Alle inzendingen over dansen op de maan

in het oosten onverstoorbaar vol en rond de maanmeloen…

zou ie het nog weten, die belangrijke man hoe wij vroeger knikkerden om de pot busje-schrap deden en hard wegrenden om niet gevonden te worden steppend met luchtbanden om de hoek sjeesden moedertje en vadertje speelden met een rol Mariakaakjes bij slecht weer de tafel naar het raam geschoven Dinky Toys en blokkendoos de wereld zou ie zichzelf…

Hoog op de top van het duin ontwaart men een prachtige zonsondergang een vuurbal weerkaatst boven het golvende water de schemering valt en de maan werpt zijn lange stralen over de zee die zich koestert in de vallende duisternis lijkt het bij vloed of het een meer is de zee kabbelt voortdurend op het roze met zilveren zand het zilte nat…

Ik spiegel mijzelf in het glanzende wad, dat mijn nachtgezicht golvend weerkaatst, dat zout en zacht, vruchtbaar, zinderend, zandkorrels doet neerdalen op mijn tong, 'Een wit golvend linnen omhult de gestalte van de maangodin, die zo vruchtbaar is dat zelfs de zee het graan laat groeien, bloeien en waaien, en vogels terugroept vanuit verre…

zijn als hij hier zou komen te staan Ach, een paar weken ruzie met de buren heb ik er wel voor over kan ik hun ook eens naar boven sturen want met de naastenliefde is het toch maar pover ja het zou mooi zijn als hij hier zou komen te staan schuin omhoog vanuit mijn dakraam en alleen jij mag met mij mee naar boven op onze ladder naar de maan…

Opeens liep er een oude man op mij af, hij keek mij heel diepzinnig aan en ik zag hoe hij mijn auraleed met zijn ogen en ziel de grond in boorde. Hij maakte mijn ziel met een blik schoon, zoals Christus dat kan, maar hemel, Hij was het dus!…

Maan en aarde zijn verbonden in een eeuwigdurende wals. Als planeten praten konden reikte Moeder Aarde haar hals: “Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…

Jouw denkbeelden verscholen achter de gordijnen van onuitgesproken woorden maken mijn lijf krachteloos Op het groene bed van mos daal ik neer Kom naast me liggen laten we samen naar de maan huilen…

Je vond je meisje knap, blond en slank, trouwde met haar en deelde de bank. Tot zij in een stond je VISA-kaart vond. Trek 't je niet aan en vlucht in de drank.…

witte zakdoek, ver van het geluk af waarheid wordt weer een leugen of zijn het twee gelijken, zonder einde ik treur om ons en de windvlagen zonder scheppingsdrang wij hadden “wij” opgetild verdronken met koraalogen aan het strand naast het beeldhouwwerk uit brede golven gemaakt ik ben nooit een goede matroos geweest en de maan…

kleine man ik zag je... in een droom.. alleen je mond ... je lachende mond... ik heette je welkom .. al was je er nog niet .. nu je er bent ... heet ik je weer welkom in mijn groot warm hart ... mijn hart ,warm .. als ik je zie ... je vast houden .. ik smelt en geniet geld ken je nog niet en toch ben je rijk .. van liefde ...…

Of te antwoorden met tijdloze wensen die altijd terugkeren als de maan en de sterren dichtbij lijken in hun onverstoorde schoonheid.…

Ben bang van jou geworden, je bent veranderd omgeslagen van dag naar nacht, van vandaag naar gisteren Waarom moest je weer terug naar de schaduw uit mijn licht gebleven, mijn warmte laat jou koud Je bent teruggegaan diep in de nacht, Je keert je rug naar mij, ik probeer erdoorheen te kijken mijn licht op scherp te stellen en door jouw…

oneindig is het land, oneindig zijn de wegen die naar de kimmen gaan; ik loop de morgen tegen in ’t mistig licht der maan.…

