weer leven en brokstukken opduiken uit het puin of ik daar nog iets terug kan vinden dat mij herinnert aan hoe het kon zijn binnen dat antwoord kan ik niet leven waar ik nu ben voel ik me een blinde…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor mijn armoe word ik blind, Mijn klein, klein dochterke, mijn kind!…

zien in een direct empathisch verband ik zag je in een eerst ontmoeten jij beduusde mij want alles aan me wilde jou begroeten omhelzing in een direct warm omarmen samen smelten tot een complementair nooit meer gissen of wij iets missen het volmaakt zijn dat de essentie van eeuwigheid smaakt het is niet dat liefde blind…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

De nacht dempt elke kleur en zwart het witste wit tot een vermoeden ik verschuil me moeiteloos in ’t veld onzichtbaar voor een ongewapend oog terwijl ik niets heb te verbergen een motor jankt de nacht in ik meet de afstand groot voorbij de eindigheid blind geworden door de duisternis neem ik wat stippellichten waar als aardse vonken…

blind. vader bevroor het kreeg omtrek en wat vormen hij droeg haar naar de dag. een eerste nacht. donker. het kind bevroor de wind liet niets blijken en schoof verder voorbij het veld van verborgen mos. doof. moeders gehoor ik zag een kind sterven en raapte het op onder de onbuigzame boom…

De nacht is blind. Hij neemt de trap naar boven. ------------------------ uit: 'Uitweg', 2001.…

Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, - 't doet mij beven! - als 't altijd naarstig bijten van de tijdworm aan ons leven!…

Bekijk mij niet als mijn grimassen spiegels breken als ik me wend en keer naar venster, wand in slapeloze nachten als zelfs de lakens zuchten Of hoe ‘k mij voorwaarts tast blind geketend aan mijn pijn (want zelfs van die kun je nog houden) enkel te zijn als ik mijn verzen lees Ooit was er slechts één woord van jou genoeg om mij te laten…

Glimlachend verliefd, niet blind voor onze verschillen, het leven dat achter ons ligt en de voorkeuren die zich bij het gelukkige gebrek aan doldriestheid moeilijk laten overtuigen van andermans smaak en wijsheid - zeer, zeer welwillend aangehoord en zonder toegefelijkheid charmant bevonden, ja, verlangend naar meer inhoud en meer samen in…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…

ik ben geheel en al de leugen ik heb de waarheid nooit gekend ook de liefde werd niet roder, nauwelijks zichtbaar of tot zee verwend blind voor minder en de dagen door het blote tij zo verdween ik in de angst, de welving van het water het geschreeuw nog maar net voorbij ik zei onder donkere daken…

nu is de tijd gekomen om de allerlaatste sluier van weten tussen jou en mij het enige nog -in liefde te onthullen als nooit daarvoor dichtbij tot hier toe zijn wij voortbewogen door het ritme van de ziel tot in het aller - diepste diep en ondanks stormen blind gevaren naar waar de stem ons riep nu wil ik samen met jou dansen op de cadans…

het oor waar ik in zwijg is doof en ongewassen en weet mij te verrassen door stom geouwehoer het oog waardoor ik kruip is blind en reeds gevallen en wentelt zich in wallen draait mij steeds een loer de mond waar ik in kijk is lippendienst verwachtend en zo tandloos smachtend dat ik hem handig snoer het hoofd waar ik door maal is duizelingwekkend…

Oog op doofnetels gericht keel gesnoerd gehoor geremd alles gaat langzaam slapen luister en kijk hoe mijn leven te boetseren handen brokstukken rapen scherven rood geel en blauw blinde hitte voelbaar kouder borsten wiegend op de wind het late voelen vroege oorsprong vindt kus ik de glimlach van je lippen scherven raken goudgetint.…

O nachtlied van de eenzaamheid noodlot leidt naar droeve wegen hemeltergend zijn de angsten die uw God mij heeft gegeven duister wurmt zich door de nacht een woord raakt blind, door mij geschreven ik poog en tracht, probeer steeds weer woede en angst, ze doen mij beven O nachtlied van de treurigheid ik beschrijf, vertaal, mijn ongerief…

Het is de blinde regen die nooit verdwijnt. Er is geen zon, die mij beschijnt. Het is de andere kant van de dag. De droom, die mij wegvoeren mag. Het is de rand van de stad. Ik woon, in een boerengat. Het is de schaduw van helder licht. Zwart, heeft een lief gezicht. De scherpe zon heeft geen minuut gezwegen.…

Omdat één ervan zo nodig moest bewijzen dat het toch geen kwaad zou kunnen -denkend aan de veilige warme haven- om eens te balanceren op de rand dat de botte kant niet scherp zou zijn echte liefde dit wel aan moest kunnen is het nu zover dat twee harten tweesnijdend almaar leger bloeden in de valkuil van de blinde haat door de mist priemt…

hij schiet zijn gebed zonder mededogen tussen andere ogen met kogels vol haat welk een hoogmoed hij speelt voor god beslist over de dood bejaarde moeders kinderen geen bezwaar pomp zijn hoofd vol met liefde het heeft geen resultaat wat hij blijft uitbraken is blinde haat moge zijn god hem eeuwig straffen voor zijn waanzin en…

Langzaam sluit de dag z’n ogen bij ontwaken van de nacht verstommen stil geluiden schaduwen schuiven langs muren in schaars licht van lantarens of over tegels van trottoirs nu ontwaakt de nacht in stilte langzaam trekt zij een gordijn blind gaat zij haar eigen wegen bijgelicht door schijnsel der maan tasten schuivend enkele voeten en ik…