Alle inzendingen over bloesem

vol bloem, een foto op het scherm van schoonzus gesluierd beeldschoon, veranderend, de laatste jaren dement De jongste zoon die deed het woord Zijn vrouw 's arm warm om mijn broer gelegd met nagels rood Een dank was er, een koffie, thee en brood, een praten met elkaar En dan weer terug, de liften afgeslagen, want zonnig, bijna mei en bloesem…

Glazen vazen met helder water erin bloesem zo schoon als de eerste bloem in het voorjaar zo zal het zijn en ik u bemin ook wij zoeken; is dat niet waar Zo op de ladder; een wankele tree armen reikend boven mijn krullend haar pak ik mijn tak; daar is mijn zee de vlam, ; de gevoelige snaar Boven zijn gekomen vlak bij de wolken zo blauw…

Mijn bloesems draag ik in het haar wanneer de lente aangebroken men ruikt de liefde voor elkaar heeft in mijn bast hun naam gestoken Ik ben de moeder van het groen draag in mijn armen goede tijden mijn wortels blijven in de grond waar ze de wormen voedsel geven Mijn bladeren verdragen elk verhaal doet rupsen glanzend weer ontpoppen maar…

Driehoeksverhouding Vrijt zich op Men noemt het “God” Drie Wijzers Secondje Troch, gesponnen wollen'Sok Lammen Sta op Zure wijn Zuur-stof dorst Bach bloesems in aantocht Oosterse wijzen in op-gaande Zon Windvlagen van woorden Wéérklanken horen Spiegelen "Lichtjes" van de Zon een mondje vol De drieling in Wijzen Klokslagen het hart…

wen der tegenheên vaak overstelpende vloed voor een ogenblik tijds is geweken, zij de bloesem van vroegere weelde vergaan, zij ’t voor altijd op aard met vreugde gedaan, voel’ zich ’t hart bij herhaling nog breken; — toch verheft zich in vrede de geest naar omhoog, bij de daauwdrop der smeltende smart in het oog, en men beurt uit ons werelds…

Ik ben Blodeuwedd, gevormd uit bloesem van Brem, Eik en Moerasspirea overtref ik elke sterfelijke vrouw in schoonheid en sierlijkheid. Gwydion en Math, magiërs maakten mij om de lusten van Llew te bevredigen; hij huwde mij, nam mij als seksslaaf, huissloof, speeltje, ik was een sieraad aan zijn zij.…

Nu buigen blad en bloesem naar beneên Om háár te spreiden luchte baldakijn, Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor Ten bos in schrijdt, de lentekoningin.…

Dàt wens ik jou en ook natuurlijk dromen en wat vreugde om de kleine, daagse dingen die ons dragen en de kleuren van de herfst en 't bloesemen van bomen in de lente; het geuren van de regen, de winter met zijn stilte en de herfst met vruchten.…

In haar dromerigheid versmelt ze met het vloeibare van een voortdurend veranderende hemel, waarin nog de dood, nog het ebben van de tijd de veelkleurigheid van bloesems bedekken. Haar blik dwaalt over het geblakerde land van zwijgzaamheid, altijd zoekend, eindeloos wegrennend van zichzelf in haar eenzame vlucht.…

sjaal mijn verse gastheer Vanaf nu kan m'n echt gezicht terug bleken in de winterzon M'n formele uniform verlicht nu een gapend gat ginds zal alles licht schijnen dat statig weggesmolten masker is zelfs voor daar te zwartgeblakerd Plots klapwiekt mijn briesend herboren tapijt in een vliegende vaart achter de pure zielezang van bloesemende…

Het zonnetje schijnt door de wolken en bloesem geurt en kleurt het land. Het is weer zover: de vogels leggen eieren en moeder eend wandelt trots met haar kroost langs de kant. Heerlijk deze tijd van het jong geborene. O, Nederland je blijft mij bekoren.…

Als de gure winter nogmaals De aarde blad en bloesems rooft, En gij eenzaam zit te mijm'ren Met ter neer gebogen hoofd; Als de lange kruipende avond Vele droeve stonden biedt, Denk aan mij, die steeds u lief heb, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

van Johny kleur onhelder achternaam walker bitter met de verraderlijke smaak van rottigheid mijn lever geeft toestemming stilzwijgend het geweten wordt gestreeld en het gevoel geeft zich over ik spoel mijn gedachten weg en ververs mijn aderen met onreinigheid in het begin een uitgestrekte lach vastgepind van wang tot wang beginnende bloesem…

