244 resultaten.
Ik ben heel blij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 789 alles blinkt,
En trilt en beeft,
En mijn ziele zingt,
En droomt en zweeft.
O! ik ben zo blij,
Van blijdschap dronken.
Doch wie heeft mij
Deze vreugd geschonken?
Uit welke bron,
Uit welke stroom,
Uit welke zon,
Uit welke droom?…
Zomerse zondag
netgedicht
2.0 met 21 stemmen 3.271 Reusachtig op niets geschraagd
brandt en blinkt de hemel
boven de groene aarde.
In de tuinen werken
traag mannen.
Door de kantoren in de stad
gaan hun doordeweekse schimmen
wanstaltig nog om.
Maar hier schenken hun vrouwen bier
en kleppen hun kinderen
helder verwarde vespers.…
Een ster aan de hemel
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.056 Er blinkt zoveel in ze,
ik weet nog goed,
toen ze voor ‘t eerst bewogen.
Je lijkt wel een ster aan de hemel,
stralend over onze lange wegen.
Zo liet je meer dan eens,
de anderen verlegen.
Nog nooit leek een ster daarboven,
zo verliefd en zo dichtbij.
Haast niet te geloven,
zo alleen voor mij.…
spot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 313 wrang is de spot
in het licht van de ochtendzon
waar mijn god blijft het avontuur
is al wat blinkt helder klinkt
schijn venijn en apenzuur
lachen moet
moet niet
lach niet
als het moet
koester in de lach
je diepte van verdriet
onverdiept gaat het niet
zet de spot op jezelf
bespot de gedachte aan het zelf
zelfspot is om het even
je…
samen ineengevouwen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.152 zij gaat traag voorbij de tafel
waar vele handen op de rand
en ogen over elkaar heen strelen
naast haar staat Zus van Impe
mee haar bord vooruit, zij blinkt
in de kerstboom, de kalkoen slaapt
op een zlveren schaal en zwijgt
handen zoeken zich samen ineen
grijs haar lijkt echt op engelkes…
Dampkringelende ijswolken
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 79 uit de band springt de hoge wolk
in het land zingt het gewone volk
in het ijs blinkt de zon die aan de hemel staat
in de dag klinkt de nacht die komen gaat
uit grijs groeit lichtend blauw
uit ijs bloeit het licht van de kou
in blauw broeit de kleur van de nacht
in de nacht vloeit de dag die wacht…
Het gordijntje.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.662 ‘t Gordijntje wordt daarboven
Van ’t venster weggeschoven,
En door de heldre ruit
Blinkt Miekes hoofdje uit.
Ze heeft me in ’t oog gekregen,
En lacht en knikt me tegen…
Zo slaat dan op den duur
Toch eens het liefdesuur!
Maar neen! Mij geldt haar blikje,
Haar lachje noch haar knikje!
Ginds kuiert hare nicht…
Ach!…
Roosvenster
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 138 een roestig ornament
op een witgekalkte muur
getuige van verlating
van een eens bedrijvige cultuur
doorstaan het donderen der kanonnen
gesmolten ijzer blinkt
als bloedstaal druipend nu geronnen
nog uit haar hart het doodslied klinkt
waar in de Notre Dame uw zuster
haar glazen stralen nog immer schenkt
siert uw vergane pracht bewuster…
bij de laatste
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 333 bij de wolken
die laat zijn
kan je rollen
door het gras
laat even vallen
het boek dat je las
was nog lang niet af
eerst even wassen
boenen
voelen
is alles even gaaf
als die raaf
die wacht op je sieraad
die valt
door de snavel
weggepikt
voordat het valt
op het eeuwenoude zand
alles wat glimt
schijnt en blinkt
tot de zon alweer ondergaat…
Nieuwe Liefde?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.233 Nu slentert hij met 'n vriendin
langs de golven aan de kust
ze praten, stoeien, lachen
't leven te leven is een must
maar als de zon verdwijnt
achter dreigende wolken
blijft hij even staan
zijn mond lacht
maar in z'n ogen
blinkt een traan.…
Alleen de onverlaat
netgedicht
0.0 met 5 stemmen 300 jij kent
de poorten van de hel
het hek met gouden deuren
een marmeren trap
met zonden geplaveid
mensen zo ver de horizon reikt
je kijkt ze aan
in alle ogen staat begeren
nergens berouw verdriet of traan
er is geen duivel
die ze binnenlaat
een bordje met alleen de onverlaat
ze schuifelen
gezichten in de plooi
dat goud blinkt eindeloos…
Pijn
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 175 Mijn hart bonkt
in zijn ogen
blinkt mijn pijn.
