Alle inzendingen over bloeien

je eeuwenoude trots kreunt statigheid ringen zullen mij het jaar vertellen seizoenen vol met bloei of matigheid machines zullen snel je bast gaan pellen generaties heb je al voorbij zien gaan van klein tot groot geschiedenis verhalend uit diepe eerbied lieten ze je staan zo werd jij voor dit bos gezichtsbepalend het blad ruiselt een naderende…

bloedzwart zullen de nachten je zijn wanneer hun gezichten zich posteren op alle wanden van je huis door eeuwen heen zal je naam genoemd zijn als drek uit miljarden monden en geen bloem zal ooit bloeien op jouw graf…

Als de pinksterbloemen bloeien, is Pasen al geweest. Met zijn maan in volle glorie En voorjaarsbloemen als op een feest. De lucht is vol met geuren. De vogels zingen in hun mooiste liefdeskoor. De aarde toont zijn kleuren. In volle lentetooi.…

O liefhebbers van duurzaam choco-ijs De lentezon laat alwat leeft weer bloeien De bloeddruk stijgt en laat wat zweet rood gloeien Het licht verhitte lijf raakt van de wijs Derhalve waken wij over de smaak Der tropische surprises van cacao Van Mexico, Brasil tot Curaçao En stellen elk klein smetje aan de kaak Zolang men aan geen andere kwalen…

ogen die me weer doen leven lente bracht wat bloemen in het onkruid langs het pad jouw kleuren moest ik missen naar gissen in herinnering die ik diep verborgen had jij, die fluisterend bij me was ik zoek maar kan niet vinden voel je hartslag in mijn lijf je bent nu zo afstandelijk wispelturig en veranderlijk kom laat jezelf weer zien bloei…

Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?" Hij plukt wat bonte, tere kroontjes vol geur, hoort niet Tom Poes' verre verschrikte gil; een ongenode bok nadert, eerst stil. Plotseling springt dat dier met woeste wil naar het beoogde doel, toont sterke voorkeur voor Ollies achteruitstekende bil.…

Weer gaat het vege licht der asters bloeien; weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien, wordt huiverend, en mart . . .…

Tango dansend cadans met zo geheven hoofd, trots Meeslepend hitsig en passie net rode vurige rozen in bloei, groei. Rode knallende schoentjes, lakleder; ik heb ze waarlijk lief Vrouw ten voeten uit, eigenwaarde haar dik verdiend, hartendief.…

O, Liefde, stroom van wellust, die als een zonne blaakt, die zelfs de wreedste wilden zo zacht als englen maakt, die bloemen mild doet bloeien uit ene barre grond, en toverzang doet stijgen uit 's mensen hert en mond, o, liefde! die een moeder aan elke stervling gaf, gij zweeft als 't eeuwig leven op 't alverslindend graf.…

zodat wie aanligt nooit vergeet, dat U met and're maten meet, wie meerder is gaat dienen, U geeft de weg met water aan, maar die gereinigd zullen gaan, wast U met bloed het vuil bestaan, Die leven geeft gaat sterven, in bloed, in tranen en in zweet, draagt U de diepte van ons leed in liefde die ons overkleedt, het dode hout gaat bloeien…

smoezeligheid grauwt grijze mist over de donkere stad Geroezemoes van geluid klinkt op Ik zit weer in de trein Gesprekken ongeremd door de passagiers verspreid worden plots afgebroken als hij daar binnenglijdt waar nooit een trein zou moeten stoppen De hekken gesloten en vergaan mosplakken tussen opgebroken stenen Heggen die nooit in bloei…

lijven Loerend zonder mededogen Niemand kan vermoeden Waar wortels ooit begonnen En argeloze bonte bloesem Blijft bestuivers lokken Bronnen staan niet stil De herfst blijft steeds komen Het regent net niet te veel Tussen die galerij van bomen Ik wandel er net als jij Met het eind op de hielen Die duizend ogen eigen makelij Om te doen bloeien…

Ik ween om bloemen, in de knop gebroken En vóór de ochtend van haar bloei vergaan, Ik ween om liefde, die niet is ontloken, En om mijn harte dat niet werd verstaan: Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...…

door putten kracht uit de herinnering Vele vrienden heeft hij gehad waaronder een lieve vrouw, een ware schat oma is nu alleen maar in ons hart zullen ze altijd samen zijn een leven zonder opa, het moest nu eenmaal van de Heer Het leven van een genieter is voorbij de winter is een sombere tijd maar na de winter komt een lente zal alles bloeien…

