Alle inzendingen over dood tij

in de nacht keren zelfs het water bevelen te drinken van je afschuw toch kwam er iets onverwachts, alsof het kwaad zich richtte tot de dood, je meenam op een reis die jij dan toch al had voorspeld het afscheid liep op stoffige winterse paden die nog altijd knarsen onder een vals begrip…

Al weken bleef de regen steken de aarde lag verdroogd met open mond maar zandgrond had met fijn gevoel gekeken voorkom het scheuren van de grond. Als ieder roept van ach en wee is dat een taal of teken, in stilte is het zand, als loper uitgeweken en heeft zich neergevlijd als banken in de zee. Een man met bierplezier tuurt over zee hij…

Banging on the doldrums – Maar ik kan er geen touw aan vastknopen, nu de stemmen van de wind geen raadselen fluisteren, niet tornen aan de stilte; want de winden zijn weg, elders, op reis? Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op…

Uren en minuten, seconden en secondanten, tijd is een wijnstok wat groeit er aan.…

Hoe ze daar ligt zo mooi, aaibaar en stil en als ze haar ogen open doet weet ik niet wat ik zeggen moet Hoe ze naar me kijkt met de blik van een engel en als ze me wenkt voel ik hoe deelbaar ze is En als ze...geef ik me over en leg me bij haar neer ik raak betoverd en we beleven de liefde keer op keer.…

je gaf me ogen om je blik te lezen ik mocht je zien in ongebruikte kleur en zonder tegenlicht in stil bewegen liet je me handen gaan over je huid we stemden af op ongehoord geluid we dronken water dat ons samenvloeide werden één in smaak hoopten dat nieuw leven ons deed openbloeien het was te laat in kerend tij verdronken wij…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

Winter Zomeruur Spring'tij ont-regeld uurwerk Herfst blad schrijft lente…

kan ik alleen nog maar stil zitten staren de tijd is toch zo al eindeloos uitgerekt niemand kan het tij nog keren in doodtij blijft in onze accu het zoutzuur bezweren ellendige starheid beheerst ons leven van langer leven ga je vroeger dood ingepopte angst en slechte raadgever oh de prachtige vlinder ochtendrood blijven wij toch altijd als…

berusting ebt langzaam in mij sijpelt het verdriet nog na de vloed aan emoties pijn nog slechts zichtbaar voor wie bekend is met dit tij…

Een Schiedamse schipper met kater schrijft ware historie voor later in nachtelijk tij slaapwandelde hij in de haven over het water…

te keren voordat de dood haar plicht vervult…

De mens zijn geest geënterd door piraten steeds beïnvloed door een onvoorspelbaar tij. Doorsnijdend steeds die enterhaken zo blijft zijn ziel een beetje vrij. Vindt hij dan een veilig haven luwt de storm, bedaart het tij. Wacht daar de schoonheid van het leven . Blijft die dan ook steeds bij mij?…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

wind ontbladerde zong kale takken tegen een strak blauwe lucht ik huisde niet meer thuis verbleef achter gesloten luiken de wereld buiten ordende zich in verder sluiten gaf mij geen gezicht zelfs het roepen van mijn naam liet ik zeilen strijkend zonder aan te leggen gaan ik dobber rond want het tij is dood de zee droogt op…

ontheven, was het om het tij te zien keren in het aards gewoel, zo nu en dan een gedicht is ver genoeg.…

jouw roedel maakt de oorsprong in delen van mijn gelaat zichtbaar, de intrede van herfst verlaat zich op mijn angst en breekt de nerven alvorens de dood zich heeft bekwaamd in het strijken van een gerimpeld blad hoe moedig is de wens telkens als het geluid verstomt en breekbare vermommingen het beeld verhullen dat zonder glans het tij laat…

Nederland, onhelder land Regels vallen te omzeilen Overheid toegeeflijk want - Alles beter dan te dweilen Kraan wijd open, uit de brand Schietende met oude pijlen Richting tij en waterstand Laks en blind voor eigen feilen Vrijwel dood de tolerantie Spijtig, lef is er niet meer Vlag en wimpel gaan gebukt Train…

de meidoorn is een stille dood gestorven de traagheid heeft het veld geruimd voor 'snel' de polders zijn gevuld met staal en glas een zondvloed heeft het veengebied bedorven en nooit zal het meer zijn zoals het was…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

Gedachten zweven door heel het leven Het zij bij zonnig of somber tij Ze blijven met licht en donker verweven Komen nooit van emoties vrij.…

hoger worden de golven wanneer het tij oprukt springen durfallen zo hoog als ze kunnen tot de onderstroom ze tackelt en de oerkracht het geruisloos wint ©Lady Love…

Je denkt: ik blijf bij haar tot aan mijn dood. Maar dan blijkt plotseling het tij te keren. De knop gaat om: ze is heel boos op jou, haar stemming is een dag lang kut met peren. Je vraagt je af: wat zei of deed ik nou? Ach, Bredero zei al: ‘het kan verkeren’, want niets zo wispelturig als een vrouw.…

Je denkt: ik blijf bij haar tot aan mijn dood. Maar dan blijkt plotseling het tij te keren. De knop gaat om: ze is heel boos op jou, haar stemming is een dag lang kut met peren. Je vraagt je af: wat zei of deed ik nou? Ach, Bredero zei al: ‘het kan verkeren’, want niets zo wispelturig als een vrouw.…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…