Alle inzendingen over bloeien

de lethal injectie doet zijn werk de doodstrijd met gesloten ogen zij kijkt op de klok een snik loopt naar buiten plant een rozenstruik opent zijn laatste brief ze huilde om de dood van een vriend men zei een moordenaar zij oordeelde niet veroordeelde nimmer haar fluister was vol intens verdriet elke zomer als de rozen bloeien…

We zijn wel rijk maar niet genoeg, ’t is toch prachtig, dat gezwoeg, laat de welvaart toch bloeien, en onze pensioenen groeien. Helaas, op hebzucht staat nog steeds geen straf, of toch, en graven we ons eigen graf?…

dan mijn armen reiken ademt adem op toppen geruis onder licht van waarde glorieus aan het zicht het zilvermysterie blijft zich vernieuwen aan levende bomen die bewegen over en weer terug naar boven dat bindt mijn gedachten van wat ik zie door middel van hun groei schoonheid verspreid via de aarde de plaats van kracht om witgroen te bloeien…

Vluchtig leeft hij in ruige bloemenvelden, spreekt uit tere elfenmutsen tussen dicht gras of sterretjes, over de grond verstrooid: "Fijne bloei bergt de moed der krijgshelden: lange strijd voor het schone, dat spoedig wàs. Mijn ware pracht verdwijnt gedwee, maar sterft nooit."…

Ja, als ik zie in Babyloonse maten, De mensen-nestjes staap'len zich tot straten Naar de eeuw'ge drang van liefde en leed gebood, Is 't mij als deelde ik in der toekomst groeien, Als kon ik nog in de oude liefde bloeien Met wie vóór mij naar 't scheem'rig rijk ontvlood.…

Ik spiegel mijzelf in het glanzende wad, dat mijn nachtgezicht golvend weerkaatst, dat zout en zacht, vruchtbaar, zinderend, zandkorrels doet neerdalen op mijn tong, 'Een wit golvend linnen omhult de gestalte van de maangodin, die zo vruchtbaar is dat zelfs de zee het graan laat groeien, bloeien en waaien, en vogels terugroept vanuit verre…

Daarin komen we liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkend, vruchten zonder pit, de aarde in twee delen getekend op oud perkament, is dat de band waarmee het leven ons aan een wereld vol geheimen bindt?…

een bloemenwijsje uit vroegere tijden beademt een melodie van buiten de schaduw volgt getrouw Moeder Aarde bergt diep in haar schoot eigen innigheid de oude natuur vergeet niets (ook niet de vergeet-mij-nietjes) alles zal door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand.…

zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar in mijn hart vonkt stil het hopend vuur dat straks na rusttijd onder witte deken kiemkracht en herleving van nieuwe natuur tot explosie komt als de kou is geweken dan toont de wereld heel haar levenskracht in nieuw voorjaar vol bloei…

wij zijn aan het graven zoeken naar nieuwe bodems die ons leven en bestaan kunnen dragen de fundamenten voldoen niet meer zijn sleet geworden erop leven wringt steeds meer en doet behoorlijk zeer wij zijn ze ontgroeid omdat wij te lang zijn blijven bloeien zijn blind en te gemakzuchtig om ze te snoeien wij zijn lang gebonden…

Schoon is de roos, waarmee ge uw boezem tooit, Doch kort haar bloei! - Ter ternauwernood ontloken, Verwelkt zij ras, van hare steel gebroken, Of wordt, door zon en wind, ontbladerd en verstrooid.…

Laat haar bloeien. Ouder worden doe je zonder geld, zonder glans en trots. Zonder koperwerk mijn liefste! En dan is er het onsterfelijke kruis. De stilte. En de altijddurende liefde en de gladiolen.…

Oranje speelt weer op het EK Klaprozen bloeien in de perken En ‘s avonds kan je merken Dat die verdomde zon niet kopje onder gaat Blijft branden in het strakke blauw Dat nauw als ‘t oranje hesje zit Waaronder zweet in mannenharen klit. Niks gaat boven deze dagen Heet Noord-West-Europees En van het schreeuwen hees.…

