Alle inzendingen over dansen op de maan

De vieze man, zonder medegevoel. Een vertrapte straattegel in de zondagse regen. Leven doet hij zo nog wel, maar wie zal voor hem zijn voeten vegen?…

Een maan bleek en vol ligt in een wijde haven, waar ze niet keert, ons de tijd verleert. Gegroeid ongehavend aan de aarde, zwijgend volmaakt ver buiten een vast begrip. Stil broedt de schijf ongewijzigd op hetzelfde plan.…

Een vrouw gemaakt uit een rib van een man Een vrouw ontroostbaar en rukt een rib uit haar lichaam Nu is de eeuwige vlam uit van die man waar die vrouw zoveel van houdt…

Over genegenheid weet ik door zomerse nachten onder maanlicht van het muggenland bij het meer alsof ik ergens in een verte een brief moet schrijven plotseling een vreemdeling zonder adres op de oevers in diepte van het ogenblik, in romantiek zo divers onder wolken die als slagschepen regen bezorgen op het hoofd van mijn personage in een droom…

duikt in schoonheid onder met diamant getinte stralen smelt langzaam de horizon in alle poëzie talen troost ze mij door haar verleidelijk lonken met een lichtstreep van tintelend verlangen wil de zee een laatste glimp ontvangen deze dag brengt geen nacht immers de maan loopt wacht…

staren naar bomen verklaren onze dromen in het niemandsland staat een schaal met rottend fruit stilleven, vergankelijkheid verdriet in eenzaamheid wind waait emoties over het hart vreemde maan, vertrouwde wol om te verlangen in het leven.…

De lucht wordt donker, de tegenwind maakt me moe – was er maar een maan.…

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

Mijn mannelijke wortels, ondervoed, Die leefden in Noord-Israël weer op Een cursus vechten kreeg ze uit het slop Ze werden stevig en ik had weer moed In Frankrijk zag je vroeger het duel De pub was een arena voor de Britten Als je in de VS het niet ziet zitten Dan schiet je; zet je levens op het spel Waarmee kon je de jager in je temmen…

Volle maan In de nacht met volle maan is mijn geest enigszins ontdaan Gedachten onderhevig aan yin en yang door yin energie verleid door yang balans weer recht gebreid Als ik het ochtendlicht weer vertrouwd zie gloren voel ik me als herboren Voel me sterk en krachtig zie de nieuwe dag als prachtig De yin kracht blijft me trouw in het…

Bevindt zich een man op een zuil die zich alleen door God in zijn hart laat kijken. Hij is die man van het nu, maar ook van een devoot verleden. Zijn hart vindt pas rust als er voor de eeuwigheid kan worden gebeden. Zijn lot is dat van de wereld op de klassiek gebeeldhouwde pilaar. Waarbij iedere zoutkorrel in zijn wonden loutert.…

Onder het licht van de maan. Onder het wassen van het witte licht in reflectie. Weerkaatst het licht in de duisternis als een nachtwaker op zijn post in een connectie. Een connectie die de aarde goed is gezind.…

Wandelend over een verlaten kronkelpaadje Slingerend langs knoestige bomen Loop ik vergezeld door zilver maanlicht Zomaar wat te dagdromen Kijkend omhoog, naar de witte magische bol Voel ik inwendig de lol Om een diepe wens te uiten Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten Overvallen door een gevoel zeer frappant Lijkt het alsof…

De jonge man volgde de rivier Zijn aderen Zijn bloed Gehuld in een pantser Hij toonde moed Dat was toen vroeger Nu een oude man net voor zijn dood krijgt hij een visioen Hij begreep die vluchteling wel Luisteren naar zijn verhaal Gaf hem terug zijn vroegere moraal…

Voetbal postzegels platen mannen zijn piraten Op hun eigen schip Met avonturieren bloed een vrouw voor het goede gemoed de passie bovenaan de lijst dat houdt hem gedeisd van de straat Een man is een piraat Een eigenwijze avonturier als de banden te veel knellen worden het rebellen Laat ze vrij hun weg bevaren dan worden het geen…

Barbara en Lo houden mij wakker ze slapen zo roze op de bank hun woorden van vanavond stromen nog ik zie mijn gezicht in het raam als een maan met ogen de nacht is helder bevroren tijd een droom van slapende vriendschap en een volle maan met ogen boven de ijsrivier…

Ik kijk naar de maan voor troost, maar ze schuift verder – zo troosten manen.…

de hand is waar het om gaat is geloof open je hart voor de liefde voor onszelf, de maan, de wind, de sterren.…

Er komt een man die zijn luie stoel verlaat, zich kalm verheft, zich naar believen kleedt, z’n baard herschikt en zich verdiept naar eigen traktaat en met zijn hand de uitstoot van het jaar behoedzaam van de rode mantel slaat, hij maakt zich even vrij om een nieuwe gesp aan zijn broekriem te maken, elk jaar komt er een gaatje…

Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt alleen maar aan vandaag. Hij wil niet aan morgen denken. Gisteren is hij reeds vergeten. Hij zit gevangen in het hier en nu. Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen.…

'n paar vragen voor wonen op de maan...!…

Inkomende raketten sirenes loeien de ogen wijd open vol afschuw om ‘t geweld in Jeruzalem Zoete schoonheid roos van Sharon gouden stad van herinnering met de man op de ezel die hier de poort binnenreed Och Jeruzalem stad vol leed indien ik u vergeet zo vergete mij mijn rechterhand Zo sprak het Woord in dit Heilig oord…

, in een mistroostige eetgelegenheid brak zij het brood en schreef in het avondschrift woorden over het nachtwoud: Bomen van het nachtwoud staan in duisternis samen onder sterren van de nacht jonge takken spruiten naar de hemel onder het spaarlicht van sterren gefemel tekenen van tijd, samen bij het water waar in spiegelbeeld, de maan…

Er zit altijd een man van steen in tuin met soms een kat op zijn kruin een zwarte, rode of heel harige die ook zijn staart drapeert om zijn hals als ware 't mans baard.…

Het zal wel knokken worden misschien had ze beter man kunnen worden…

omdat er niemand anders was, niemandsland zijn handen aan zijn kruis, manhaftig kruis eenzame man alleen in een onbewoond huis.…

Pril in het ontwaken van het ochtendgloren dacht hij nog na over de droomcyclus die hem zo had weten te ontroeren in het duister een ontluikende dagdroom viel hem ten deel op het bord, met zijn ontbijt naast een spiegelei ontwaarde hij zich een innerlijke bespiegeling zuinig in huisvlijt nijverig in eenvoud in dat bijzondere…

Een herfstmaan schijnt over de velden daar aan de oevers van haar haar liefdesboek moet hij zich bezinnen over het strand en het feit dat hij geen kleren draagt hoog aan de hemel glanzend schijnt de maan over de daken het is nu herfst, in leeftijd en in ouderdom in seizoen en in vergankelijkheid kom we lopen naar de dikke deur verdwijnen…

vanavond staat het evenbeeld aan de hemel, helder maar verzwegen het drijft met wolkenvelden mee op een marmeren maanmeer en onderkoelt het oog met ijskristallen even is er herkenning maar het moment lijkt met zachte bries mee te zweven niemand weet dat in dit maagdelijk schoon de maan van haar zielekind is bevallen…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…