Alle inzendingen over dienaar

Gij, sombere wachter van de nacht, Ge zijt de dienaar der godin, Naar wie de wijze dichter smacht, Die hem onthult des levens zin. Nu vliegt gij door het avondland, Waar allerwegen heerst de nood, O aarde, bedreigd door wereldbrand, Beschimmeld is uw oude kloot.…

van je geest jouw gezicht is als een opgezwollen doek met plooien waarin het zonlicht dat door de deuropening nederig buigt kan drijven, het drogen ervan is al verjaard wat is het bestaan als half gesproken woorden zich nestelen in verdriet en waarheid niets meer is dan de witte strepen op je huid je verafschuwde het vals geschrei van dienaren…

De ware kluizenaar, enkel zijn eigen dienaar, niet dienstbaar, de wereld op afstand holistisch beschouwend maar zelf solistisch en slechts op zichzelf vertrouwend. De ware kluizenaar ach, soms vinden wij onszelf eenzaam en in dat perspectief nemen wij die titel maar voor lief...…

Dromend, vol angstzweet, zie ik de doodsstrijd aan de vervloekte paal van 's mensen Dienaar. De sterke Heiland is geheel kwetsbaar voor kleinzielige wrok, die Hem honend bijt.…

krijgslied ten gehore liederen vol wrok en wraak bravoure en bedrog laat hem zingen de avant la lettre troubadour van twistende godinnen van listen met het Troje-paard proef de kleuren van gramschap en venijn de metalen smaak van bloed en chagrijn de warme zoetheid van een liefdestraan maak ruimte voor de raconteur reizende dienaar…

U weet ook dat ik naakt voor U sta dat ik geen kleren behoef om mijn verlangen kenbaar te maken omdat ik niet hoef te buigen voor Uw grootheid en alle dienaars van Uw ziel ik zal altijd die eenling zijn die U diep in zijn hart bewondert en ik zal twijfel zien als een boodschap op weg naar verwerking van de verbijstering over alles wat…

taferelen Na mijn eenzame tocht Door de woestijn waar Alleen kwartels en manna Mij tot voedsel konden Dienen, kwam ik aan Bij het paleis van De koning dat in een Groene oase van kleur En stilte gelegen was En juist toen de koning Had bevolen mij binnen Te laten kwam ik terwijl Ik met paleiswachten over Het binnenplein liep Een dienaar…

Neem het ons maar niet kwalijk, wanneer wij je als baas aanbidden, terwijl je alleen maar dienen wilt. Geloof ons wanneer wij je herkennen, als bron van genezing en van troost. Velen van ons ervaren het idee, dat je de moeder van de liefde bent, en de grond van ons bestaan. Blijf ons dienen. Blijf in ons geloven. Leer ons op eigen benen…

Het kan hier op aarde niet bestaan, dat mensen de maat der dingen zijn, terwijl u in een andere wereld leeft. Daar, waar bekend is, hetgeen wij hier niet kunnen weten. Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen. Laat ons…

haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol over haar hoge statige kamer trokken in voorjaar en najaar de ganzen zij verhaalden van winter en van ijs zij hoorde ze roepen en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol rond haar hoge statige kamer dwaalde in voorjaar en najaar haar dienaar…

Nu laat Gij, Heer, uw dienaar gaan, vol vreugd' mocht hij uw heil verstaan en zien in 't Kind dat onverwacht hier in de tempel werd gebracht. Een licht is Hij voor 't heidenvolk, van Israël de vreugdetolk, de glorie van uw goedheid, Heer, mijn hoop vervuld, ik wens niets meer.…

winterpracht staat prins Alexander verwonderd op zijn houten glijlatten vergezeld door stuivende poedersneeuw vol mild blinkende vrieszon schuift hij steeds sneller en bewuster voort naar de verte der lage bergen waar aangename rust wacht samen met nieuwe uitdaging de hoge reine toppen om hem heen vertellen over de nietigheid van heerser dienaar…

Sneeuw, sneeuw, Is witter dan linnen, Trouwe dienaar Van lot – witte sneeuw! Toverij! Wie ben ik en waar loop ik heen? En verlaat ik levend dit land Nieuwe? Sneeuw, Witter dan een blad papier Nieuwe. Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid!…

Drie ringen en een aktetas glimmen mijn neus voorbij nee hij is niet egoïstisch, werkt voor zijn nageslacht Het golvenspel ja nee de lift stijgt toch knisperig geknars de fluwelen lounge staat net hard genoeg Onderweg ruitenwasser dienaar van hun op maat gemaakte uitzicht het glas blinkt feller van beneden Ze zitten zo hoog dat de…

Het verhaal van Heleen en de Grieken eindigt hier; Helena was geen vrouw, maar een dichter en een klier, die dienaren van de goden ’t leven vergalt!…

Mijn zoon, er is in de wereld aan vaganten een nijpend tekort aan spijbelaars, geuzen en muiters; aan dienaars van de droom en bedelbroeders van het Heilig Vuur en Gloeiend Raadsel.…

