Alle inzendingen over boven en onder water

het water zag omgeven door zachte rimpels haarzelf in lijnen van de tijd en ja het was goed…

Een vrouw staat op haar draaischijf bloot te wezen. De mannen zitten, elk in hun cabine, te kijken naar een echte pantomime. Die volgen ze intens door lip te lezen. Mannen weten, als ze staan te hijgen, dat ze hier belastingaftrek krijgen.…

"Het bulder vrij op 't woeste meer Ik kijk eens buiten naar 't weer En ga dan thuis wat slapen " Tollens 'Tevredenheid' Ach! waartoe dat eeuwig klagen, Ontevreden, onvernoegd; God geeft niemand meer te dragen, Dan juist voor zijn krachten voegt. Wangunst zie 'k elks hart verteren, Woekrend als een fel venijn…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

Hoor mij, oh Water: laat m’n gevoelens stromen, zuiver en liefdevol kabbelen door m’n diepste dromen. Elementalen, vervul mijn wens: maak mijn wezen geschikt om te leven, aards en verheven, als bezielende mens.…

Helaas! helaas! de wrede smart Wil zelfs geen dichter sparen- Dat moest mijn teder vaderhart Op bitt're wijs ervaren. Hij, die ons allen heeft gewrocht, Zo wijs en goedertieren, Hij heeft ons ditmaal zwaar bezocht; Ons Jantje lijdt aan klieren. Ik vreesde 't vroeg, ik zag het lang, Ik zag zijn halsje zwellen- En eindelijk kwam…

je bent verdrietig met daaraanvolgend een dikke traan het loopje naar het monument maar Hij zal met jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede…

nimmer zag men geeuwen ze tuurde plat op de rug gelegen naar de meeuwen dan opgestaan in het arendsduin de meeuwen in t zwerk ze kenden haar zij zwom daar had altijd stille wenk van flad'rende vleugels straks in deeltjes uitgestrooid wordt zij gevangen door fladr'end gevleugelte brengend haar naar hogere lagen waar meeuwen met deeltjes…

Boven het maaiveld. Een kraaienpaar jaagt eendrachtig een roofzuchtige buizerd boven het bedauwde maaiveld weg. Ik hou erg van voor de hand liggende symboliek dezer dagen. ----------------------- uit: 'Klaai', 2008.…

Zonder het woord uit te spreken Is ze er, zoals jij er bent, Zoals ik er is Verzamelt ze de restanten Van vandaag, van gisteren, En neemt hen in zich op - Een enkele regenworm, Een spaarzame pissebed Woelen haar wat onwillig om: Het is nu eenmaal hun taak, Maar zin hebben ze er allang Niet meer in, ze vinden het goed zo, En…

kleur streng kijkend naar de kaarsjes die er gekleurd op staan en ballen plukken watten slingers van zilver het sfeervol geheel completeren gadegeslagen door een emmer water en een jongetje met heel grote ogen…

maar in de contouren liet zelfs het water de eerbied voor later feilloos zien waar tijd zijn lijnen trekt tekent ervaring jouw unieke levensplek…

water 6g was al nooit een prater…

van verdriet en vond ons volle bootje amusant het water ziekte als een parasiet ik werd er aangepakt als immigrant op vreemde plassen en in diskrediet ik keerde t’rug als natte figurant…

Ik guts en giet het roestig water over mijn stekjes en mijn weideland vang regen op in een ton voor later en meng mijn klei met schelpenzand.…

Beambten van Parkeerbeheer zagen aan de Churchilllaan te Leiden een tachtigplusser het ijs oprijden na een clash in het wegverkeer Het scootmobiel zakte naar benee waarna hoofd en oren boven water uitstaken mooi dat twee zielen één gedachte uitspraken It’s Daddy van Hyacinth Bouquet Men zag ze naar het telefoonboek grijpen pront daarop…

in harmonie te kunnen fluisteren zij zal de bruid worden van een voortrekker aan het levensnet en doorheen sterrenstelsels tronen met tijd zullen ze het heelal krom trekken en het touw verankeren met een knoop boven de aarde en dan zal ze ons haar kinderen tonen * opdat wij zouden slapen…

De liefde drijft boven, barst van het blad, het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten.…

het soort pret ogen door de kier van leven heen kijken geen dans is lila de leeuw is gevonden in de werld van een rede naar mist staar jij nog steeds in beweging waar het water een rimpel laat dansen…

but I turned to the left and walked to the river (Henk van Dijk) en zag boven het water het oog van twintig lentes, wagenwijd open het dreef schuin door het gordijn naar mijn vingers alsof de ondergrondse gangen geen bestaan kenden, ik altijd al geweten…

Wat meer dan rozen in de storm gebogen En bladerloos geschud boven de eigen blaren, En oude tederheden, die geteisterd waren Met droefenis en die geen troost vermogen.…

met je mee hoe bitter en eenzaam alleen en verlaten gegeseld door water en wind schreeuwt mijn ziel om bij te praten met jou die ik niet meer vind there will remain nothing… only the scene…

Maar de natuur gaat zijn grillige gang vier kleintjes zijn er nog, 'k ben bang voor die onzichtbare moordenaar onder water want na veel moeder-gesnater verdween een kleintje onder 't oppervlak kwam niet meer boven, hoorde geen gesmak dus vreten niet alleen vogels die kleintjes op nee, de onzichtbare moordenaar in 't ruime sop.…

De liefde drijft boven, barst van het blad, het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten.…

‘t zwarte klotsende water staat het huilende kind het verdriet meegedragen door de wind…

paard dat louter water is, uiteenvalt in geschuimbek- zocht ik bij voorkeur echter diepten die geen daglicht velen, omtrent een steenworp van d’onoirbaar gloeiende kern; daar zal betijen wat mij jaagt. --------------------------------------- Uit: 'De academische Boekengids', 2010.…

Niet zo snel Niet dat ik niet durf Er blijft een drempel Je hebt je trots En ook zelfrespect Dat wel Zo heb ik Heel wat meegemaakt Kopje onder Naar de bodem Keer op keer Laat mij maar Haast verdrinken Ik worstel En kom boven Ik red me wel Telkens weer…

als ik aan jou denk denk ik aan alle deuren en het schuifgordijn met de deur in huis zo is het ooit begonnen op een mooie plek je had net de deur achter je dicht gegooid en ik kende je niet we zaten boven je wilde overzicht en dat wist ik nog wel de zon scheen ons toe met uitzicht over water de deur op een kier we…

Als ik poëzie lees lees ik om het onbegrijpelijke behoeft geen bevreemdende bril tussen de woorden zit de amechtigheid de geest geurloos en onuitsprekelijk verleden tijd mijn mond blaast dan bellen van beelden demonen verdronken in mijn geheugen heel soms komt een oud vergaan schip boven water krijg ik wat speelruimte in het heden van het…

Als alle dagen op elkaar gaan lijken ontstaat bij mij een doods en kil gevoel als je dan ook nog iedere dag hoort van zoveel doden, vrachtwagens met lijken dan lijken die dagen op lijken te gaan lijken doods, bleek, grauw, rauw en oh zo ijzig stil even wordt ik zelf lijkbleek, doodsbang en moe maar dan spreek ik mij mens- en manmoedig…