Uitgebalanceerd.
Op het randje
slaan stresshormonen op hol.
Hij zit me op de hielen;
ziet mijn gespannen spiegel:
deadline bereikt.
Op de top van de pijn
valt hij genadeloos
subtiel erkend aan.…
in kransen van verwachten
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 647 je hangt weer
takken aan een stam
die herfst al
heeft kaal gemaakt
en groent vanaf
vandaag je kerstverhaal
schildert nog een
donkergroen advent
in kransen van
verwachten maar hangt
de boom al vol met
verlangens en gedachten
zij schittert
blinkt een lieve lust
en de muziek maant
rust waarin de schapen
weiden en eindelijk…
Cees
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Achteraf was het waanzin
Of wijsheid
Alleen dit bestaan en de zin
Ben je bereid
Om net zoals Jim
De realiteit te verleggen
De zin
Om de waarheid te verkennen
Er zijn geen complottheorieën
Eerlijke verkiezingen
Afgeleid door simpele fouten
Niet iedere schilder kan houten
Valt het publiek wat tegen
En de elite blinkt er vooral…
In tegendraads verkeren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 416 soms blinkt de straat
lijken kleuren uit de lucht
zonder parkeren te drijven op
hun vlucht in tegendraads verkeren
zijn weg en stoep de hemel
waar de mens zijn kringen loopt
de wolken uit laat waaien en
een huismuur zacht de golfjes dood
als licht en lucht in water
spiegelen en de mens dat
beeld in scherven stapt is een
nat pak het…
zachter dan fluweel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 778 er is een nieuwe geur
kleuren zijn net anders
het licht lijkt wel opstandig
verjaagt de schaduw
uit de achtergrond
ineens zoek ik je mond
je lippen lijken zachter
dan fluweel en in je ogen
blinkt weer een juweel
je laat me lente smaken
we schreeuwen het
niet van de daken
beleven het intiem
laten aan elkaar het pril
ontluikend voorjaar…
Eenzaam in duister
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.267 Heel de omtrek is donker, geen sterrengeflonker
blinkt hoog in de lucht,
maar 'k hoor onder 't dolen muziek van violen
in 't regengerucht.…
Op naakte huid
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 138 *
jouw adem, uitgestoten langs de lente
geurt liefde tussen boom en blad
en valt
in milde streling op mijn naakte huid
waar de zomer bloeit liggen oeverloze lelies
waar wat schaduw kust
rust de tijd in een rivier vol stenen
het water gaat haar weg
en waar ik mijn blozen leg, blinkt de roze
avondgloed…
zuster Ursel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 279 (in haar glimlach zweefden vlinders
ze braken één voor één uit hun bescheiden glans)
in haar handen blinkt een steen
zacht gemaakt door broze woorden
op een dankbaar stuk papier
buiten
waar de vogels al mijn loflied hoorden
bloeide warmte
over alles heen
en ik ben klein, ik draag een stil gebed
dat vastgezet door haar belofte
als…
de smaak van lijnzaad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 118 abdijbrood blinkt bruin
op de plank ligt al een mes, een vork
en boter
als de glans gestorven is, neem ik een hap
geolied door de aanraking van vers
gegist door het moment wendt diens
smaak zich tot mijn tong
ik proef de arbeid uit een harde tijd
handen die het graan vermalen
-een machine binnen nu-
gedachten dwalen tot
een déjà vu…
jicht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 530 och, wat een helse pijn
ik dronk wat glazen rode wijn
wist niet dat dit schade zou verrichten
in mijn botten en gewrichten
mijn knieën en mijn voeten
zijn gezwollen en moeten boeten
want door kristallen groot en klein
gaan gewrichten zwellen, wat een pijn
mijn dikke teen blinkt als een spiegel
hij begroet mij met een giechel,
sprak tot…
Lingo
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 57 Waar onze taal nog zuiver zingt
en met Herinnering aan Holland
wedijvert, in klaarheid blinkt
Verschijnt een brede lach
op het gelaat van god Apollo
En knikt Pallas met instemming
goedkeurend bij dit motto
Maar nu verstoort multilinguaal
een wirwar onze spraak en schrift
In Babylonisch kakelbont
emoji's en graffititaal
Een…
Wij ademen eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 172 Het verleden heb ik slechts in
fragmenten, vervormd, vertekend
en soms geladen met een grijs
gevoel; wat ooit als verse sneeuw
gevallen is, het blinkt niet meer,
het zingt met valse tonen van
verval, van ontoegankelijkheid.
