199 resultaten.
terugblik
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 196 's avonds
onder een oude treurwilg
zie ik de dag
weerspiegelt in het water
al het goede en kwade rimpelt weg…
Boomterreur
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 182 in het park om de hoek
langs een haag van hazelaar
op een veldje van kort gras
staan twee bomen naast elkaar
links een treurwilg, rechts een berk
of een boom die daarop lijkt
maar het kan ook andersom
ligt eraan vanwaar je kijkt
maar die treurwilg van de twee
staat het dichtste langs het pad
maakt een buiging met haar kroon
heeft haar…
Onmacht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 924 Onder golven bedolven
in het kolkende water
in onmacht getracht
niet te denken aan later
steeds buigend en zuigend
en eindeloos diep
afschrikkend verstikkend
en doof toen ik riep.…
William’s epilogue
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 150 Ik had jullie willen vergeten
als bijzaak bij een spel:
boom en vis, elkaars
onbenaderbaar
toneel
Er zijn treurwilgen
die hun takken hangen
Er zijn vissen
die springen…
impressie
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 200 grisgrassend
schieten sloten
door het weiland
spetterend
goudgeel speenkruid
siert de walkant
als een volleerd mannequin
toont de treurwilg
een gewaad in filigrain…
Yannis Koutsouradis, een kunstenaar met kleur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Zie de foto van zijn kunstwerk, mijn gevoel toen ik er naar keek als volgt verwoord:
Als regenbogen zich zouden kunnen verbeelden
dan roept dit buigende beeld
zoveel kleuren op waarover je je mag buigen!…
Stemmingsstoornis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 293 Buigend
Het stug meegaand
Pitriet
Vergramd zijn geest
Over alles wat was geweest
Mooi gemuild de korf
Die zonder die ellende
Nooit was geweest
In zielsverwantschap opgedragen aan Bob, Arbeidstherapie jaargang 2011, Academisch Ziekenhuis Groningen…
zeevlinder
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 325 zou het kunnen
dat ik een treurwilg ben
aan de rand van een rivier
waarin ik mijn armen
kan laten
rusten
alsof
regen aan het eind
van het water
begrijpt dat de vlinder
die erop drijft
een natuurgedicht is
met open grenzen…
Leegte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 626 Zoals de twijgen van de treurwilg rillen
als de ochtend hen met dauw bekleedt
of het beladen nijgen naar de aarde
wanneer herinneringen zwart omrand
in marmeren ogen staren…
Leef nu
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 653 Buigend over de plecht, daar waar de boeg
het ijs splijt, slechts in dat ene ondeelbare
moment leef je in het heden.…
Bomen spreken voor zich
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 255 vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind
water in overvloed en grond om te aarden
zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen
en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten
in diepere lagen naar het hoe en waarom…
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.664 buigt, verachten,
De treurwilg, die de wolken zoekt, misdoet, -
Want elk moet, wat hem past te doen, betrachten;
Wie, wat zijn aard beveelt, verricht, is goed;
De duif zij zacht, maar de arend toon' zijn krachten,
En gal zij bitter, maar de honing zoet.…
Poëtisch gezien
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 6.319 Zie hoe fel de boterbloemen kleuren
in het zonnelicht dat ze wakker kust
zo zacht, dat het goudgeel stralend rust
op de blad’ren die van knop nu scheuren
aan de waterkant, in dromen gesust
terwijl ze stil het spiegelzicht keuren
hangen de wilgen twijgend te treuren
zich van hun eigen schoonheid onbewust
in ‘t groene boord van het weidemeer…
Onverwacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 35 Treurwilgentakken
neerhangend in het water
raken een meerkoet…
ik zou je willen vergeten verlaten
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.258 Ik zou je willen vergeten, verlaten
maar zie:
De treurwilg hangt zijn draden in het water
en vissen springen
soms…
Kraai
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 712 We kunnen het vragen aan de zwarte kraai,
die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…
Laatste groet
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.453 Treurwilgen buigen,
Auto’s die stoppen,
Voetgangers kijken om,
Alles stil en licht.
In een zwarte lange stoet waarvan,
De bestemming bekend is.
