Alle inzendingen over denkbaar

Zo weet ik beslist Dat de zon scheen toen Ik voor het eerst Een vrouw zoende Tussen haar benen Toch was het nacht Of avond op z'n minst Dat kan niet anders Ik moet al die jaren Het licht naast Het bed voor de zon Hebben aangezien Ook is denkbaar dat ik Die keer verwar Met een andere Keer, bij daglicht en later -------------…

We verbonden onze voeten met het licht vonden het diepst denkbare donkerblauw en streelden het met poreuze handen. We gaven de giftige liefde vleugels en zagen het licht van onze ogen. Er viel niets te begrijpen en niets was wat het leek.…

iemand overzag een schaduw in plotseling besef, helder zo duidelijk dat woorden onnodig waren, alles werd denkbaar overbodig, zonder overtuiging alleen tastbaar door blindheid verbaasd door non-woorden maar niet genoeg om te blijven binnen de kring van elk zwijgen, dit moet de stilte zijn, zo dacht iemand snijlijnen van verveling…

wat is Kerst zonder lover langs muren op plavuizen in stallen schrale tehuizen groene mare takt in tover ijdel bleek onze hoop op een lichtend paradijs vlokkend sneeuw op ijs als Avercamps te koop wij bespreken nu bij wijnen de komst van drie orakels schimmend uit woestijnen zeggen het is niet denkbaar ik geloof niet in mirakels…

Een levensspectrum aan parate kennis dat denkbaar dankt voor wie wij zijn. Levensbeelden in plaatjes gegoten. Direct opvraagbaar bij het opengaan van het hersengordijn.…

Van harte gefeliciteerd Argentinie Nou van harte Neen van ‘arte’ Voetbal is niet zomaar een spelletje Voetbal is een kunst Voetbal is ook een geloof Met de groots denkbare onzekerheid Van Gaal begrijpt dat Als een dominee, een priester Gaat hij voor in stil gebed Daarin mogen ze hun verdriet laten vieren Omdat het echte feest uitbleef…

in de armoe van mijn bestaan dook jij op in mijn dringende leven niemand is voor iemand gemaakt zo denkbaar in onze hoofden wij veroorzaken elkaar ondeelbaar in ons hart maar slapen ieder onze eigen nachten jouw antenne gericht op voelen en ervaren een rode draad door onze bezieling niet bewust gezocht maar voelbaar één geheel ook al…

Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar. Het is geen doen. We moeten zus.…

Weet, dat ik wederkeer, in de allermooiste vormen denkbaar. Als het moment aanbreekt dat mijn woorden vervagen. Mijn liefde zal je verder dragen. Als niets meer vanzelfsprekend is voel dan dat wat ik nalaat, in iedere stille kamer. Als de tijd is aangebroken dat mijn volgende dag eindigt. Laat het dan niet eindig zijn.…

het onherhaalbare van gisteren onhertreedbaar als afgesloten gangen het verdragen van regen en vuur het ontherfsten van naderend afscheid een geest in een fles stoppen, het hek van de dam in de grondverf zetten nergens voor- of tegenstander van zijn een bouwkavel onteigenen, een gedicht aanscherpen, verzen verversen, zoeken naar denkbaar…

Een markant figuur, zijn lichaamstaal verraadden geneugten in alle facetten van denkbaar geluk. Thuiskomst in een gebaar of een simpel woord. Zijn persoonlijkheid, dansend op een koord van genegenheid, ogenschijnlijke onbereikbaarheid... Een gevoelsmatig reisschema leidde via vele tussenstops naar jou...…

Het is toch niet denkbaar dat iemand dit alles verzint. -------------------------------------- uit: 'Waar de engel gaat', 1995…

binnenin de ziel van het zijn ontstaan door stralen van warmte lichtjaren ver hier vandaan gekleurd en gevormd van vroeger tot nu en later door zon, lucht, water zand en zout het hart van een steen is niet koud maar een baken van licht in heimwee dagen om het gewicht van gemis te kunnen dragen naar het meest betoverend blauw dat maar denkbaar…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

Als ik mocht schoppen tegen al die lui, die kwaad doen en fout zijn op elke denkbare manier, dan zou ik vloeken, maar dan wél op papier! Maar als ik één keer zeggen mag, dat ik van je hou, is dat voldoende, snap je dat nou?…

een dichter in de zaal die mijn gedicht kan reanimeren ik heb alleen maar toegekeken hoe ik vol wanhoop en ernst gedichten open snij en dood laat bloeden laat deze overleven, laat dit de vanzelfsprekend tijdloze tussen de verrassend goede zijn de dichter wordt een in zichzelf gekeerde boze omdat het schrift niet de zijne nog niet denkbaar…

