Alle inzendingen over bomen spreken

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Want juist voor mensen die met bomen spreken valt er van hennep heel wat op te steken!…

Alleen de bomen spreken geluidloos naamloos in groei van de natuur rivieren worden smaller in ruimte in gedachten zonder poëzie beschrijf je landschap in een boek alsof er niemand jou kent ondanks jouw zwijgen is er een verhaal in de beeldentaal van tederheid leeft het schaduwland in gedachten.…

je kunt ze zien hangen aan het loodgrijs van het gehemelte Nog hoor ik de taal in het kaal van bomen spreken Hoeveel weken.... voor m'n diep verlangen naar Lente?…

Bomen spreken je aan in hun menigvuldige gedaanten. Een zacht ruisen van varens en grassen begeleidt je stappen. Vogelzang weerklinkt vanuit de struiken. Plots geritsel en dan stilte. In het blarentapijt zie je het leger van een ree. Rimpeling en spiegeling is het water van de beek.…

spreken eindelijk weer tegen mij een spreuk onverklaarbaar sterren kind gij loopt achter de feiten aan dromerig kijkend naar de halve maan doet maar wat laat zich gaan met alleen de wwarheid achter zich aan…

vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind water in overvloed en grond om te aarden zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten in diepere lagen naar het hoe en waarom…

Als woorden konden dromen gedichten konden spreken werden letters weer bomen op het dood papier Als bomen konden spreken letters konden dromen levende woorden leken was het bos al hier Nu wacht ik nog op zinnen die ik kan toevertrouwen aan de beelden van binnen op kringloop dichtpapier…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Vanzelfsprekend word je hierdoor geneuried, een windstoot slist je naam (verkeerd): de zwelling aan je oog vloeit uit in vergezicht. Hoe je zover gekomen bent. De opgehaalde ladder als een lam been. Al het graaiende beneden mag een ziekte zijn, je wordt toch niet benaderd, hoewel het sap als bloed pulseert en driftig lustberichten doorseint…

Wanneer ons spreken zwijgt. Wanneer ons denken stopt. Wanneer we de taal van dat wat is, verstaan in het geruis van bomen. Wanneer we de bomen in het bos weer zien. Zij denken niet maar weten alles. Door vensters tussen gedachten in schijnt een oeroud licht. Onze gedachten vallen als bladeren van onze volwassen bomen.…

Of wij dezelfde taal .....spreken? vroeg hij me...... onder de bomen schuilplaats voor 'n plotse regenbui Ik heb het al jaren eerder vergeleken Het antwoord schuldig tot op deze regendag Tussen spreken en verstaan 'n verschil als tussen zon en maan hemel en aarde.…

Hier kan ik ademhalen met diepe teugen ademhalen Hier kan ik beelden drinken uit het blauw uit het groen Hier spreken aarde en lucht water en vuur wel duizend talen Hier staan struik en boom boom en struik in boezelaar en boezeroen Hier kan ik ademhalen.…

als een bom sloeg hij in emoties spreek voor zich lopen zonder een woord te kunnen spreken dwalen in je eigen wereld waar in alles nu anders blijkt te zijn dan je dacht even hart en diep zuchtend en de rook blijkt verdwijnen gedurende in de tijd blijkt allemaal niet zo slecht als de rook verdwenen is…

Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Het schrijft zo makkelijk Gemeend als of het geschreven is met het bloed uit mijn hart Nu alleen nog op de tong krijgen…

met een lach Ook al ben ik er niet mee eens, diep ongelukkig Sta ik wel honderd procent achter de dagdromen die mij lukken Dus laat mij spreken Want dat is beter dan het wel weten van opgeven…

Spreken is ZILVER Zwijgen is GOUD Blijven zwijgen is Brandbaar HOUT…

Hij sprak van leven en van dood, hij sprak van vergeven en van schuld hij sprak van nemen en ook geven, hij sprak van jou en ook van mij. Hij sprak over liefde en van haten, hij sprak van haasten en geduld, hij sprak van kinderen en beesten, hij sprak ook over heel veel geluk. Hij sprak van ziek zijn en ook sterven, hij sprak van lijden maar…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

Blij ben ik dat we spraken, over dit en over dat, blij ben ik met het feit, dat we in elk geval, contact hebben gehad, dat zou nu niet meer kunnen je werd geveld als een grote boom, door een ziekte die nu bijna gewoon, aan het worden is.…

Natuurlijk moeten we altijd spreken Om ergens begrip voor te kweken. Door te verzwijgen Zul je geen aandacht krijgen, Je kans is verkeken. Spreken is zilver En zwijgen is fout.…

Je zegt: Spreek niet van liefde tussen ons. Ik schud mijn hoofd: Mijn God, ik zou niet durven! Hij gaf je immers een vrouw en daarmee basta en daarmee af.…

Jouw ogen, ze spreken, zonder te spreken geven raad, maar doen me soms ook pijn toch zal ik vele dingen niet gauw vergeten door jou, voel ik me sterker en niet klein. Jouw ogen, weergeven de natuur met kleur, leren me soms hoe het leven toch kan zijn je bent lief, behulpzaam, maar wat ik betreur waarom, kunnen we niet vaker samen zijn?…

Een kwarteeuw plus twee maakt zevenentwintig vervlogen jaren over een an- dere boeg Het roer niet verlangd, moest drastisch radicaal en onmiddellijk om... Man overboord, lijkt buiten bewustzijn, coma geen reactie, echt alles lijkt dood De kou sloeg een ieder om het hart tot het moment dat de arts ging reanimeren, stier- ven langzaam…

Hetzelfde geldt voor bomen, hoe mooi verwrongen ze ook kunnen zijn. Het is veel interessanter om over aardappels te spreken: ze hebben verrassende ogen die soms wortel kunnen schieten.…

je armen bewogen als takken aan een boom ik zag je eenzaamheid en sloeg de beelden op zonder er met jou over te spreken ik dacht even dat ik je ziel had gezien misschien kon je alleen maar op jezelf staan lukte het niet om van je plaats te komen?…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…

wentel gekke wind het stof in kringen de veel te vroeg gevallen bladeren met dode bloesems die vergaderen dans met resten van papieren dingen draai mijn zinnen, spreek mijn woorden hardop luid en laat ze galmen dein dan mee met groene halmen draag mijn stof naar kanten boorden jij dwaze vriend de wind mijn ogen zien je wazig mijn stem…

Een woordenstroom verlaat mijn mond in rust, en vindt de plek die ik heb uitgezocht. Maar tussen al de golven op zijn tocht, verliest hij stilaan voeling met de kust. Misschien zou zwijgen beter voor mij zijn. Hoewel ik dan blijf zitten met die pijn.…