185 resultaten.
waar wij ons kunnen warmen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 674 stolt gekoelde schrik is blauw
wanneer de ondergrond begint te breken
de donzen mantels als een loden deken
ons doen verzinken in een meer van kou
o waar is dan de held met sterke armen
en waar het vuur waar wij ons kunnen warmen…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Draaibaar
netgedicht
4.0 met 78 stemmen 11.580 met mijn rug
naar je toe
wees jij de Kleine Beer
en ik bewoog
naar de Poolster toe
jij legde zacht
de donzen maan
in mijn laatste schreeuw
blijf leven
zei je
en je gaf me de richting
van het zuiden aan…
Schaatswinter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Schrale stille lucht
vorstwit landschap krimpt ineen
krakend water draagt
geslepen schoenen
ijzer krast de groevenpret
onder windjassen
donzen gedachten
aan de grote elf dromen
van een koude start…
Mist
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 253 De wintermist ligt als een donzen deken
geluidloos wit en wollig in de wei.
En in het donker weeft de sneeuw een sprei
die klaarder tot mij spreekt dan alle preken.
Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach
als ik me insmeer op een zomerdag.…
Een middag in mei
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 573 Een reiger rijgt haar dromen
van fonkelend goud, donzen druppels
dansen op spiegelende oppervlakken.
Een maandag
ontdekte zinnen, beminnen
een middag in mij.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Trage metamorfose
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 571 Onaantastbaar glijden
donzen aquarellen
in trage metamorfose
langs het blauwe linnen
Sierlijk gesluierde bruiden
een witbebaarde reus
hier en daar wat elven
verpozen aan het azuur
De kwast gedoopt in grauw
over wit gestreken
lost pittoreske vormen op
in een stilleven van nevel…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Bleeknevel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 314 hoe lang is de remweg
als de eindstreep zich
steeds wil onttrekken
aan het zicht
hoe gok je een afstand
zonder die roze bril
die verten vol vragen
zo mooi kan verzachten
hoe vaag is angst
als het verspreid wordt
door de voelsprieten
van onzekerheid
misschien zal het nog kleuren
maar nooit, nee nooit scherper
dan een donzen vermoeden…
Mystieke zalving
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 51 Zie hoe hij als nieuw wereldburger kraaide
Gezalfd van donzen kruin
tot kleine teen
Met in zijn mond een plastic fop als speen
Nu is 't de zalf van God
die hem omwaaide
Onzichtbaar één in een mystiek verbond
God save the king! zong men,
als uit één mond…
Hangende vogels
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 Grote zwarte vogels
hangen in donzen wolken
die uitrusten
op verweerde kale bomen
tegen een grauwe lucht.
Wacht op mij
ik neem je mee
op het kronkelige pad
tussen de bomen door
naar het open veld.
Daar waar muziek klinkt
en wordt gedronken
op het leven
zonder zorgen
onder een strakblauwe hemel.…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
In maagdelijk wit
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 350 als nachten
zwarter worden
door gebrek aan licht
dwarrelt sneeuw
in maagdelijk wit
haar donzen deken
brengt kerst
met ster en goddelijk kind
een stralend welbehagen
knalt nieuwjaar
het uitbundig zwart
in alle kleuren weg
de langste nacht
is afgelegd het licht
lengt nu de dagen…
jonge zwaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 103 nu nog weet hij
warm zich gehouden
door vleugels wakend
om hem heen geslagen
die voor kou en kwaad
hem hoeden en bewaken
nu nog ziet hij
is zijn donzen vachtje
vaal en grijs en bruin
als is hij thuis niet
bij het prachtig wit
van zijn pa en ma
nu nog lelijk eendje
maar welkom toch
tot eens hij sierlijk is
dan zal van nature
uit…
topper eend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 198 camouflerend vederkleed
waggelt naar het donzen nest
uit haar borst geplukt.
kwaakt goedkeurig
naar nagelaten wending
als een zeefdruk in water…
Zij aan zij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 303 Er was geen man bij
Ik lag zij aan zij
met haar onder donzen dekens
We rookten sigaretjes
en deden aan schietgebedjes
Het was zoals jij bent
of zoals jij haar kent
Allebei bij de tijd
Strak in het lijf
Gek op gekkigheid
Haar benen waren wielen
Haar willen was haar kracht
Ik lag in de nacht
Voelde mij een kind zo klein
om zo dicht bij…
Bevrijd
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.230 Hij kijkt,
knijpt zich
en grijnst dan;
ziet haar donzen hals, haar adem ruikt
licht zwavelig
omdat ze slaapt.
