Alle inzendingen over boos

Op de natte bosgrond lag ik te staren naar de hemel maar mijn blik bereikte die niet Ik zag dat een engel de hemel verduisterde Het was een engel in mensengedaante met vleugels gelijk een Vlinder…

Me fiets is gejat ben zo kwaad ben het zo zat want Ze hebben me fiets gejat Wanneer blijven ze eens met hun poten van mijn spullen af Nee, Kom als een dief in de nacht.. da's pas laf Den Haag klote stad ben het zo moe ben het zo zat want Ze hebben voor de 2x mijn fiets gejat…

Gedachten temidden van een bos krachtige eiken die knoestige takken ver in het rond uitbreiden hier en daar door schaduw van groene brede kronen verraste ogen naar een licht- heldere blauwe hemel leiden en lopen langs een smal zandpad waar doorvallend zonlicht groene bladeren bespeelt donkere en felle kleuren grauwe stammen het rijk…

In dit bos staan bomen schots en scheef aan de grens van Nederland en Duitsland. Er liggen dennenappels, mos op de grond, het bos lijkt eindeloos, vogelgeluiden, bomen die knarsen.…

(Voor Wouter Bos) Wat begon als een dansje in betere tijden - je hebt er zin in - bleek een oefening voor je stap uit de schaduw, midden in het volle licht van een duister zonder weerga, wereldwijd. Een aanloop die teruggaat tot de kern van de droom en de daad.…

ik heb een hekel aan mensen die pijn niet verstaan zomaar woorden zeggen zonder na te denken hoe een mens zich daarbij voelt dat trekken zij zich niet aan ze lachen liever dan te zeggen: hey kop op blijf doorgaan…

Als zij vrolijk is Klinken er klokjes In haar stem Als zij boos is niet…

Oorverdovend gedonder doet haar verschrikt van de berg rollen hoog gras wijkt door haar komst het groene gewas kleurt de tijd welke gisteren nog vleugels gaf op zonovergoten hoogtes werden deze vandaag abrupt ontnomen wat bewijst dat niets is wat het lijkt…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

Franjes maanlichten, als wormen zich boren door stilten van kastanjes Verlaten is het hier, geen gelaten kinderziel in de schuilhut van het bos.…

het waren jouw kleerscheuren die je hier had laten liggen welke me pas opvallen wanneer ik er bijna over struikel ik waande me op grote hoogte waar de wind mijn rokken deed bollen het spiegelbeeld bleek in diepe rouw buigende treurwilg helde over pardoes val ik op de grond verwens ik jou ten zeerste als ik 'n plan smeed *…

In het bos kan ik helemaal wegdromen, kabouter- en elfensprookjes naar boven laten komen. Dromerig laat ik mijn ogen dwalen om zachte innige beelden naar boven te halen. Ik kan er luisteren naar het gefluister van het water, het spel van kabouters en elfengeschater.…

Maar 't vreemd geheimvol-stille van de tijd, Der voog'len zwijgen en de diepe rust, Die als een angst beklemmend alles sust, Doen voelen dat een macht'ge wordt verbeid, Die langzaam nadert, en de vlammendos Verniet'gen zal van 't nu nog pralend bos.…

edelherten het voedsel van het wilde leven de nacht treedt in, en heeft ‘t bos een droom gegeven.…

In het donker Gerijpt tot Hout van grote Klasse, heldere Overgangen naar Smal, schoon spinthout, Op de houtstek Blijkt pas hoe Kolossaal de kwaliteit Van het leven is dat In het donker Groot werd, Het donker dat Naast dood ook Leven schiep…

er valt alleen maar vreemde regen uit een hemel die geen kleur lijkt te kennen alle bomen houden lijf gestrekt en armen wijd hoe eenzaam is dit bos dat geen moederliefde kent…

In de nazomer lokt de bosrand met het zoet van wilde bramen…

Schoon sterft het bos, een ridder zonder blaam, Gedost in geel en hartverheugend rood, Met helmpluim, die de veed'ren vliegen laat, En helle lans met wapperende vaan.…

Ik heb je in het bos verstopt. Het is niet zo ver, ik kom er vaak. En het is heel vertrouwd. De anderen zoeken nog steeds. Vragen zich af waar je bent. Maar ik vind je meteen, zodra de voorjaarszon het woud verwarmt. We fietsen samen. Luisteren naar de vogels. Praten met de bomen. Je verandert niet.…

Voelbaar tussen de bomen wacht het woud totdat jij het ziet en groet. Stilte antwoordt, geeft de beek stroming, maakt de boom vol blad, vult de wilde raat met honing. Hier lopen wij, vrij van stenen, vrij om stil te staan bij het oude woud dat voortleeft in deze groene long tussen twee wijken.…

de geur van ruimte gestapeld bijeen liggend vrijheid in het bos…

Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…

Een bos met sleutels. Een ring waaraan in iedere pasvorm wordt bewaard; gekarteld gevormd; kort of lang bemeten een mogelijkheid die deuren opent naar een toekomst die niet met rancune de ruimte in staart. Gestaalde toegang soms breekbaar, maar altijd eenheid zoekend met een slot.…

nog een flinke slok nostalgia vanuit de bleke bodem van de fles na de herfststorm wacht de winter nog een laatste bundel zonneschijn vanuit een zwaarbewolkte lucht na de regen rest het wachten nog een allerlaatste broze glimlach van een vochtig bladverliezend bos na de kaalslag volgt het frisse groen tot het voorjaar oude troostboom…

Twee spechten tikken een jong boompje: hun roffel kan hier niet luiden.…

Een verrassend bos omgeven door groen en rust verloren in moment Hoe heerlijk het is om te struinen in het bos waar ik verscheidenheid aan flora en fauna waarneem op hetzelfde moment beleven van vrije klanken van een zacht kabbelend water of van prettig aanvoelend gras dat een stukje bodem bedekt.…

Een pad in het bos paddenstoel tovert uit hoed diverse sporen…

Op schommeltwijgen is het blijven staan, deinend schouwen over voedselvoorraden: heel het bos biedt smakelijke vruchten aan.…

haar lichaam is als een verwaarloosd woud dat door de echtgenote werd geprezen haar gebrek kan de hebzucht genezen tot heden toe wordt er nog niet verbouwd er waren nog plekjes voor een samenzijn waar een streling of zoen zich vermaakte met de tere huid die regelmatig staakte en de imperfecties kende van de pijn geen één beminde zoals…

maar dan komt Boos nee, nee zegt Boos over mijn rotte lijk dit is niet goed dit doe ik niet je draait je om je bent alleen ze roepen in je rug je ziet de rand en Boos zegt vooruit er is geen weg terug dan als er niemand of niks meer zeker is dan komt geloof dan komt moed het is onmogelijk en het is goed…