Al heeft het leger ook prachtige banen, dit bedrijf brengt steeds weer tranen, voor macht en geld ronselt men jonge dienaren, zo sterft menig soldaat te jong van jaren. Het leger biedt geen perspectief, onthoudt deze woorden, ik heb jullie lief.…

Mijn zoon, er is in de wereld aan vaganten een nijpend tekort aan spijbelaars, geuzen en muiters; aan dienaars van de droom en bedelbroeders van het Heilig Vuur en Gloeiend Raadsel.…

in het duister de weg verspert lange verbintenissen die in akten staan verzegeld doemen als verstekelingen op aan het eind van de staartveer die als roer de weg verkent langs de woorden die hij heeft ontvlogen morgen, ja morgen als het licht zijn klagen draagt mogen woorden zijn gestalte in het spreekgestoelte medailleren tot een dienaar…

Wim Meyles schetst daar het doemscenario dat dienaren des Konings te wachten staat. Zijn oproep zal het ambtenarenapparaat in ernstige beroering brengen - en, naar wij, de goegemeente, vurig wensen - in beweging! Weg met de laksheid van traag wiekende molens, niks mañana... Nieuwe energie is het parool! Volle kracht voorwaarts!…

Suriname in de kamers van mijn verlangen vertoef ik graag waar jij mijn beeldschone dame bent en ik slechts je dienaar helaas schenk ik geen thee meer in de koele ochtend op de veranda je sierlijke hand door mijn haren Ah, ik mis je de vreugde van ons samenzijn zo zelden in een mensenleven wat een geluk hebben wij gekend mijn…

Het kerkgezag van ouderlingprelaten Weerklonk door bijbeltekst en menig psalm In goudkantoor, op markt, in lakenhal In hun sermoenen mocht gods woord wel baten De kathedraal waar daaglijks klokken luidden Tot 's avonds laat en zelfs rond middernacht Daar vond men onder dienaars één die lacht Om redenen die ik u zo zal duiden De vader van…

De voorlichting, bewaking en Het Kabinet der Koning die dienaren ontvangen net geen zes als werkbeloning. Al lijkt de som van veertig niet direct op kattenpis, toch valt het al met al wel mee, waarachtig en gewis: De ~Groene Dreack~ en ’t vliegtuig zitten ook in het pakket en Antilliaanse reizen en veel meer van dat soort pret.…

Zittend op zijn dikke kont kijkt hij minachtend op zijn dienaars neer, die als kruiperige slakken bij hem in een goed blaadje proberen te komen. Dat kun je natuurlijk van slakken verwachten. Maar er zijn ook mensen, die hem tegenspreken en minachten en hem in zijn vet laten gaar koken.…

.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist nog al vijven en zessen. En verkoopt uwe gunsten wat duur. Pronkziek volkje uit Japan en Bengalen, Dingt om prijzen van zilver en goud! Ik wil ook u mijn hulde betalen, Maar mijn hart, o mijn hart laat gij koud. — Goede dag, Madeliefje!…

met vrede en strijd de richting zochten, doch telkens verwezen zinnen naar het niets, het niets waar vreemde begrippen hun oorsprong vonden in een taal die ik slechts begreep genoeg, bastaard ge hebt genoeg geletterd, tijd is geen wapen maar een hebbeding die jij ter schrift wou stellen, klinkers die in wanorde zijn opgezet waren de mede-dienaars…

Dat ik doch vroom mag blijven, uw dienaar t'aller stond, de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt. --------------------------------------------------------- [NB: het auteurschap van Marnix van Sint Aldegonde is wetenschappelijk gezien niet onomstreden]…

blij omhelzen was er En lekkernijen uitgestald ' k Had er nu zin in al De sarongs werden omgedaan Een houtkachel waaruit het gloeide We mochten zijn 't kindeke dat gestreeld, bewonderd, 'k bloeide Dan herders en de schapen, die andere schapen zochten warm en zacht de huid, de and'ren waren harig We werden koningen, mochten dienaren…

Mij floot hij ook aan en ik viel voor hem als dienaar en vriend, was zuinig op hem, nam aldus mijn wraak op ’t leven, dat voor mij te zuinig deed met vrienden. En Queetnie wies uit tot mijn aard en levenstaak. Ik koekte dus bij Queetnie aan gelijk een kwezel. In ‘kwezel’ zit ook ‘ezel’ – ik heb het bezuurd.…

even mee in m´n maag Ze zei, `sterven zult u snel` Nieuwsgierig als ik ben zei ik, `vertel` Ze zei, `lijfelijk zult u er niets van merken, ik kom uw goede kant aansterken` Ik wist niet wat ik toen voelde en ik vroeg wat ze precies bedoelde Ze zei, `dat was je zwakke kant die sprak` De godin keek me aan, heel erg strak Ze zei, `gevallen dienaar…