Nu aait hij haar.
Ze kreunt nog eens
als net, maar zachter en
dan streelt hij weer haar zachte dij.
De slaapster heeft hem net bevrijd.…
Schroot
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 734 Gekooid gevangen in
uren van verwachten
verliest de morgen haar
eerste adem in het
laatste streepje licht
waar duister haakt in
eenzaamheid schuift
de nacht het venster
open en sluipen dromen
nader zacht toegedekt
door een heldere maan
omarmd door reeds
vermoorde gedachten
smoort het donzen kussen
de laatste ijle kreten…
doorbladeren
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 408 Mijn dagen krimpen
kou guurt de wereld
maar die glimlach
warmt koude botten
tot een warme dag
Onbezonnen jaren
zijn verloren gelopen
in een oogst reeds begonnen
nog voor men sprietjes
aan de einder zag
de herfst dekt kou
van de winter toe
met zijn duizendvoudig
donzen dekenpracht
die de sterke wind
ziedend zorgzaam
knisperend knus…
Het gegeven paart
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.406 Van dat ik je liefheb wil jij weten
in alle woorden die ik zeg
als een kleed om je heen mag slaan
met vingertoppen op je naakte huid
een liedje zingend in je oor
mijn neus kruistekent in je haar
Het is koud buiten het brede bed
Warm onder het donzen dek zijn wij
de liefde aan het bedrijven
met passievolle, gloeiende lijven
alsof er nooit…
Voor de ontmoedigden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 129 Verveeld verviel zij in melancholie
door de haat van dode dichters,
dove bromvliegen cirkelden om haar heen:
sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak,
zie de sterren doven boven ravijnen
en diepe kloven:
de vlammende kaars fonkelt als drakenoog
in duistere nacht,
zie haar liggen wachten onder de zon
in een bed van donzen - sneeuw,…
Als vogel die zou vliegen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 294 ogen priemen
door de lucht de blik
op horizon en verder
de snavel scherp
prooiklaar en gebogen
herbergt dood zonder mededogen
sterke veren
dragen vleugels in het
scheren over onbekende heuvels
zij zijn aangebracht
voor kracht in de snelle
glijvlucht naar meer macht
de rest is kansloos
door verborgen klauwen
in een donzen huid…
RENATE WIJST AAN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 250 Mijn dochtertje steekt haar hand op
murmelt: moesj moesj
ik raadpleeg de speelgoedmand
neem een geliefde donzen muis
die bot wordt geweerd
vader draait zich telkens om
grijpt alles
steeds dat gestrekte vingertje
moesj! moesj...…
In gedachten verzonken
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 185 Gemijmer in de vallende avond,
of in de invallende avond,
mijmer ik wat voor me heen
het vallen van de avond
valt als een donzen dekbed om me heen.
Momenten die alleen van mij zijn
van niemand anders, dan alleen
mijmeren omdat het heerlijk is
te overdenken, heel stil heel sereen,
alleen van mij.…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.008 Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...
'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…
Een warm nest
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.371 hij geeft haar pluimen
hoopt opnieuw op zweven,
van oost en west
weer samen - richting zuid,
belooft te ruien,
schoont zijn serenades
en overvleugelt
zijn eigen stemgeluid,
legt donzen kussen
vleiend aan haar lippen,
geen veertje laat zij:
voor vallen kijkt ze uit
voorbije blindheid
opende haar ogen,
de…
Geweven lila zijde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Dunne vitrage
voor een open raam
die lage zonnestralen
ze zoog ze zwijgend op
ik zag de laatste vogels gaan en
windstil
sliep de tijd op donzen kussens
haar sjaal
geweven lila zijde
losjes op een vensterbank
drie oranje tulpen
jubelden geluidloos
uit een witte Jugendstil
om de poef waarop ze zat
dwarrelstof in het licht
als confetti…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 166 Licht als een donzen vlok,
jouw luisterende oren strelend,
dekken ze warm het broze hart toe
van een liefdevol mensenkind.
Dauwdruppels,
miniscuul, klaar, helder en zuiver,
glijden schuchter over de nerven
en pronken op het zonneochtendblad,
volgend elke levenslijn.…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
5.0 met 3 stemmen 704 Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...
'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…