Alle inzendingen over bloemen

Ach, heb toch altijd ergens Een beetje bloemen staan - Zij doen toch altijd wel even Een beetje gelukkig aan! Een stil liedje van kleuren, Een fijne, blij-mooie tint - Even een kleine ontroering, Als de lach van een lief kind.…

een barst haar vreugdevolle blik nog net op tijd had zij hem weggegrist voordat de jappen alles kwamen halen De bloem die zij was hield ze in haar tas zo wist zij drie jaar kamp te overleven…

Zomerse buien druppelen naar de wortels de bloem is gespaard…

hier leggen we bloemen rozen tulpen naast waxinelichtjes en briefjes mon amour ik denk aan jou ik zal je nooit vergeten hoewel je onbekend was en ik hier nu sta met een coffee to go en oh god had het zelf weet dat je dochter was of vader of geliefde op een filmpje het begin van de schoten in de zaal ik kijk en ik zie en…

ik behoud mijn hoofd, ondanks alle vragen die me zijn beloofd telkens als ik bloemen strooi de nectar bewaar voor het ontbijt de wortel voor het trekken van thee, de geur verdienstelijk geparkeerd in mijn revers dan bloos ik als je naar me lacht toch wens ik me soms een andere bloem een die kan zingen van de straat, dansen als een honingdraak…

De mensen uit de jaren zestig met de bloemen in het haar. De mensen die vrij wilden worden Geen oorlog Geen tirandaden De mensen die vrede wilden Was dat raar?…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

Neerbuigend in de ochtend hun blaadjes nog nat van de dauw, kijken ze uit naar de warmte, de zon en het hemelsblauw. Hun kopjes kijken omhoog, in alle kleuren van de regenboog. Ze zullen weer fier staan, met hun steeltjes recht, ze zijn zo lieflijk echt.…

toppen van struiken geschikt in water gezet schoonheid afgemaakt…

Noem haar bloem in de morgen in de vooravond het daglicht.... bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

ik had nog nooit zo’n prachtige bloem gezien nadat ik haar determineerde lag ze voor me geheel ontleed geheel ontkleed ze was echt zo bijzonder als men beweerde alles werd mij klaarder toen ik dat deed en toch was het de mystiek die verdween en langzaam voor mijn ogen verteerde soms moet je iets laten zijn wat het is en alleen genieten…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…

(Tanka) als bloemen konden zouden ze zeker swingen helaas gaat dat niet maar wind is een ware vrind die voor haar een dans verzint…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…

ik plukte wat bloemen het was warm toen er stierven mensen ik zat op de vloer in de hoek waar mijn bed had gestaan ik dacht aan mama die niet kon eten maar het leven niet wilde missen ik trok de deur achter me dicht het was warm toen ik plukte wat bloemen…

Jouw bloemen zijn verwoord, In duizend nieuwe strofen, Aan jou opgedragen. Ik leg ze in de eeuwigheid, Totdat ook ik, De tuin wordt binnengeleid.…

Een ROOS dat ben je niet, evenmin een ORCHIDEE, een CHRYSANT zou kunnen, die gaan tenslotte eeuwen mee. Een FRESIA zou ook wel passen, een TULP staat niet zolang, ik maak je gewoon mijn BOTERBLOEMPJE, dat ik steeds weer plukken kan.…

ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas-en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen van geluk als zeldzaamheid schim zal zijn die tussen bomen langzaam het moeras inglijdt Je krijgt het vuur uit mijn verhalen elke lange winternacht maar ik weet niet of ik bloemen…

Daar stond op een teedre Bloem, Van God op aard' geplant, Om tot zijne eer te bloeien. De vruchtbre morgendauw Droop mildlijk op haar neer, En deed haar welig groeien.…

fluiten fluiten fluitenkruid gij speelt rondom en woekert met uw bruid in welig bloeiende weiden ik zie uw pracht de zon begeleiden en mij , de schouwende mens met gelukzaligheid verblijden fluiten fluiten fluitenkruid gij zingt van vreugde met kleurrijk blad ik zou u willen plukken, stelen uit het veld doch laat u onberoerd geen…

de iris schaaft droog van dorst en honger ontdaan aan haar kelken kraag met minder blad maar meer vertoon leeft ze fier en wel in haar aarden luchtbel haar opzichtig oog gericht op de mensen aan de stroom ze is museumplant zonder nood aan het Woord, elke blik van een toevallige passant opnieuw sterkt haar in haar zonnebloei de weemoed…

Als ik aan een bloem ruik dan denk dat is fijn en dan zou ik heel graag een hommel willen zijn. een mooie vette hommel of een slanke bij lekker dan zo’n bloem in dat heeft wel wat voor mij. En als ik dan de reuk van de ene heb gehad dan vlieg ik naar een ander er zijn toch bloemen zat.…

mooi dat ze er in staan geschikt handen om een boeket lieten los niets meer aan doen staat mooi toch, zo…

zwarte zaad als mijn voortplantingsdaad een nieuwe bloem volgend jaar want jouw cyclus is niet klaar 1969.…

bij ons ging het om knoppen en bloemen…

ik reed de weg van Zwolle naar het zuiden en zag de pinksterbloemen staan zo luchtig en zo vluchtig met zo veel zijdezachte schoonheid tussen de vlakke groene wei als dat wat nog spontaan wil opengaan en ik zag mezelf als kind met blote benen in diezelfde wei zo opgetogen, blij dat ik ze toch weer wilde plukken veel liever nog en meer…

wanneer men in de ribbelende velden ons fronsende herkent omdat het wijds zicht geen enkele bloem kan verzinnen dan heeft het herfstige het leven de diepte ingedreven zullen wij koukleumend samen wachten tot het zich terug naar boven zal trachten…

hoe schoon uw gelaat gevat in scharlakenrood oh, hersftadonis…

tedere witte blaadjes tegen wilgentakken verscholen in het bamboegroen vervagen het witte licht en de stroperige strepen op een gezicht geven een antwoord op ogen vol vragen die verandering zagen willen terug naar hoe het begon ik lach naar die tedere, witte blaadjes in de warmte van een zachte zomerzon hangend over een brug kijk ik…