WATERSPIEGEL
Mijn bron ligt in tweestromenland
dat hier en nu te vinden is.
Ik zwengel mijn pomp met eigen hand
en laaf mijn barre wildernis.
Ik guts en giet het roestig water
over mijn stekjes en mijn weideland
vang regen op in een ton voor later
en meng mijn klei met schelpenzand.
Boven de voordeur lost de scheve goot
tiktakdruppels die mijn voorhoofd raken
met een tok als volgde de dood
terwijl zij mij juist naar leven smaken
van vallen en vast en damp en vloed
van stil en wild en veel en sparen.
Dat heeft de waterspiegel van mij tegoed:
respect, steeds stijgend met de jaren.
Geplaatst in de categorie: natuur