Alle inzendingen over dove dek

verder dan vandaag lijkt deze ochtend niet op die van gisteren vooruitlopend op de volle ruimte die nodig is om twijfel in toom te houden later zal iemand begrijpen wat nu onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold de dag prijzend in het holst van de avond zo kenmerkend viel het duister niet eerder in laten we nog een stukje lopen…

droomt daar de stille taal van de dood onder de blauwe deken…

Sterven van verveling. Kijken naar de liefde die met reclame begint. Geluk is vinden wat je met ogen zoekt. Slapen is vergeten en verdwijnen zonder een tovertruc. Wie je bent is wie je gelooft. Maar wachten op een vriend is hopen dat de vriendschap niet met oude woorden uitdooft.…

Als je het leven mag vergelijken met een kaars Dan was mijn oma een Goudakaars Het was een mooie, grote,rechte zulke kaarsen zijn wel schaars maar dat zijn wel de echte De minder goede branden ook en hebben eenzelfde vlam maar die gaan heel snel op in rook terwijl de Goudakaars nog recht staat als een stam De mindere is dan al uitgedoofd…

De lichtjes die nooit doven Was waar de geleerde naar streefde Maar helaas ging hij te snel dood Waardoor ie het zelf nooit beleefde…

waar was je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot…

Waar hamer, aambeeld, stijgbeugel verzaken, Moet 3FM voor één keer echt vet hard, Wie auditief nog goed is wordt getart, Je hoort je lichaam in zijn voegen kraken. Is dat wat de vernieuwers steeds bedoelen: Dat wie niet horen wil, of kan, moet voelen?…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

Je bracht licht in het duister en was bij duister in licht Bij zaken, die het daglicht niet velen kon, brandde jij Je was bij zaaien en bij sterven Donkere dagen nu jouw vlam voorgoed ons delen dimt - want ook jij had je duur - Nu alleen geef ik vuur aan kaarsen en doof brandend…

vanzelfsprekendheid is een weelde die je niet meer dragen kan gevoelens doven uit je ruikt de bloem maar neemt de geur niet op zoals je ook niet durft geloven wat je eigen ogen zien het hart dat brak voor jou door jou is leeg hier zijn we aangeland en met stomheid nu geslagen te laat te laat altijd…

Op een pianoconcert in Bas, trok de vrouw naast mij plots aan mijn jas "Is dat die dove, die Von Beethoven? Ik denk het wel, want hij geeft veel gas!…

Ze wil de stad bekijken zonder dat de stad haar ziet wandelend in de schaduw van de brugpijlers voetstappen in en nabij de goot ze struikelt over hobbelige kasseien,wurmt zich tussen struiken door steekt donkere straten over met blinde dove ogen ze fluistert zich een weg onbespied en ongezien haar voetstappen zonder spoor achter…

Niemand kijkt de stilte weg in schaduwen die wijken en de blauwe hemel niet kunnen bedekken of dichterbij halen met eenzame woorden en fluisterende momenten van een avond die de kou weer wil beminnen maar in de gulzige warmte alleen nog zijn lege cocon over heeft.…

het antwoord komt langzaam boven drijven het vuur in mij is niet te doven het zal altijd zo blijven je kan die toorts nu eenmaal niet zomaar verdrijven.…

Oude zuilen staan gebroken en verlaten, omkranst door wingerd. Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

hun wortel diep in de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar de bloemen buiten staan te trillen hun geur die in allerlei windrichtingen waait ik heb al veel te lang geleden tussen de doven…

nergens staat tijd zo stil dan in een leeg een eindigend gebouw op een kier staan vastgeroest de stalen deuren als bevelen zij reizigers onbehuisd het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan niets sluiten ze nog af wie daar binnen staat voelt zich buiten de wind wervelt bladeren in een hoek droge takken en dode libellen in…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Hoe kan passie doven als het kleed van verlangen in heftigheid de wind laat aanwakkeren en de roep naar open-bloeien en groeien versterkt en er dansend wordt gewalst omdat er niets te doven valt?…

Verveeld verviel zij in melancholie door de haat van dode dichters, dove bromvliegen cirkelden om haar heen: sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak, zie de sterren doven boven ravijnen en diepe kloven: de vlammende kaars fonkelt als drakenoog in duistere nacht, zie haar liggen wachten onder de zon in een bed van donzen - sneeuw,…

het vlammend protest gaat als een lopend vuurtje, roept op tot doven wereldleiders chinezen liever voor eigen gewin…

Dat jij iemand bent die mij laat geloven dat de liefde tussen ons niet uit is te doven.…

Wie denkt dat hij een god is In het diepst van zijn gedachten Kan beter even wachten Of het niet de Duivel is Wacht u voor u zelf te doven Er kan nog een droom aan komen…

Vader, Ik wil een nieuwe naam Zoontje, Dan slaap je alle nachten zonder deken Vader, Ik wil een vest met een medaille Zoontje, Slaap dan volle winters zonder deken Vader, Er hangen pegels uit mijn ogen Ik lees je een verhaaltje voor Over de maanvis…

Maar de kou die deert mij niet, de golven zullen mijn deken zijn. Een deken waaraan geen einde lijkt te komen, die verhult mijn zielenpijn. En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

Effentellende doven droom van ergernis. Keet uren vast op hoofd debuut. Zingt zachtjes hoe de maan zich went.…

Maandag- ochtend fris vlier in bloei seringen in het witste wit fluitenkruid dove netel en jasmijn zo edel…

Als U met ons bent alle dagen en gezegd hebt Ik ben die Ik ben en zal zijn die Ik zijn zal als U in Uw Woord ons zoveel kracht geeft tot geloven wie zal dan ons brandend hart nog kunnen doven?…

Na het boerenbedrog Een toverspel zonder grenzen Een zuinige zege op zak Doven de sintels in zijn lies Dompelt hij het jeukende vel in de zon De gulle hand zaait haar stofgoud in zijn nek Maar na het vermaak Laat het gewelf haar volle damp los.…