inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.849):

WATERSPIEGEL

Mijn bron ligt in tweestromenland
dat hier en nu te vinden is.
Ik zwengel mijn pomp met eigen hand
en laaf mijn barre wildernis.

Ik guts en giet het roestig water
over mijn stekjes en mijn weideland
vang regen op in een ton voor later
en meng mijn klei met schelpenzand.

Boven de voordeur lost de scheve goot
tiktakdruppels die mijn voorhoofd raken
met een tok als volgde de dood
terwijl zij mij juist naar leven smaken

van vallen en vast en damp en vloed
van stil en wild en veel en sparen.
Dat heeft de waterspiegel van mij tegoed:
respect, steeds stijgend met de jaren.

Schrijver: Marion Oprel, 23 maart 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 188

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)