Het roept nog enkel om berusten.
Wat heb ik wel?…
We ademen eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Het verleden heb ik slechts in
fragmenten, vervormd, vertekend
en soms geladen met een grijs
gevoel; wat ooit als verse sneeuw
gevallen is, het blinkt niet meer,
het zingt met valse tonen van
verval, van ontoegankelijkheid.
Het roept nog enkel om berusten.
Wat heb ik wel?…
Iedereen Even Rijk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 71 als ik om me heen kijk
zie ik goud in zonnestralen
zilver blinkt in de schittering
op het water
brons gelegen
in het oude bos
en de bomen vol fruit
geven ons robijnen
iedereen wint
zoals ons ooit beloofd
ook al zullen we
eens weer verdwijnen
we zijn zo lang door
de mooiste juwelen omringd
bewaar ze in je hart en hoofd
besef iedereen…
zomer rond het middaguur
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 951 Zij is gestreept de koe , een Lakenvelder
en daar een ijscoman die over het fietspad
scheurt zijn kar blinkt citroengeel
de koeientong krult paardenbloesem uit de wei
en kust de grutto mijn gekke vogel mijn droeve tango
bedek de rieten daken plavei mijn klinkerpad en
laat papavers kikkers zoenen
omhels de zon op het allerhoogste punt…
Een juweel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 jij hebt
het talent
om kleine lieve
dingen van jezelf
onbewust op een
beeldschone manier
te etaleren
zonder op
de voorgrond
te treden
blinkt er ineens
een juweel
met schoonheid
door hemelse zegen
jouw bewegen
de oogopslag
of warme lach
het onuitgesproken
woord dat
duidelijk mimisch
aandacht pakt
het zijn details
die je…
ROZENBOOMPJE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.196 't Boompje bloost en bloeit en blinkt
In het midden van mijn gaarde,
Waar rondom de duisterende aarde
Reeds in schemering verzinkt.
's Avonds in mijn rozenhof
Blijft het avondlicht gevangen
In de duizend roosjes hangen,
Rodend roos en rozelof.
-----------------------------------
uit: Laatste Verzen (1923)…
Koninklijk overzicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 In Memoriam Gerrit Hingstman
Royaal kijk jij me
Aan vanuit de hoogte
Koning op vier benen
Edel wat betreft statuur
En oogopslag - je ziet
Goedkeurend toe als ik
Je vertel dat ik je mooi
Vind - volmaakt in schoonheid
Te midden van dit kristallen
Landschap waarin alles blinkt
Alsof het van zilver is, en dan
Beginnen je ogen te…
Een dreupel poësij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.934 . -
In 't vrij bewind des vogels en
in 't koele ruim daarvan,
en 'k weet niet waar ik nog al ben
wanneer ik dichten kan:
't gedacht springt als de vis, die zeer
in 't waterkrystalijn
blank blinkt en weerom blinkt, aleer
'k hem wel gewaar kan zijn;
bepereld als het vliegske, licht
en schitterend in de zon,
zo vliegt en lacht…