Je lieve woorden raken mijn lippen keer op keer Mijn lippen tintelen en willen meer Opeens kom je dichterbij en in een flits voel ik me vrij Je mond tegen de mijne en je tong doet het fijne Draaiend heen en weer smaakt het naar meer Oneindig blijft ons speeksel samen vloeien Innerlijk voelen we diepe liefde bloeien Blaadjes die zweven op…

Liefde is soms ver weg, Een ander vind je leuk, maar niet leuk genoeg, Niet genoeg kracht om te beginnen, Om te beginnen met iets nieuws, Iets nieuws dat kan bloeien, maar liefde is soms nog ver weg.…

Een gouden gloed verrijst in 't ochtendgloren Verfrist met felle kleuren doffe nacht Isis bestijgt haar troon als nieuw herboren Bezie haar zwoele lippen als ze lacht Haar vlammend hart lucht op in lichte stralen Met ted're hand streelt zij de knopjes zacht De bloempjes weten bij dit warm onthalen Een nieuwe tijd van bloei staat voor de…

God's wijze liefde had 't heelal geschapen: Vol lente, net als de appelbomen bloeien; Weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien Het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen, 'T varken om spek en ham, om wol de schapen, Om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien; Waar steden zijn, liet hij rivieren vloeien; Het zonlicht spaarde Hij…

gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien…

gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien…

Geen krachtige vaas die mij omknelt Maar laat mij ginds, in 't vrije veld Bij 'd andere bloemen bloeien. En ben ik uitgebloeid Ach, laat mij dààr verslensen En luister naar mijn laatste zang Ik ben zo bang, ik ben zo bang Te sterven bij de mensen.…

Zomergekleurde jurken zetten terrasjes in bloei en zoenen doen het stadshart sneller slaan. Kwispelstaartend heft de hond een achterpoot. Met gespitste oren blaft hij langer dan gewoonlijk. In de verte klinkt het als driewerfsecho, maar wie met de lente luistert hoort teefjesgeblaf.…

Laat bloeien al die roos mag wezen, spruit helder, zijt gij bron*; maar dezen die* ton zijn blijven ton! De miere en zal geen peerd heur* wensen, de krieke geen radijs; de mensen alleen zijn niet zo wijs. Zo, elk ende een het zijn! Soldaten het buskruid, zo ‘t behoort, gelaten, en Dichteren het woord!…

ik treur om onze roos die niet is ontloken en om haar knop die niet wou opengaan ik treur om onze harten die pijn werden gedaan en die door ongeloof en pijn zijn gebroken het was een waan dat dit stormtij ooit zou keren dat op een dag alles weer in bloei zou staan maar onze illusie is als zwarte rook opgegaan omdat wat voorbij is , moeilijk…

en stijgend, roekeloos aan zichzelf ontstegen, vindt hij, verscholen tussen puin en ijs, de schemerende bloei van edelweisz en alpenrozen, de stille bloemen van het Paradijs.…

Wanneer ik denk aan u, die mij bemint, Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid Mijn schone rijmen naar elkander uit Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt.…

Een brandgang is misschien de weg die wij al eeuwenlang bewandelen als zonverlichte hazen eens groeit hij dicht achter de vele stappen die versterven De vreemde schemer van het nooit begrijpen ontsiert ons denken en vertraagt het bloeien van nieuwe en doordachter vormen achter ons Traag zingen spiegelende rivieren sussende liedjes…

de winter omhelst dit jaar de zomer de hyacint was de eerste in bloei dra volgde kleintjes de blije crocus de sneeuwklok vertraagde zijn groei de zon verwarmt mijn woning stookkosten zijn geslonken mijn gras in groene voortuin heeft nog nooit zo uitgeblonken toch reed ik nog een scheve schaats de elfstedentocht reed ik per fiets nooit…

Soms teruggetrokken in je cocon, En als de bloemen gingen bloeien, Kwam jij tevoorschijn als een vlinder, Alsof het leven opnieuw begon. Je wilskracht om te leven, Bij zonneschijn, regen of tegenwind, In voor- en tegenspoed, Toch aandacht aan ieder bloempje geven.…

versgemaaide gras en ontegenzeggelijk veel madelieven Doet dienst als warme deken bij romantische picknickdieven De zon, stoer, maar ozo pril vecht voor een straaltje warmtekracht Schijnt sterker en sterker door wolkenvelden en komt zo langzaam aan de macht Dat is de lente, mijn favoriet seizoen na een koude, donkere periode Komt alles in bloei…