Er is geen dieper verdriet dan zielenpijn, en jij hebt het dat weet ik uit jouw schrijven toen ik niet thuiskwam lag je in bed met een ander een man zonder naam met een weerloos gezicht wat jouw brief vertelt is het verhaal van een man zonder naam zijn geest lijkt ouder wijzer door ervaring accepteren van verdriet zijn ziel wordt…

eenzaam op het oeverland het meer spiegelde mijn ontzag voor de dichtershemel waar jij altijd koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte soms metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen pijn voelbaar in afgrijzen, alsof er bomen op de maan…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

ik heb de maan alvast op je hoofdkussen gelegd ze bloost vannacht goudkleurige wangen maakt je slaap wat zachter in het hemelbed van haar dromen glinstert ze tedere blikken haar huidgedicht nestelt zich gemoedelijk tussen je lakens het is geen toeval dat ze juist nu de zachtheid van haar ik aan je wil geven tussen het steengruis van…

in de donkerte een koppel smienten, ruggelings gekeerd naar licht mijn zicht getrokken tot het wit hun buikjes glanzend en gericht naar mij de aardling, die slechts ziet dat aarden aan mijn voeten ligt in zichtloos duister, nu de zon haar weggetrokken werk verricht maar waar ze is… ik weet het niet…

Als woorden Te veel zijn, Niet meer worden Verstaan door Hem voor wie Ze bedoeld zijn Dan dragen de Klanken van jouw Muziek de woorden Woordenloos van Verzender naar Ontvanger - Te gek man!…

zolang als ik mij kan herinneren voel ik me verwant met de maan ik ben haar nacht in het zwart-witte weefsel wanneer eerste wolken over daken lopen dan denk ik aan een wiegelied zing stil over alles wat ik wil teruggeven aan de wind aan de bladeren aan de jonge vogel die overvliegt hij weet niet hoe bijzonder zijn vleugels zijn…

oud en wijs paraboolt hij door de nacht, de maan. hij waakt over de aarde en spant zijn stralen, tot sterren toe en kijk hoe rijk ze zijn daar boven. het duizelt van zilver en goud maar onbereikbaar als mooiste meisjes zijn ze. gedoken in mijn dichtersjas droom ik van vederlichte lichtgedichtjes. over de maan welteverstaan.…

met commercieel belang Vrij naar: 'The Old Man and the Sea' van Ernest Hemingway…

vannacht weer geproefd hoe de wereld zou kunnen zijn huizen en straten roerlozer bijeen bomen in dieper stilte gedompeld onder 'n volle maan die vredig en weids aan de sterrenhemel prijkt .…

Bij nacht in het oerbos klinkt jouw woeste gehuil in verte van een dromenland omdat je weet dat in vergeten eenzaamheid zich zal herhalen richt jij trots jouw wilde kop met bloeddoorlopen ogen naar de volle maan die lacht om in de nacht jouw vriend te zijn.…

De man gemuilkorfd ervaart een kloof Hij vindt slechts troost in zijn geloof. Hij weet hij is eenzaam maar niet alleen. Zoals hij zijn er honderdduizenden In het vrije marktsysteem.…

Ik ben een oude man die nooit een keus heeft willen maken. Dat is mij nooit in dank afgenomen. Ook de liefde heeft mij nooit echt kunnen raken. Ik weet niet hoe dat zo is gekomen. En geen vrouw in duizend bedden heeft mij ooit tot houden van kunnen bekoren. Noch mijn dwaze trots kunnen verstoren. Was het enkel om mijzelf te redden?…

Het stille vertrek van lente in afscheid van een droom zou jij willen meemaken valt te begrijpen uit jouw brief terwijl je met woorden aan de haal gaat alsof samen zijn slechthorend is ontneem je het geloof haar natuurlijke charme en het vragen blijft verzwegen achter de horizon van jouw geluk verschuilt de maan zich in jouw stilte…

We dronken gister bubbels bij ’t ontbijt En ook de lunch was stevig overgoten We hebben van een goed diner genoten Maar wat we daarbij dronken ben ik kwijt Vanochtend staat Mark Rutte in mijn kamer En speelt zijn nieuwe rol: Man met de Hamer…

De aarde groter dan de kleinere maan Blijkt te beseffen dat er geen nachten Kunnen bestaan zonder die maan in al Zijn standen; in kwart stand, halfvol en Volle reflectieverbanden.…