Alle inzendingen over dood

kwou dat ik een dichter was dan bestonden mijn gedichten ook nog na mijn dood en werd ik nog gelezen nu ga ik gewoon dood maar nu nog niet maar het longetje waarschuwt mij zo moet het dus niet vandaag schijnt de zon het lijkt wel alsof ik een zondagsgevoel heb het is fijn te leven en de dood is nog ver weg wat mij rest is een gedicht…

Een echtpaar, aan het einde van hun leven: "Als we straks gaan, dan gaan we tegelijk. Wat nodig is ligt binnen handbereik, Ons zelfgekozen sterven duurt maar even." Één auto, één crematie en één steen, Niet velen gingen zo voordelig heen.…

op het strand kneep ik een handvol zand in mijn kinderhand de zandkorrels verdwenen tussen mijn vingertjes vóór ik ze vorm kon geven zo greep ik later naar je liefde die tussen mijn vingers wegvloeide onvatbaar ik bleef achter met niets een kinderhand is gauw gevuld maar mijn hand sloot zich op de spreekwoordelijke dode mus…

Vannacht heb ik een kat gewurgd. Een wilde kat, een lynx. Zijn oerkracht vocht tegen de mijne. De verliezer is doodgegaan. De winnaar heeft gewonnen. Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Gabriel García Márquez; 6 maart 1927 - 17 april 2014 Vrij naar en uit: Kroniek van een aangekondigde dood; 1981…

vernederd, Bespot en beschimpt Eerst alleen met woorden, Daarna wordt ook je lichaam Door hen niet meer ontzien - Pijn lijd je, littekens In je huid en in je ziel Tot je dit niet meer wil En zelf een eind maakt aan Het leven dat je ooit Als geschenk ten deel viel - Boven word je bij aankomst Omarmd door Hem die net als jij Dood…

Vorst der verschrikking! vol van bekommernis Ziet gij me treuren; daar ge mijne egâ, rooft; Haar wegvoert uit mijn liefdes armen, En ze laat leven in 't bevend harte. Doch niet meer bevend!.... 'k voel hare onsterflijkheid; Daar zij me toeroept: scheld deze slaaf toch niet! Hij paste slechts op Gods bevelen, Toen hij de kerker mij…

Nu ik je zoveel mis kan ik beter zwijgen en zal het papier alleen betraande letters krijgen.…

We werden geïndoctrineerd Hadden het niet zo in de gaten. De bewaakster die de ogen sloot We werden in de steek gelaten. Wie kwam toch op dat idee Wie heeft dat uitgevonden? Want doe je een doodzonde elke dag Is het toch een dagelijkse zonde!…

Dus jij bestaat niet dood, tegen wie ik vecht en vuisten bal! Laten we vriendschap sluiten, omdat het leven eeuwig doorgaan zal.…

zij had een advertentie in de krant gezet hij reageerde erop en kreeg tot zijn groot plezier een brief van haar. hij was zo blij zolang voelde hij zich al eenzaam . een leuke brief plus foto erbij, ze vertelde openhartig over haar leven. gelijk op de eerste date. ze had een ex die haar altijd had geslagen. dat kon ze niet meer verdragen. het…

aderloos door de hersenpan het ego heeft er weet van weerstand is pijnlijk broos en het gaat aan niemand voorbij vaak al scherven voor het bakken in tere vormen of kleurloze brei men draagt het mee over de horizon heen zonder innerlijk pais vaak met uiterlijke onvree slechts het sterven bevrijdt het bewustzijn van de wond, bij leven of dood…

Mijn peinzen kan de vreemde dood nìet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.…

Het licht op groen, een vrachtwagen trekt op, ziet niet die kleine grote man, van slechts zes jaar Hij wordt gegrepen, door de truck, komt nooit meer op school komt nooit meer thuis, wordt nooit zeven jaar en die fiets van die grote kleine dode knul, ligt daar, van dat jochie van zes jaar!…

Waarom, als stille Dood jonge ogen sluit, Staan wij verslagen, buigend om de baar Met wening droeviger, alsof dit waar Smart die elke andre smart in zich besluit? Als stonden wij op blijde bloemenkust, En zagen onze schat op zwarte boot Verraderlijk ontvoeren door de Dood - Slachtoffer van Zijn alvernielingslust?…

Vroeger had ik later nog een leeg boek zonder woorden later kwam veel te vroeg verlies van mensen die bij me hoorden Herinneringen blijven mij nabij met liefde en nog veel meer blijf ik hen omringen ik droom van een hemel waar zij zullen zingen wachtend op mij tot ook ik daar arriveer…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

je bekeek het leven uit de dode hoek maakte brokken als je afsloeg van het rechte pad vergat altijd richting aan te geven als je koos voor nieuw we hebben je nu weggebracht naar waar je wilde leven begraven in de dodenhoek…

Gedragen door het gebeier Van klokken die de eeuwen Hebben doorstaan, en die Ze hier aan onze voeten leggen, Lopen we richting dodenakker Met links naast ons het bloeiende Witte knollenveld, hartstochtelijk Beschenen door de altijd levende zon, En recht voor ons De loerende schaduw Van de dood…

gebroken was de brug waarop jij had gelopen wat stappen en een armzwaai vonden we terug de sporen nog ontbloot van dood haalden de overkant in ringen aan je hand ze wenkten blauw maar in een hoofdomdraai wees je de richting aan waarin jij wilde gaan wij zijn afgebogen jouw verte werd een stip de brug is nog gebroken omdat die onze…

Ik zag net een dood dier op straat liggen. Ik moest aan de dood denken. Ik zie het als een morbide spel van een extreme nymfomane.…

zijn lach en zacht gezang galmden in overvloed door de bejaardengang ondanks de treur van terreur achter zijn bruine ogen verschool er een geborgen schoonheid om de wereld als achttienjarige in herkansing te mogen zien nu wordt hij een kind zonder (t)huis met de riemen van VVD en de losse eindjes van de Bijbel CDA al die…

Zo vaak doden wij: met kogels of met woorden, liefde woont er niet.…

Vroeger is dood, later is nooit. Leef daarom nu, leef daarom groot. Vandaag was ik even net als toen. Maar zo als het was, Kan ik het nooit meer overdoen. Want de spiegel van de verleden tijd Kijkt achteruit met oprechte spijt. Vroeger daalt naar het graf, later komt nimmer op je af. Leef daarom in het heden, leef daarom tevreden.…

je schemerde verdriet een smal figuur vaag zichtbaar in het onderdrukte snikken het stille hopen was er niet doelloos pak je zachte handen verdwaald zoek je naar troost je pijnen zijn geen schande in het wiegen van de dood die neemt beleefd het leven hij overhaast het einde niet zijn komst verkondigt overlijden er is geen keuze hij gebiedt…

Dood in de woestijn! Wat kan er mooier zijn Dan na een morgana van fataal geluk, Mijn keel te spoelen bij de waterput, Mijn plek te kiezen, daar waar het leven eens begon, Geen tranen te verliezen voor een droom die ik zelf verzon.…

Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood.…

Wanneer de dood ons omarmt, maakt hij aan ons leed een einde. Eenzaam en alleen blijft hij achter. Zo krijgt de dood ons leven lief. Zonder liefde kan hij niet bestaan. Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Rozen kleuren het leven tot aan de dood. Symbolen van hartstocht kleuren de onschuld rood. De hemel gaat aan de aardse symbolen niet voorbij. Zij plaatst er wel haar eigen accenten bij. Ik ben een levende die huilt om de dood. Waterkristallen glinsteren tussen het rood. De hemel imiteert een menselijke gezicht.…