De hele nacht dronken en rookten wij om denkbaar te blijven in onze verbeelding, waarin zij als onmogelijk verscheen, de moeder-godin, als koe bekeken, de borsten gespannen en ideëel.…

de lijn waarover hij balanceert voelt flinterdun geconcentreerd zet hij stapje voor stapje armen wijd gespreid blik gericht op de toekomst die zienderogen wordt geschilderd met grote kwasten voor het hemels blauw dat dik wordt opgezet hier en daar een verdwaalde wolk tot penselen het doek detailleren contouren verfijnen al dat denkbaar…

Onverwacht tuimelt zij binnen zij is de aller schoonste uit schijn bestaan haar vurigste zinnen een wervelen met vleugels velijn die zich om mij heen slaan vol tederheid oeverloos kwijtraken zijgend in een liefde die zich dol gelaafd mij terstond wil verzaken opzadelen met de ergste pijn denkbaar omdat zij vroeg of laat de vlucht opnieuw…

denkend aan Holland zie ik brede riolen dik door oneindig laagland gaan, rijen denkbaar verdorde populieren als hoge kale vingers aan de einder staan; wordt de zon langzaam in grijze smog dampen gesmoord, en in alle gewesten staan de schandpalen midden op het plein, de goedendag en ijzeren maagd sussen het populistische bekrompen geweten…

Handelingen worden trager door de echo van wild verlangen even dringt de mens door in het duister van de herfstnacht, geheimen openbaren zich in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte bomen maken zich klaar voor de herfst in aandacht van zintuigen om het onbekende te verkennen met gedachtetekeningen die alle verbeeldingen van liefde…

De ommekeer leek niet denkbaar keek verloren om mij heen, hopeloos in verlangen zoveel leegte vulde eindeloos de afstand. De nacht nadien verdween, een ontluikend begin alsof de wereld haar noden nooit gekend heeft, mijn boodschap niet had mogen ontvangen. De eerste voorzichtige schreden vervolgen het verdwijnen..…

reisgenoot en zijn daarom ondeelbaar Hand in hand samengaan zonder angst zonder vrees Erkennen elkaars bestaan en zijn soms elkaars logés Dood is enkel de drempel naar ons eeuwige bestaan Stap in de tijdloze tempel waar ’t aardse is afgedaan Leven is intens samenzijn gans vervlochten in elkaar Stralend in de zonneschijn mooier is amper denkbaar…

Hij kon zich in een elftal vertakken: zo'n man die alles neemt en alles heeft maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft voorzien van alle denkbare gemakken. Daar gaat-ie dan! Het grote fenomeen dat net als ik en Rembrandt werd geboren in Nederland, - ik voel me uitverkoren.…

Ik doe een democratisch, doch dringend appel na 1848 'scheiding tussen staat en godsdienst' in 2014 scheiding tussen openbare samenleving en godsdiensten te bewerkstelligen en hoe? Dat is aan de politiek met als koploper het CDA hebben het nooit over Christus zijn wel democratisch vandaar dit aan hen opgedragen appel!…

Ik voel me heerlijk Maar toch ook niet Ik ben namelijk niet helemaal eerlijk Denk niet dat jij dat ziet Mijn liefde kan ik niet delen Weet niet hoe jij het voelt Ik zou je willen stelen Maar iemand anders pijn doen heb ik nooit bedoeld Verlies is zeker denkbaar Ik kan daar niet voor kiezen Het risico is zeker daar om 2 vrienden te verliezen…

op een dag zo licht en zo hoog aan de hemel dat je denkt, er is geen reden om binnen te blijven en te gaan twijfelen, tekent met een droge tik van de tijd een ster in het venster de helderst denkbare nacht en een merel in het gras een vogel voor de kat plots zit er een barst in ons geheugenverlies, het huis waarin wij verloren gewoond waren…

Nee toch niet het wordt het best denkbare resultaat wat je maar kunt dromen: met een warme handdruk wordt er een remise overeengekomen…

als de linker vingers bij aanvang in de houding komen van als waren zij rond een denkbare fles gevoerd en schouder en arm vol zijn van rust eerst dan willen snaren worden beroerd de stok beademt een kwartet van snaren terwijl het spel de klank zoekt in harmonie met een verlengde arm in een melancholische kleur als tenor van het…

zo stil, licht als sneeuw op sneeuw, liggen handen op het smetteloze linnen, we zwijgen, ongeopende vuisten om niet hoeven los te laten, strijdbaar is gestreden een glimlach strijkt over het gesteven laken, het rusteloze hart is de sleutel tot haar kluis, die deur geopend in haar huis hoe treffend die laatste zin die alle denkbare…