Alle inzendingen over blind

Lucht en water dansen samen voel, ruik, snuif, alle hens aan dek, er is niets dan beweging blind van verlangen word ik gek.…

zij wikt en weegt de pro, het contra alles in haar hand wijst recht vooruit door alle bochten heen uit het kluwen van het leven spint zij onvoorwaardelijkheid een bezigheid sinds heugenis die haar nog nooit heeft vermoeid of even moedeloos deed versagen blind als een bovengrondse mol ziet zij alles slechts in klaarte woorden en daden…

Gedwongen tot dit leven gedreven langs de pijn eenzaamheid is me langzaam bekropen ik was blind tot ik besefte hoe het zou zijn. Misschien moet ik beter weten wat ik eigenlijk wil en fouten niet vergeten maal mijn vermoedens stil Maar nooit mijn geweten.…

De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen…

Als liefde tijd was had ik jou nog meer dan nu al nodig een eeuwigheid aan eenzaamheid maakt alles overbodig Als liefde goud was, was jij rijk zoveel heb ik voor jou van dit hoogkaraatse liefdesgoud waaronder ik bezwijk Als liefde licht was was jij blind zo fel straal ik van binnen dus hoop ik maar dat jouw hart op de tast het mijne vindt…

als de nacht lichten dooft en enkel de maan nog naar ons oogt is er enkel drift die in geen tijd gelooft en vurige krachten mateloos gedoogt spieren als speren gericht op de daad jagen ons op in een blinde storm en waar denken de rede verlaat worden we naar wellust gedreven dan, ja dan, schreeuwt de liefde, en verscheuren wij elkaars…

ik wilde dat ik een vrouw was ik wilde dat ik mij glooiend en vrij bewoog spiegels heb ik al gekocht uit achterdocht een ding dat blind is heeft dit voorgoed in mij verward wanneer morgen aan de dag de beklemming is geweken wil ik een vrouw zijn op zondag de zondag is nog onbesproken ik wil dan dromen geen mannelijke geur van teer…

het wicht van Brechtje zoog zich aan haar borsten, de kaakjes geklemd rond rode tepels, stalen de ogen ongetemd het licht van valse vorsten die in blinde woede het gepeupel door het hengstenpad joegen kreupel geslagen braakte Krelis zijn gif op het ritme van de roede de lucht verdonkeremaande zwarte raven op hun onheilsvlucht terwijl…

Al jaren probeer ik contact te krijgen Jullie horen mij niet en blijven zwijgen Maar nu snap ik, als voorzitter, wat er scheelt” “Want in een Kamer vol doven en blinden Zul je geen radio of TV vinden” ------------------------------------------------------------ … NPO-baas wil het kijk- en luistergeld weer terug.…

. ------------------------- uit: 'Blind vuur', 1995.…

wereld huilt niet meer er schijnt slechts zacht zo’n witte gloed langs bomen vol gesluierd door wat straatlicht waar een auto mee verschijnt, even warmer en dan niets binnen bloeien lieve foto’s in de glimlach van weleer ze straalt intenser nu mijn missen hevig wordt het is te kort om alles te vergeten -veel te lang- om ogen blind…

ik heb thuis een poster van 50x70cm waar Remco Campert geleund staat tegen een blinde muur waarop een affiche is geplakt van een film met de franse acteur Gérard Philipe twee kunstbroeders de één jong gestorven en de ander goddank nog onder ons...…

Nee, ook al vlucht jij nu van mij weg ik zal jou altijd in mijn hart bewaren mijn gevoel hoeft geen tekst en uitleg ik kan mijzelf die moeite besparen Jij was de engel die mij kon bedriegen en ik was doof en blind misschien maar vanaf nu kun jij niet meer liegen want we zullen elkaar nooit meer zien…

Vormende letters worden woorden En woorden laten boekdelen spreken Laten we het geschrevene in verre oorden Gedachten worden dan niet vergeten Gevoelens kennen geen grenzen Zo zijn gedachten eindeloos Zie alles door het vlies van de lenzen Blind van verlangen, jij mijn roos Ik vang je geur, meegevoerd met de wind De stilte laat zijn oorverdovend…

Dankzij het droombestaan van mijn jeugd ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd ik geloofde eerst de woorden niet zo tegengesteld als ze waren in uitersten was de ooievaar waarschijnlijk blind en de boerenkool weer vol met rupsen in zichzelf gekeerd in automatisme droomde ik bewegingen, beweringen veranderingen die niet voorgesteld werden…

Jouw zelfgevoel is ondermaats door mazen in de fuik ontsnapt zo leef je vrijwel buitengaats als ziel die zichzelf open krabt de pijnpunten van jouw bestaan slaan wonden in het grootste hart je hebt jezelf meer aangedaan dan puur te vatten is met smart je hebt jezelf tot mij gewend in spiegels van een blinde vlek wij drogen op in grof cement…

mijn egelstekels weg die vervolgens in je ogen staken als wespenangels Van pijn vertrokken vertrok je met opgetrokken rokken om mij ook op de valreep nog eens pijnlijk te verleiden maar je ogen barstten uiteen en ondanks de smakelijke driehoek heb ik nieuwe ogen in je gezicht geblazen maar je wel in een blikje opgestuurd naar een blinde…

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

Wat doe ik hier, dicht bij gevoel dat mij totaal vervreemd verlamt willoos laat ik de boel de boel door droge tranen ingedamd blind voor waar wij ooit voor kozen moet de oude bloem verdrogen rozen wil ik, verse rozen op de stelen van mijn ogen toon mij tuinen om te wonen waar ik mezelf nooit meer beperk vrij om zwakte te bekronen alleen…

Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten.…

... mijn vrouwelijke vibraties als een blinde waarnemen. durf jij? ... met open hart met de rivier meestromen richting 'wij zijn'...…

soms hang er verzwegen stilte van eeuwen in de lucht als achter de blinden van heel oude huizen...…

berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar…

ergens nog een kus in grijs… als ik dan buig in licht devote knikken tot mijn knieën aarde raken zacht en ongerept ik ben behept met deze gave tot ze adem vangt en zingt: een zuiver lied verdriet is tijdloos, ook na zoveel jaar ik zoek je, vind je -telkens weer mijn kind dit blind zijn schuurt en schuurt in glasgebonden ogen waar…

in het wenen van september… een zachte rustdag mag er zijn; de klokken van de kerk gebeierd rond het veld ik had het haar toch hopelijk verteld dacht ik hopelijk mijn blinde oog gesloten voor vandaag… ik had zo graag zou zo graag maar nu verlies ik me in klein gevouwen bloemen en ze noemen me jouw naam zoeter, mooier… dichterbij…

Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, 't doet mij beven! als 't altijd neerstig bijten van den tijdworm aan ons leven! 1890…

In de verte droom ik tussen stille woorden in spiegeling van water streel ik wolken raakt de wind mij even aan teder beminde gezinde gedachten raakten blind verbleekten die zomer waar het lange licht op handen werd gedragen maar de herinnering blijft zelfs als de tijd speelt en bladert door dagen droom ik tussen stille woorden…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Laat vrede blinde haat verdringen. Want U bent de Kracht en de Moeder. En liefdesbron tot in eeuwigheid. Amen.…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…