Netgedichten

netgedicht (nr. 69.925):

Wanneer ons denken stopt

Wanneer ons spreken zwijgt.
Wanneer ons denken stopt.

Wanneer we de taal van dat wat is,
verstaan in het geruis van bomen.
Wanneer we de bomen in het bos
weer zien.
Zij denken niet maar weten alles.

Door vensters tussen gedachten in
schijnt een oeroud licht.
Onze gedachten vallen als bladeren
van onze volwassen bomen.
Onze wortels blijven ons voeden.
Onze stam blijft staan.

Wanneer oude bomen ruisen.
Wanneer de bladeren vallen.
Wanneer ons denken stopt.