Het was hem, of de nacht begon, De bange duistre nacht, Al had nog niet de lieve zon Haar halve loop volbracht; Aan zon en bloesem hing zijn hart; Het dacht niet aan zijn boze smart, Aan bittre pijn en nood; Te sterven was zelfs wreed en hard Voor 't Kindeke van de Dood.…

Introitus o, mens, mijn beeld in jou geschapen ik treed nader tot jou beziel je met ademende genade laat ons samen juichen ons op gezamenlijk licht beraden langs verheffende wegen omgordeld door voortdurende bloesem laat ons zoeken naar een scheppende zegen 2) KYRIE mens, ik ontferm mij over jou leg je hand…

. - Hebt gij een dode schijn verloren - Zij gij 't die de eerste paasbloem vindt Om daar de aard mee af te romen, Tot de eerste Mei uw dorstig kind Over zijn bloesems heen ziet komen, En gij in de geruste schoot Van Holland's wei u leit te slapen; - Maar 't leven verft uw lijf nog rood!…

Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren, Gelijk een bloesem tussen steen: In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren, In rook, rumoer en ijdelheen! De Stad!…

Zie naar die gaard en klare beemd, En lees de vrucht van al uw daden En al uw kommer in de lach Van wat vergaat en wordt geboren: - Uw leven is een dorre dag, - Hebt gij een dode schijn verloren - Zij gij 't die de eerste paasbloem vindt Om daar de aard mee af te romen, Tot de eerste Mei uw dorstig kind Over zijn bloesems heen…

De straal vervare u niet die de onweerwolk ontschiet, en beef niet voor 't gerucht dat klatert door de lucht; maar zie hoe 't hemelnat weer bloesem, kelk en blad verfrist, verkwikt en drenkt en kracht en leven schenkt.…

Maar ze hebben al uw boeken gelezen en hun zielloze brein, dat de bloesem verlept en verdort het zaad, het onthoudt elke formule en ieder recept. Het mijmerend volk der zoovele Chinezen, zij zullen het jagen en zullen het delen in compagnieën en regimenten, en elk zal zo'n schrompelend wezen bevelen.…

De straal vervaar' u niet, Die de onweerswolk ontschiet; En beef niet voor 't gerucht, Dat klatert door de lucht; Maar zie, hoe 't hemelnat Weer bloesem, kelk en blad Verfrist, verkwikt en drenkt, En kracht en leven schenkt.…

Spoedig bemerken ze nu, hoe het stof op het veld en de landweg Door de dwarlende wind, in lichtgrauwe wolken omhoogsteeg; Hoe zich de bladrijke kruinen der linden als golvend bewogen; Hoe, als vlokkige sneeuw, de bloesem der kersen daarheen vloog; En hoe de onweersbui eensklaps op bruisende vlerken, Met onstuimige vaart, al loeiend en donderend…

Bloesems bedriegen, Bloemen verwelken, Alles vergaat-, Hemel en aarde, Alles verandert; De Eeuwige niet. 't Leed van de winter Maakt ons de lente Lieflijk en zoet. 't Leed van het strijden Maakt de Overwinning Heerlijk en groot. Dor was het aardrijk; God is gekomen: Alles herleeft.…

We spelen ”gastgezin” Binnen de formele deuren Waar ik zelf de naam moet lezen Om niet in een andere kamer te verdwalen Vindt “Fleur” blindelings zijn weg ,heen en terug, In het woon-en zorgcentrum Zinssnedes ,klanken ,een andere geboorte aankondigen, Soms met een klagende roepstem, Verdwalend in kamers, De geur van bloesems ontbreken, Geen…

.' III Leed als de golven van de oceaan die baren witte blaân van bloesems. Leed als van blaren aan de bomen. Bomen die kruinen worden, kruinen: der bergen wit gehelmde horden. Het arme leed wanneer het wordt ontzaggelik in het dragen aller leed, wordt scheppend leven weer.…

Thans is het in uw binnenst’ nacht; ’t Is koud, ’t is winter in uw boezem; Doet wel, en straks ontluikt de bloesem Der bloem, door ’t weldoen voortgebracht. Die deugd is u als ingezworen, Mijn Landgenoten!…

Door ‘t loof der linden gloort de zomerzon Omgonsd van bijen wuift de blonde bloesem Zijn frisse geur de blauwe hemel toe.…

De schepezeilen Worden met weidegeur gevuld, en mijlen Ver wordt de bonte bloesem opgetast Door wind op ooftboomen. Maar 't is geen last. Toen legde ze zich moe onder de haag, Zooals een koejong, een kalfje, dat traag Zich op z'n weeke pootjes laat, haar kin Vulde haar handen.…