Achter een raampje weggezonken,
In een ruimte van emotie
Treurwilgen buigen,
Auto’s die stoppen,
Voetgangers kijken om,
Alles stil en licht.
Veel mensen opgedrongen.…
Beklijven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 138 Een bloem, gekneusd
fragiel buigend voor het leven
Het hart scharlaken gekleurd
hunkerend naar zonlicht en verschiet
Een aureool gevat in hoop en stalen moed
gesterkt door brandende wil en alles kunnen geven
Icoon van liefde en intens naasten verdriet
beklijf
Het moet……
Wilgendood
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 512 adem
verdrinkt en alles ziet wazig
het breekt, je hoort je knoken kraken
je levensdraad knapt middendoor
en doods
lig je dan, godverlaten, aan de oever van die sloot
waar je jarenlang ontwaakte
en de ochtenddauw je raakte
en éénieder die je ooit zag stralen,
heel zeker wist
die treurwilg ginder,
die treurt nooit.…
Stof tot klagen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 304 De treurwilg is tot jammerhout verzaagd;
z'n huilebalken prijken aan 't plafond.
- En elke wand, een klaagmuur, noodt tot stenen,
waarvan hij is gemetseld - én tot wenen.…
Dodo in pace
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 In een treurwilg
Zit een dodo
Uitgestorven en wel
Met een knagend geweten
En een alles-behalve 9-tot-5-mentaliteit
Te spelen met een jojo
En een toto-formulier
Want geluk
Kent zijn up and downs
Gloria in excelsis dodo…
Nachtdienst
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 291 schaduwhuizen vallen op straat
tussen scheve bomen
wier kruinen met
bloemen stoeien in overtuinen
waar de laatste vogels nog vliegen
en treurwilgen de avond
wiegen in bootjes die op
het water deinen
zal een drevelgat in de
schemer verschijnen…
Gevangen gevoelens
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.113 Zachtjes streelt de stilte
Haar gure kou over mijn gezicht
De bries van onrust stormt
Door de nachten naar het licht
Een treurwilg wuift me bescheiden toe
De duistere rust van een lege ruimte
Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…
aankomst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 geen weeklacht
toen ze afdaalden
naar het diepe water
een litanie slechts
van monotoon
zacht geprevel
een offerande
aan de zwarte hemel
water van de dood
geen weeklacht
in de wildernis
toen bomen braken
een ritueel slechts
van buigend barsten
naar het diepe water
toen ze afdaalden
naar de krochten
van hun ziel…
Gronden
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 929 Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een vreugdebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.…
Hoop
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 243 In de verte golven
dromen
aan een buigende horizon
van het blakende
heuvelland.
De schoorsteen rookt,
de waakvlam brandt
en de hoop rijst
dat jij dat binnenkort
weer ziet.…
Maart (de derde van de derde)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 61 De blauwgrijs paarsgetinte envelop
Bedrukt mijn toch al zwaar belast gemoed
De uitkomst weet ik al, 't is nooit echt goed
Ach wordt die treurwilg ooit nog een klimop?
Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten
Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…
Lachrimpels
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 489 Wij waren aan het meer van dromen
in de schaduw van de treurwilg, vissend
naar gedichten, grappen en verhalen
wij waren soms heel stil en keken
hoe de eenden cirkels op het water dansten
in onze kamer
dat een universum op zichzelf was
geluk als origami hart
varend op je lachrimpels, wij waren...…
suites voor annemieke II
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 152 het rode truitje
het diepe zwarte water
de witte lotus
er is wat met haar
te praten of fluisteren ze
tegen de ruiten
op de rotonde
de dikste vrouw van de stad
voorrang op de fiets
iets in mijn ooghoek
de wind ratelt de ruiten
beweegt schaduwen
het haar van mijn lief
geelbruine treurwilgen
bijna tot de grond…
Beloften
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Treurwilg
Hoe treurig treurt de wilg,
huilt katjestranen aan de waterkant.
Het voorjaar komt eraan, echt!
Al is het deze keer wat later…
Knotwilg
Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen,
wacht nog even met het uit te strooien,
tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien
en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…