Ik bloei, zei ze toen ik haar zeggen wou dat leven bloeden is en niet te stelpen. Ze klaterlachte, kon het ook niet helpen. Of bloeden niet een beetje boeien is? En dat ze snakte naar gemis, geluk, gelul, gelal van jongens in de straat. Ooilam op mijn schoot, wat werd ze groot. De lente was nog iel en zij zo blij.…

De rozen bloeien, 1983…

Gelukkig komt er weer een heel nieuw jaar, een tijd om weer te zien, te raden en te groeien, te planten en te bloeien, de wijsheid toe te laten en alles wat er ongenodigd op je weg verschijnen zal.…

Hoe kan passie doven als het kleed van verlangen in heftigheid de wind laat aanwakkeren en de roep naar open-bloeien en groeien versterkt en er dansend wordt gewalst omdat er niets te doven valt?…

I Het waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het…

mijn ziel in de avond soms aangeslagen door het stof van de dag er wordt soms veel aangedragen waarvoor ik in gedachten kniel ik ben dan klein de ander vaak sterk of groot kwetsbaar ben ik dan, neen, niet geheel uit het lood ook zijn er dagen dat ik zonder vragen aan zoete druiven proef talrijk in getal, zoals men dat duidt nog in bloei…

ik dichtte een wereld om je heen je kwam liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw werd grijs, daarna grauw niet in staat innerlijk te bloeien, in de winterkou wordt alles ontkend.…

En ik zie alles weer in bloei rondom het huis waarin ik werd geboren de wolken nog steeds mijn dromen in de wind het kind nooit verloren ieder jaargetijde meegenomen beweeg ik de bomen en hun stam houdt mij recht de bladeren gegaan en opnieuw gekomen loop ik steeds weer de weg van mijn jeugd de bloemen te plukken uit het groene gras denk…

Ween maar lieveling, ween nu maar kom toch en schrei gerust maar even Donkere wolken maakten je ’t zwaar laat je vreugde echter weer herleven Ween nu maar lieveling, huil gerust laat al die tranen gerust maar vloeien Schei maar tot je in slaap bent gekust laat de liefde in je hart maar bloeien Ween maar lieveling, doe ’t nu maar ik ga die…

Ze vlogen meteen op de kroppen af die nog steeds niet in bloei staan ondank dat ze IJsbergsla heten de kou heeft ze nog steeds in zijn macht ook leggen de slavinken opgerold op hun nest keurig naast elkaar in de vitrine en gaven geen kick hun broertjes noemen ze blinde vinken die konden het niet aanzien dat familieleden werden ingepakt…

Elke beschaving volgt een cyclus En kent Geboorte, bloei, verval en dood. Nu heersen de barbaren En niemand weet Wanneer de zon weer opkomt...…

Zelf is zij of vermoord of zelf vergaan, haar liefdevolle schoonheid blijft me boeien, ze heeft paranormaal heel wat voor mij gedaan en in gedachten zie ik de passiebloemen bloeien.…

boeren groeven door de leidijk heen om water uit het veen te laten stromen en hun boekweit tot bloei te zien komen wat niet ging de commandant hield het veen drassig voor de landsverdediging een pad van betonnen platen door de akkers heen heet nu Boekweitveen Over de Dijk bij Jipsinghuizen je ziet er geen mens, alleen twee reigers…

Dit vredige schild mag stemmen krijgen, waarin stil klinkend bosverrassen gebeurt: tere bloei wint steeds blijmoedig, schoon zij treurt bij harde regen en 's onweers dreigen. Het landgoed ademt uit luchtige dreven onder zware kruinen vol geheim verhaal. Paadjes door struweel willen dwaalzin geven.…

Leef met hart en ziel in bloei ook dit jaargetij dan blijven wij samen nog een tijd genieten en jij dagelijks lonken en knipogen naar mij. Dan bekijken we samen oude foto’s en briefjes lezen we elkaar voor uit die hartendiefjes maar nog wel zonder een afscheidsritueel dat is mij als je het niet erg vindt nog te veel.…

Ongewild vielen we in bloei. ----------------------------------------------- uit: 'Alle zeeën zijn geduldig', 2015.…